DOI Artikel:
Węcławowicz, Tomasz: Zagadnienie funkcji wsporników figuralnych pod gzymsem wieńczącym prezbiterium kościoła Mariackiego w Krakowie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20539#0066
15. Carcassonne, Saint Nazaire, elewacja północna tran-
septu, po r. 1263 do pocz. w. XIV (wg P. Morel,, Car-
cassonne, Paris 1051)
W architekturze wieków XIII i XIV motyw
irzygaczy był bardzo rozpowszechniony w różnych
odmianach formialinyoh i konstrukcyjnych. Wy-
dłużona forma samego rzygacza wymagała pod-
parcia wspornikiem, czasem .nawet steirczyną pi-
nakla. Takie .rozwiązania pojawiały się rzadziej i
stosunkowo późno. Najwięcej przykładów można
znaleźć w dziełach francuskich warsztatów kate-
dralnych. W jednolitej, wykształconej formie rzy-
gacz-e z wydatnymi wspornikami pojawiły się z
samym końcem wieku XIII w południowej Fran-
cji (ryc. 8—17).
Droga z Awinionu w głąb Europy środkowo-
-wschodniej, wielokrotnie już podkreślana przez
badaczy 13, była zapewne i w tym przypadku dro-
gą przenoszenia tej formy detalu. Poza Francją
przed połową wieku XIV rzygacze na wydatnych
13 Z polskich badaczy po raz pierwszy zwrócił na to
uwagę Ptaśnik (o.c, s. 23); w późniejszych opracowa-
18. Carcassonne, Saint Nazaire, rzygacz, pocz. w. XIV
(wg Vi3llet-le-Duca)
17. Wydłużany rzygacz z przełomu wieków XIV i XV (wg
Viollet-le-.Du.ca)
18. Ratyzbona, katedra, chór od strony północno-wschod-
niej, koniec w. XIII (fot. T. Węcławowicz)
niach m. in.: E. Bachmann, Sudetenldndische Kunst-
raume im 13. Jahrhundert, Brumn—Leiipzig 1941; V.
60
septu, po r. 1263 do pocz. w. XIV (wg P. Morel,, Car-
cassonne, Paris 1051)
W architekturze wieków XIII i XIV motyw
irzygaczy był bardzo rozpowszechniony w różnych
odmianach formialinyoh i konstrukcyjnych. Wy-
dłużona forma samego rzygacza wymagała pod-
parcia wspornikiem, czasem .nawet steirczyną pi-
nakla. Takie .rozwiązania pojawiały się rzadziej i
stosunkowo późno. Najwięcej przykładów można
znaleźć w dziełach francuskich warsztatów kate-
dralnych. W jednolitej, wykształconej formie rzy-
gacz-e z wydatnymi wspornikami pojawiły się z
samym końcem wieku XIII w południowej Fran-
cji (ryc. 8—17).
Droga z Awinionu w głąb Europy środkowo-
-wschodniej, wielokrotnie już podkreślana przez
badaczy 13, była zapewne i w tym przypadku dro-
gą przenoszenia tej formy detalu. Poza Francją
przed połową wieku XIV rzygacze na wydatnych
13 Z polskich badaczy po raz pierwszy zwrócił na to
uwagę Ptaśnik (o.c, s. 23); w późniejszych opracowa-
18. Carcassonne, Saint Nazaire, rzygacz, pocz. w. XIV
(wg Vi3llet-le-Duca)
17. Wydłużany rzygacz z przełomu wieków XIV i XV (wg
Viollet-le-.Du.ca)
18. Ratyzbona, katedra, chór od strony północno-wschod-
niej, koniec w. XIII (fot. T. Węcławowicz)
niach m. in.: E. Bachmann, Sudetenldndische Kunst-
raume im 13. Jahrhundert, Brumn—Leiipzig 1941; V.
60