DOI Artikel:
Śnieżyńska-Stolot, Ewa: Andegaweńskie dary złotnicze z herbami polskimi w kaplicy Węgierskiej w Akwizgranie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20352#0034
4. Obraz Koronacji Matki Boskiej w oprawie złotniczej
z r. 1367, Skarbiec katedry w Akwizgranie (fot. A. Miin-
chow)
Elżbiety z r. 1380, w którym przekazuje ona zapewne
ten obraz, a właściwie tryptyk z obrazem, swej syno-
wej Elżbiecie Bośniaczce, wiadomo, że był on po-
kryty w górnej części złotem, w dolnej zaś srebrem.
Niewykluczone, że były to blachy z liliami andega-
weńskimi, które zostały zrabowane w czasie napadu
na klasztor w r. 1430.
Blachy zdobiące obrazy akwizgrańskie i mariazel-
Iski są prawie identyczne, co pozwala sądzić, że były
one dziełem jednego złotnika. W wieku XIV dzia-
łało na Węgrzech — jak wspomniano — dwóch braci
Gallicusów ze Sieny, z których starszy, Piotr, prze-
bywał początkowo na dworze Roberta Mądrego w
Neapolu, wobec czego wolno z nimi wiązać nie tylko
przeniesienie na Węgry techniki emalii żłobkowanej,
ale także zdobienie obrazów blachami srebrnymi w
typie basmy. Wielu badaczy, a ostatnio także Lipin-
sky, wysunęło przypuszczenie, że dekoracje złotnicze
obrazów akwizgrańskich i mariazellskich są dziełem
Piętro de Simone, czyli starszego z braci Gallicu-
sów 27. Wiadomości archiwalne o obu złotnikach sie-
neńskich pochodzą jednak głównie z lat trzydziestych
w. XIV, dlatego nie wiadomo, w jakim stopniu moż-
na z nimi łączyć powstałe około r. 1367 blachy oma-
wianych obrazów 28. Bardziej prawdopodobne, że
dziełem ich były niezachowane obrazy Św. Piotra
26
z r. 1367, Skarbiec katedry w Akwizgranie (fot. A. Miin-
chow)
Elżbiety z r. 1380, w którym przekazuje ona zapewne
ten obraz, a właściwie tryptyk z obrazem, swej syno-
wej Elżbiecie Bośniaczce, wiadomo, że był on po-
kryty w górnej części złotem, w dolnej zaś srebrem.
Niewykluczone, że były to blachy z liliami andega-
weńskimi, które zostały zrabowane w czasie napadu
na klasztor w r. 1430.
Blachy zdobiące obrazy akwizgrańskie i mariazel-
Iski są prawie identyczne, co pozwala sądzić, że były
one dziełem jednego złotnika. W wieku XIV dzia-
łało na Węgrzech — jak wspomniano — dwóch braci
Gallicusów ze Sieny, z których starszy, Piotr, prze-
bywał początkowo na dworze Roberta Mądrego w
Neapolu, wobec czego wolno z nimi wiązać nie tylko
przeniesienie na Węgry techniki emalii żłobkowanej,
ale także zdobienie obrazów blachami srebrnymi w
typie basmy. Wielu badaczy, a ostatnio także Lipin-
sky, wysunęło przypuszczenie, że dekoracje złotnicze
obrazów akwizgrańskich i mariazellskich są dziełem
Piętro de Simone, czyli starszego z braci Gallicu-
sów 27. Wiadomości archiwalne o obu złotnikach sie-
neńskich pochodzą jednak głównie z lat trzydziestych
w. XIV, dlatego nie wiadomo, w jakim stopniu moż-
na z nimi łączyć powstałe około r. 1367 blachy oma-
wianych obrazów 28. Bardziej prawdopodobne, że
dziełem ich były niezachowane obrazy Św. Piotra
26