DOI Artikel:
Kalinowska, Janina: Akwizgran: Przyczynek do poznania pierwotnego programu ikonograficznego dekoracji mozaikowej kaplicy pałacowej Karola Wielkiego
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20403#0012
2. Nowe (w. XIX) mozaiki w kopule kaplicy z zaznaczeniem sinopii (wg P. Clemena)
ów zapis pewne braki. Ciampini nie znał na przy-
kład ilości aniołów, którzy powinni byli występo-
wać również w pozostałych, niewildociznych na ry-
cinie, pięciu połaciach kopuły. Jeśli natomiast nie
byli to aniołowie, to autor opisu winien był po-
informować Ciampiniego, co tam było wyobra-
żone. Nie znajdujemy wyjaśnienia tej zagadki w
V eter a Monimenta, nie wspomniał bowiem autor
tabula annexa o czterech symbolach ewangelistów,
które jakoby „widział” tam Petrus a Beeck. Wąt-
pliwości wzbudza również odczytanie przez Ciam-
piniego przedmiotu trzymanego obiema rękami
przez anioła przyklękającego z lewej strony Chry-
stusa. Ciampini dostrzegł w tym przedmiocie
otwartą księgę, którą włożył również, ale tylko
w opisie, w ręce drugiego anioła. Nie widać jej
jednak na rycinie opublikowanej w V eter a Mo-
nimenta.
Posłuchajmy słów Ciampiniego: „Na złotym
tle nieba, usianego czerwonymi gwiazdami, od
strony wschodniej, siedzi na tronie Chrystus. W
lewej ręce trzyma księgę, prawa, zwyczajem bło-
gosławienia, uniesiona jesit w górę; okrywa go
tunika, a gemmea fibula spina płaszcz purpurowy.
Z obu stron Chrystusa stoją, po jednym, dwaj
aniołowie, trzymając w rękach otwarte księgi.
Z wierzchołka kopuły wydobywają się wiązki pro-
mieni, rozpraszając się wokół głowy Chrystusa 20.
Tron otacza sphera seu globus, składająca się z
pięciu barwnych kręgów. Najbliższy tronu jest
koloru prawie białego, następny niebieskiego, trze-
ci Bielonego, czwarty fiołkowego, piąty biacyn-
20 Na rycinie, z obu stron głowy Chrystusa, nary-
sowana jest wiązka promieni na ciemnym, może sza-
8
firowym tle: są więc dwie, natomiast obok każdego
z aniołów umieszczono po jednej.
ów zapis pewne braki. Ciampini nie znał na przy-
kład ilości aniołów, którzy powinni byli występo-
wać również w pozostałych, niewildociznych na ry-
cinie, pięciu połaciach kopuły. Jeśli natomiast nie
byli to aniołowie, to autor opisu winien był po-
informować Ciampiniego, co tam było wyobra-
żone. Nie znajdujemy wyjaśnienia tej zagadki w
V eter a Monimenta, nie wspomniał bowiem autor
tabula annexa o czterech symbolach ewangelistów,
które jakoby „widział” tam Petrus a Beeck. Wąt-
pliwości wzbudza również odczytanie przez Ciam-
piniego przedmiotu trzymanego obiema rękami
przez anioła przyklękającego z lewej strony Chry-
stusa. Ciampini dostrzegł w tym przedmiocie
otwartą księgę, którą włożył również, ale tylko
w opisie, w ręce drugiego anioła. Nie widać jej
jednak na rycinie opublikowanej w V eter a Mo-
nimenta.
Posłuchajmy słów Ciampiniego: „Na złotym
tle nieba, usianego czerwonymi gwiazdami, od
strony wschodniej, siedzi na tronie Chrystus. W
lewej ręce trzyma księgę, prawa, zwyczajem bło-
gosławienia, uniesiona jesit w górę; okrywa go
tunika, a gemmea fibula spina płaszcz purpurowy.
Z obu stron Chrystusa stoją, po jednym, dwaj
aniołowie, trzymając w rękach otwarte księgi.
Z wierzchołka kopuły wydobywają się wiązki pro-
mieni, rozpraszając się wokół głowy Chrystusa 20.
Tron otacza sphera seu globus, składająca się z
pięciu barwnych kręgów. Najbliższy tronu jest
koloru prawie białego, następny niebieskiego, trze-
ci Bielonego, czwarty fiołkowego, piąty biacyn-
20 Na rycinie, z obu stron głowy Chrystusa, nary-
sowana jest wiązka promieni na ciemnym, może sza-
8
firowym tle: są więc dwie, natomiast obok każdego
z aniołów umieszczono po jednej.