DOI article:
Dobrowolski, Tadeusz: Ze studiów nad ikonografią patrona rycerstwa
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.20357#0057
2. Misericordia Domini, tylna strona obrazu z ryc. 1 (.fot. J. Dorosz).
Wynikałoby z tego, że ogólny ton malowidła, po-
zbawiony normalnej w średniowieczu wielobarw-
ności, przedstawia się dość neutralnie, ożywiony
tylko z lekka barwami dopełniającymi: czerwienią
i odcieniem zielonym.
Ten stonowany koloryt potwierdza także od-
wrotna strona deski, na której od ciemnobrunatnego
(dawniej zapewne czerwonawego) tła odbija jaśniejsze
ciało Chrystusa w studni (w grobie), z pochyloną
głową w koronie cierniowej, z podniesionymi rę-
koma, ukazującymi krwią ociekające rany. Jego
namalowaną aureolę zdobią cieniutkie sploty ro-
ślinne. Jak zdaje się wynikać z fotograficznego zdjęcia,
wizerunek ten został przemalowany w w. XVII lub
później; wówczas też dodano cyrylicą wykonane
litery I C oraz X C (Jesus Christus).
Napis złożony z jedenastu wierszy, zaczyna się
od słów: „Tum rex videns, quod filiam suam non
potest liberare, induit eam vestibus regalibus et
amplexatus eam cum lacrimis dixit: heu me, filia
mea dulcissima, te in gremio regali revertere [?]
credebam, et nunc tu vadis, ut a dracone devoreriscc.
Z kolei jest mowa o tym, jak księżniczka padła
ojcu do nóg z prośbą o błogosławieństwo, po czym
udała się nad jezioro, żeby oczekiwać smoka.
Kończy się zaś ten tekst relacją o przybyciu św. Je-
4 — Folia Historiae Artium, t. IX
49
Wynikałoby z tego, że ogólny ton malowidła, po-
zbawiony normalnej w średniowieczu wielobarw-
ności, przedstawia się dość neutralnie, ożywiony
tylko z lekka barwami dopełniającymi: czerwienią
i odcieniem zielonym.
Ten stonowany koloryt potwierdza także od-
wrotna strona deski, na której od ciemnobrunatnego
(dawniej zapewne czerwonawego) tła odbija jaśniejsze
ciało Chrystusa w studni (w grobie), z pochyloną
głową w koronie cierniowej, z podniesionymi rę-
koma, ukazującymi krwią ociekające rany. Jego
namalowaną aureolę zdobią cieniutkie sploty ro-
ślinne. Jak zdaje się wynikać z fotograficznego zdjęcia,
wizerunek ten został przemalowany w w. XVII lub
później; wówczas też dodano cyrylicą wykonane
litery I C oraz X C (Jesus Christus).
Napis złożony z jedenastu wierszy, zaczyna się
od słów: „Tum rex videns, quod filiam suam non
potest liberare, induit eam vestibus regalibus et
amplexatus eam cum lacrimis dixit: heu me, filia
mea dulcissima, te in gremio regali revertere [?]
credebam, et nunc tu vadis, ut a dracone devoreriscc.
Z kolei jest mowa o tym, jak księżniczka padła
ojcu do nóg z prośbą o błogosławieństwo, po czym
udała się nad jezioro, żeby oczekiwać smoka.
Kończy się zaś ten tekst relacją o przybyciu św. Je-
4 — Folia Historiae Artium, t. IX
49