DOI Artikel:
Śnieżyńska-Stolot, Ewa: Andegaweńskie dary złotnicze z herbami polskimi w kaplicy Węgierskiej w Akwizgranie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20352#0038
8. Klamra z herbem węgierskich Andegawenów i herbami
ziem polskich, lata siedemdziesiąte w. XIV, Skarbiec ka-
tedry w Akwizgranie (fot. A. Miinchow)
daje, na odczytanie innych występujących tam zna-
ków heraldycznych. Gryf był herbem Pomorza, ale
jednocześnie był także herbem ziemi bełskiej, ponad-
to pod koniec w. XIIf używany był także jako herb
Kujaw, o czym przekonuje pieczęć Leszka Czarnego,
księcia kujawskiego z r. 1289 (ryc. 12) 43. Wspinający
się lew był herbem Rusi, wreszcie skrzydlaty smok
stanowił godło ziemi czerskiej, jak o tym świadczy
pieczęć Ziemowita księcia czersko-mazowieckiego
z r. 134 3 43 44. Herby na fibulach akwizgrańskich nie
mają tarcz, co jednak nie przekreśla ich heraldycz-
nego znaczenia. W wieku XIV, zwłaszcza w kręgu
kultury andegaweńskiej, spotyka się zabytki z uży-
ciem elementów heraldycznych dla celów dekoracyj-
nych. Znany jest np. relikwiarz z kościoła Św. Ste-
fana na Capri, obecnie w Cloisters, w Metropolitan
Museum w Nowym Jorku, którego trzon stanowią
dwa złączone szyjami strusie, trzymające w dziobach
podkowy 45.
Fibule datowane były przez J. Brauna na lata
43 Klejnoty Długoszowe, s. 54. — [F. A. V o s s b e r g],
Siegel des Mittelalters von Polen, Lithauen, Schlesien, Pom-
mern uncl Preussen, Berlin 1854, s. 28, tab. 18. — S. Mi-
le u c k i, Herb Pomorza Polskiego w świetle źródeł (Spra-
wozdania Dyrekcji Gimnazjum Państwowego Męskiego
w Tarnowskich Górach 1927/28, s. 10).
44 Klejnoty Długoszowe, s. 54. — [V o s s b e r g], o. c.,
s. 26, tab. 17.
45 A. L i p i n s k y, II reliąuiario di S. Costanzo in
30
ziem polskich, lata siedemdziesiąte w. XIV, Skarbiec ka-
tedry w Akwizgranie (fot. A. Miinchow)
daje, na odczytanie innych występujących tam zna-
ków heraldycznych. Gryf był herbem Pomorza, ale
jednocześnie był także herbem ziemi bełskiej, ponad-
to pod koniec w. XIIf używany był także jako herb
Kujaw, o czym przekonuje pieczęć Leszka Czarnego,
księcia kujawskiego z r. 1289 (ryc. 12) 43. Wspinający
się lew był herbem Rusi, wreszcie skrzydlaty smok
stanowił godło ziemi czerskiej, jak o tym świadczy
pieczęć Ziemowita księcia czersko-mazowieckiego
z r. 134 3 43 44. Herby na fibulach akwizgrańskich nie
mają tarcz, co jednak nie przekreśla ich heraldycz-
nego znaczenia. W wieku XIV, zwłaszcza w kręgu
kultury andegaweńskiej, spotyka się zabytki z uży-
ciem elementów heraldycznych dla celów dekoracyj-
nych. Znany jest np. relikwiarz z kościoła Św. Ste-
fana na Capri, obecnie w Cloisters, w Metropolitan
Museum w Nowym Jorku, którego trzon stanowią
dwa złączone szyjami strusie, trzymające w dziobach
podkowy 45.
Fibule datowane były przez J. Brauna na lata
43 Klejnoty Długoszowe, s. 54. — [F. A. V o s s b e r g],
Siegel des Mittelalters von Polen, Lithauen, Schlesien, Pom-
mern uncl Preussen, Berlin 1854, s. 28, tab. 18. — S. Mi-
le u c k i, Herb Pomorza Polskiego w świetle źródeł (Spra-
wozdania Dyrekcji Gimnazjum Państwowego Męskiego
w Tarnowskich Górach 1927/28, s. 10).
44 Klejnoty Długoszowe, s. 54. — [V o s s b e r g], o. c.,
s. 26, tab. 17.
45 A. L i p i n s k y, II reliąuiario di S. Costanzo in
30