DOI Artikel:
Malik-Gumińska, Bronisława: Kodeks emmeramski: Zagadnienia czasu powstania, ikonografii i treści miniatur
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20354#0035
19. Miniatury dedykacyjne: Arcybiskup Everger oraz śś. Piotr i Paweł, Lekcjonarz Evergera, fol. 3 v. i 4 r., Koln, Dombibliothek, Hs. 193
(wg Goldschmidta).
postacią powszechnie znaną od momentu przenie-
sienia jego relikwii do Bari w r. 108794. Z wielkimi
świętymi chrześcijaństwa sąsiadują przedstawieni
obok, na stronicy sąsiedniej (pag. 3), również w dol-
nej kondygnacji, trzej najpopularniejsi święci dia-
koni, często ze sobą zestawiani: Szczepan, Wawrzy-
niec i Wincenty95.
Święci stojący pod arkadami trzymają — prawie
bez wyjątku — jako jedyny atrybut księgi Ewangelii,
które ukazują stojąc w modlitewnej pozie. Zarówno
reprezentacyjnie ujęci święci, zjednoczeni we wspól-
nej modlitwie oddanej odpowiednim układem rąk,
jak i stojący pod arkadami opaci ze strony następnej
(pag. 4), ilustrują istotny dla Kościoła dogmat
o świętych obcowaniu. Od czasów starochrześci-
jańskich myśl tę wyrażała wchodząca w skład ka-
nonu Mszy św. tzw. Modlitwa nad dyptykami,
polecająca orędownictwu Marii i wszystkich świę-
tych — ludzi żywych i zmarłych96. Idea ta jest też
istotna dla Litanii do Wszystkich Świętych, jednej
z najstarszych modlitw chrześcijaństwa97. Dzięki
przedstawieniu najważniejszych orędowników98:
94 Kiinstle, o.c, s. 459-464.
95 O ważnej roli św. Szczepana w hierarchii niebieskiej
i o spełnianym przez niego poselstwie diakona tajemnic bo-
skich por. Kantorowicz, Laudes Regiae..., s. 52.
96 C. Filipowicz-Osieczkowska, Ze studiom nad
szkolą polską malarstwa bizantyńskiego, Kraków 1936, s. 18-19.
97 C. Filipowicz-Osieczkowska, La mosaiąue de la
Porte Royale a Sainte-Sophie de Constantinople et la litanie
de tous les saints (Byzantion, IX, 1934, s. 52-59).
98 Intercesję Marii, aniołów i świętych uznał oficjalnie
sobór nicejski na sesji z 1. października 787 roku. Por. Fili-
powicz-Osieczkowska, La mosaiąue..., s. 57.
27
(wg Goldschmidta).
postacią powszechnie znaną od momentu przenie-
sienia jego relikwii do Bari w r. 108794. Z wielkimi
świętymi chrześcijaństwa sąsiadują przedstawieni
obok, na stronicy sąsiedniej (pag. 3), również w dol-
nej kondygnacji, trzej najpopularniejsi święci dia-
koni, często ze sobą zestawiani: Szczepan, Wawrzy-
niec i Wincenty95.
Święci stojący pod arkadami trzymają — prawie
bez wyjątku — jako jedyny atrybut księgi Ewangelii,
które ukazują stojąc w modlitewnej pozie. Zarówno
reprezentacyjnie ujęci święci, zjednoczeni we wspól-
nej modlitwie oddanej odpowiednim układem rąk,
jak i stojący pod arkadami opaci ze strony następnej
(pag. 4), ilustrują istotny dla Kościoła dogmat
o świętych obcowaniu. Od czasów starochrześci-
jańskich myśl tę wyrażała wchodząca w skład ka-
nonu Mszy św. tzw. Modlitwa nad dyptykami,
polecająca orędownictwu Marii i wszystkich świę-
tych — ludzi żywych i zmarłych96. Idea ta jest też
istotna dla Litanii do Wszystkich Świętych, jednej
z najstarszych modlitw chrześcijaństwa97. Dzięki
przedstawieniu najważniejszych orędowników98:
94 Kiinstle, o.c, s. 459-464.
95 O ważnej roli św. Szczepana w hierarchii niebieskiej
i o spełnianym przez niego poselstwie diakona tajemnic bo-
skich por. Kantorowicz, Laudes Regiae..., s. 52.
96 C. Filipowicz-Osieczkowska, Ze studiom nad
szkolą polską malarstwa bizantyńskiego, Kraków 1936, s. 18-19.
97 C. Filipowicz-Osieczkowska, La mosaiąue de la
Porte Royale a Sainte-Sophie de Constantinople et la litanie
de tous les saints (Byzantion, IX, 1934, s. 52-59).
98 Intercesję Marii, aniołów i świętych uznał oficjalnie
sobór nicejski na sesji z 1. października 787 roku. Por. Fili-
powicz-Osieczkowska, La mosaiąue..., s. 57.
27