Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Editor]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Editor]: Folia Historiae Artium (9.1973)

7. Jan Wielki, Walka św. Jerzego ze smokiem, około r. 1480, Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego

(fot. Muzeum UJ).

deski, a w lewym kącie kryje się jeszcze drugi,
maleńki smok, co jest odstępstwem od normalnej
ikonografii św. Jerzego. O kompozycji malowidła,
o układzie figur decyduje pejzaż, złożony z trzech
brył skalnych, rozmieszczonych po bokach płaszczyz-
ny i pośrodku, w głębi. Na lewej skale klęczy kró-
lewna, na środkowej wznosi się zamek, trzecia
skała z dwoma maleńkimi drzewami (krzewami)
tworzy groźny nawis nad sceną walki. Ciemno-
brunatną glebę na „proscenium" dramatu uzupeł-
niają nieliczne, uproszczone kwiaty. Widać tu
także ozdobne szpilki (?), może pozostałość po po-
żartych dziewicach, i czaszkę ludzką. Św. Jerzy na
białym koniu, w bogatym rzędzie, z pochyloną
głową przysłoniętą hełmem wbija włócznię w roz-

dziawioną paszczę potwora. Natomiast królewna
klęcząca na skale, przedstawiona w silnym ruchu,
ginie niemal w skłębionych fałdach sukni. Wysoko
(w głębi) umieszczony zamek został przesunięty
w.lewo od pionowej osi malowidła. Całość kompo-
zycji wraz z charakterem szczegółów, z fałdami
draperii tworzy klasyczny przykład ekspresyjnego
stylu łamanego, przeciwstawiając się bardziej pro-
stym, lirycznym sylwetom obrazu ze Słowity, bliż-
szego tradycji stylu miękkiego.

Także koloryt dzieła przedstawia się bardziej
polifonicznie. Scenę ze św. Jerzym determinuje
ogólny ton zielonobrunatny (złamany bielą konia)
i wyrazistej, jasnej czerwieni. Bardzo ozdobną i wzo-
rzystą, brokatową suknię złoto(żółto)-czerwoną

56