DOI Artikel:
Macharska, Maria: Ze studiów nad rolą grafiki w polskim malarstwie okresu manieryzmu i wczesnego baroku: (Obrazy w kościołach Wielkopolski oraz w kolegiacie łowickiej)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20352#0172
31. Mistrz Łowicki, Nawiedzenie, fragment ryc. 29 (fot.
J. Langda)
tąd przyjmowano. Wzorami tymi były w większości
ryciny flamandzkie, oparte z kolei zgodnie z duchem
rozwoju ówczesnego malarstwa flamandzkiego nie
tylko na wzorach flamandzkich (wyraźna przewaga
twórczości rysunkowej M. de Vosa), lecz także i wło-
skich. W tych warunkach zagadnienie samodzielnoś-
ci twórczej oraz odrębności stylistycznej naszego ma-
larstwa w omawianych okresach wymaga podjęcia
gruntownych badań. Szczególnie trudny jest nato-
miast do rozstrzygnięcia, wobec międzynarodowego
charakteru ówczesnej sztuki europejskiej, problem
siły oddziaływania na nasze malarstwo kręgu sztuki
północnej i południowej. W świetle natomiast obec-
nie uzyskanych wyników przyjąć już dzisiaj można,
że korzystanie z grafiki jako wzoru było w naszym
malarstwie, wbrew dotychczasowym mniemaniom,
zjawiskiem pozytywnym, ranga bowiem artystyczna
dzieł omówionych w niniejszej rozprawie świadczy
o tym wyraźnie.
ANEKS
Już po oddaniu do druku artykułu znalazłam wzór
graficzny do jednego z czterech malowideł skrzydłowych
tryptyku w Połajewie. Okazuje się. że w scenie Obrzezania
artysta połajewski wykorzystał miedzioryt z r. 1565, wyko-
nany przez Hermana Mullera, według kompozycji Maartena
van Heemskercka. Stwierdzenie to zasługuje na uwagę
z dwóch istotnych względów: po pierwsze potwierdza ono
słuszność wysuniętych w niniejszej pracy przypuszczeń
o stylistycznych związkach połajewskiego Pokłonu pasterzy
z twórczością Maartena van Heemskercka; po drugie, dowo-
dzi, że wpływy grafiki na polskie malarstwo nie ograniczały
się jedynie do zagadnień czysto formalnych, lecz również
sięgały o wiele głębiej, kształtując naszą sztukę także w za-
kresie stylistycznym.
32. A. Collaert, wg J. van der Straeta, Nawiedzenie, frag-
ment ryc. 30 (fot. Z. Kos)
ll*
163
J. Langda)
tąd przyjmowano. Wzorami tymi były w większości
ryciny flamandzkie, oparte z kolei zgodnie z duchem
rozwoju ówczesnego malarstwa flamandzkiego nie
tylko na wzorach flamandzkich (wyraźna przewaga
twórczości rysunkowej M. de Vosa), lecz także i wło-
skich. W tych warunkach zagadnienie samodzielnoś-
ci twórczej oraz odrębności stylistycznej naszego ma-
larstwa w omawianych okresach wymaga podjęcia
gruntownych badań. Szczególnie trudny jest nato-
miast do rozstrzygnięcia, wobec międzynarodowego
charakteru ówczesnej sztuki europejskiej, problem
siły oddziaływania na nasze malarstwo kręgu sztuki
północnej i południowej. W świetle natomiast obec-
nie uzyskanych wyników przyjąć już dzisiaj można,
że korzystanie z grafiki jako wzoru było w naszym
malarstwie, wbrew dotychczasowym mniemaniom,
zjawiskiem pozytywnym, ranga bowiem artystyczna
dzieł omówionych w niniejszej rozprawie świadczy
o tym wyraźnie.
ANEKS
Już po oddaniu do druku artykułu znalazłam wzór
graficzny do jednego z czterech malowideł skrzydłowych
tryptyku w Połajewie. Okazuje się. że w scenie Obrzezania
artysta połajewski wykorzystał miedzioryt z r. 1565, wyko-
nany przez Hermana Mullera, według kompozycji Maartena
van Heemskercka. Stwierdzenie to zasługuje na uwagę
z dwóch istotnych względów: po pierwsze potwierdza ono
słuszność wysuniętych w niniejszej pracy przypuszczeń
o stylistycznych związkach połajewskiego Pokłonu pasterzy
z twórczością Maartena van Heemskercka; po drugie, dowo-
dzi, że wpływy grafiki na polskie malarstwo nie ograniczały
się jedynie do zagadnień czysto formalnych, lecz również
sięgały o wiele głębiej, kształtując naszą sztukę także w za-
kresie stylistycznym.
32. A. Collaert, wg J. van der Straeta, Nawiedzenie, frag-
ment ryc. 30 (fot. Z. Kos)
ll*
163