DOI article:
Biskupski, Romuald: Wybrane warsztaty malarstwa ikonowego szkoły halickiej XV i XVI wieku
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.20403#0043
1(4. Głowa apostoła, fragment ikony Deesis, 4. ćwierć
w. XVI, Muzeum Okręgowe w Przemyślu (fot. R. Bi-
skupski)
III. DOMNIEMANY WARSZTAT MISTRZA DEESIS
Z BARTNEGO, CZWARTA ĆWIERĆ W. XVI
Apostołowie z rzędu Deesis (Muzeum Budow-
nictwa Ludowego w Sanoku, nary imw. 621, 628,
620) . Ikony te zostały przeniesione do muzeum
26 łipca 1962 r. z cerkwi pod wezwaniem Św.
Dymitra43 w Sokołowej Woli44. Malowane są
temperą na podobraziach zbudowanych z trzech
desek lipowych wzmocnionych dwoma listwami
konstrukcyjnymi; wymiary części lewej (nr inw.
621) : 106X88,5X2,3 cm; części prawej (nr inw.
43 Szematyzm... 1879, s. 3,76; cerkiew w Sokołowej
Woli była również w 1667 r. pod wezwaniem Sw. Dy-
mitra. Mówi o tym tekst napisu fundacyjnego na kar-
tach zakupionej przez prezbitera Dymitra Triodi Cwiet-
nej (Triod Cwietna, Lwów 1662, Biblioteka Muzeum
Budownictwa Ludowego w Sianoku, nr KW 2425).
44 Miejscowość jest wymieniona w 15410 r. (F ast-
nacht, o.c., s. 177,, 2i6i2).
43 Ikony zostały przemalowane prawdopodobnie w
drugiej połowie XIX w. i wówczas domalowano na
płótnie zniszczoną część środkową Deesis. Ikony kon-
15. Głowa apostoła, fragment ikony Deesis z Sokołowej
Woli, 4. ćwierć w. XVI, Muzeum Budownictwa Ludowego
w Sanoku (fot. R. Biskupski)
628): 105,5X98X2,5 cm i i(mr imw. 620):
105X1,00X2,5 cm45.
Postacie apostołów są rozmieszczone w wy-
dzielonych prostokątach malowanych czerwienią
żelazową i jasnym odcieniem czerwieni. Przecho-
dzące na pola kfoiwczegu srebrzone tło jest ozdo-
bione wypukło nałożonym motywem ornamen-
taeyjnym oraz radełkowaniem pokrywającym tła
zajmowane przez skrajne postacie apostołów. Jas-
nobrunatny pas ziemi pokrywają malowane zie-
lenią i bielą stylizowane trawy oraz przy dolnej
krawędzi kępki brunatnych traw.
Na ikonie oznaczonej numerem inw. 621,
serwowane w latach 1070,—41972 przez Wojciecha Kurpika
i Andrzeja Szczepkowskiego. Podczas przeprowadzanych
prac zdjęto przemalowania i uzupełniono ubytki kita-
mi. Andrzej Szczepkowski ukończył konserwację ikony
0 nrze inw. 028, która była eksponowana na wystawach
w r. 197i3,, 119716, 1979 w Krakowie, w r. 1980 w Zabrzu
1 w r. 1081 w Ostrowie Świętokrzyskim. Bibliografia:
Karpacka ikona ze zbiorów Muzeum w Łańcucie i Mu-
zeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, Zabrze 1980,
poz. 8.
39
w. XVI, Muzeum Okręgowe w Przemyślu (fot. R. Bi-
skupski)
III. DOMNIEMANY WARSZTAT MISTRZA DEESIS
Z BARTNEGO, CZWARTA ĆWIERĆ W. XVI
Apostołowie z rzędu Deesis (Muzeum Budow-
nictwa Ludowego w Sanoku, nary imw. 621, 628,
620) . Ikony te zostały przeniesione do muzeum
26 łipca 1962 r. z cerkwi pod wezwaniem Św.
Dymitra43 w Sokołowej Woli44. Malowane są
temperą na podobraziach zbudowanych z trzech
desek lipowych wzmocnionych dwoma listwami
konstrukcyjnymi; wymiary części lewej (nr inw.
621) : 106X88,5X2,3 cm; części prawej (nr inw.
43 Szematyzm... 1879, s. 3,76; cerkiew w Sokołowej
Woli była również w 1667 r. pod wezwaniem Sw. Dy-
mitra. Mówi o tym tekst napisu fundacyjnego na kar-
tach zakupionej przez prezbitera Dymitra Triodi Cwiet-
nej (Triod Cwietna, Lwów 1662, Biblioteka Muzeum
Budownictwa Ludowego w Sianoku, nr KW 2425).
44 Miejscowość jest wymieniona w 15410 r. (F ast-
nacht, o.c., s. 177,, 2i6i2).
43 Ikony zostały przemalowane prawdopodobnie w
drugiej połowie XIX w. i wówczas domalowano na
płótnie zniszczoną część środkową Deesis. Ikony kon-
15. Głowa apostoła, fragment ikony Deesis z Sokołowej
Woli, 4. ćwierć w. XVI, Muzeum Budownictwa Ludowego
w Sanoku (fot. R. Biskupski)
628): 105,5X98X2,5 cm i i(mr imw. 620):
105X1,00X2,5 cm45.
Postacie apostołów są rozmieszczone w wy-
dzielonych prostokątach malowanych czerwienią
żelazową i jasnym odcieniem czerwieni. Przecho-
dzące na pola kfoiwczegu srebrzone tło jest ozdo-
bione wypukło nałożonym motywem ornamen-
taeyjnym oraz radełkowaniem pokrywającym tła
zajmowane przez skrajne postacie apostołów. Jas-
nobrunatny pas ziemi pokrywają malowane zie-
lenią i bielą stylizowane trawy oraz przy dolnej
krawędzi kępki brunatnych traw.
Na ikonie oznaczonej numerem inw. 621,
serwowane w latach 1070,—41972 przez Wojciecha Kurpika
i Andrzeja Szczepkowskiego. Podczas przeprowadzanych
prac zdjęto przemalowania i uzupełniono ubytki kita-
mi. Andrzej Szczepkowski ukończył konserwację ikony
0 nrze inw. 028, która była eksponowana na wystawach
w r. 197i3,, 119716, 1979 w Krakowie, w r. 1980 w Zabrzu
1 w r. 1081 w Ostrowie Świętokrzyskim. Bibliografia:
Karpacka ikona ze zbiorów Muzeum w Łańcucie i Mu-
zeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, Zabrze 1980,
poz. 8.
39