14. Drewniana grupa figuralna związana z Grobem Wiel-
kanocnym, ok. pol. XIV w., Niemcy, Oberwesel (wg
A. Schwarzweber)
korację tej pa:rtii Grobu twarzą umieszczone w ni-
szach figurki dwunastu apostołów oraz motywy
zdobnicze zaczerpnięte z architektury gotyckiej
(ryc. 16). Do Grobu należała też pochodząca z
poez. XVI wieku figura Chrystusa o ruchomych
ramionach (ryc. 22).
Ogólne podobieństwo do dwóch pierwszych
przykładów wykazuje Grób Wielkanocny pocho-
dzący z miejskiego kościoła szpitalnego w Salz-
burgu z roku 1486. Zasadniczą różnicę stanowi je-
dynie sposób przedstawienia strażników — siedzą
cod na narożach sarkof agu w postaci czterech peł-
noplastycznych figur (ryc. 17). W kościele Maria-
ckim w Zwickau znajduje się bodaj największa
konstrukcja tego typu (pięciometrowej wysokości)
pochodząca z roku 1507, bogato dekorowana i
ozdobiona dwunastoma płaskorzeźbami przedsta-
wiającymi siedzących strażników (ryc. 18). Z
Mochling w Karynt i, z ckoło 1500 r., pochodzi
15. Jórg Kill, drewniany Grób Wielkanocny, 1480, Chem-
nitz, kościół Św. Jakuba (wg A. Schwarzweber)
wiedeński Grób Wielkanocny (a właściwie sama
część baldachimowa), który w sposób najbardziej
konsekwentny ze wszystkich znanych przykładów
nawiązuje do form kamiennej architektury goty-
ckiej, przyjmując kształt halowej budowli z chó-
rem (iryc. 19). Do grupy tej należał również —
znany jedynie z sizesnastowieczneigo opisu — Grób
z katedry Św. Stefana w Wiedniu. Wiadomo, że
był on osadzony na kółkach i otaczany we wnę-
trzu kościoła ruchomymi posągami47.
Średniowieczne źródła liturgiczne zawierają
niekiedy informacje na temat lokalizacji Grobu
Wielkanocnego w obrębie świątyni. Miejsce, w
którym umieszczano Grób, było różne w różnych
krajach Europy 48. Jedynie w Anglii kanoskwamt-
T r a j d o s, Wit Stwosz inscenizitorem?..., s. 349.
Br o ok s, o.c, s. 53—58; Schwarzweber, o.c.
76
kanocnym, ok. pol. XIV w., Niemcy, Oberwesel (wg
A. Schwarzweber)
korację tej pa:rtii Grobu twarzą umieszczone w ni-
szach figurki dwunastu apostołów oraz motywy
zdobnicze zaczerpnięte z architektury gotyckiej
(ryc. 16). Do Grobu należała też pochodząca z
poez. XVI wieku figura Chrystusa o ruchomych
ramionach (ryc. 22).
Ogólne podobieństwo do dwóch pierwszych
przykładów wykazuje Grób Wielkanocny pocho-
dzący z miejskiego kościoła szpitalnego w Salz-
burgu z roku 1486. Zasadniczą różnicę stanowi je-
dynie sposób przedstawienia strażników — siedzą
cod na narożach sarkof agu w postaci czterech peł-
noplastycznych figur (ryc. 17). W kościele Maria-
ckim w Zwickau znajduje się bodaj największa
konstrukcja tego typu (pięciometrowej wysokości)
pochodząca z roku 1507, bogato dekorowana i
ozdobiona dwunastoma płaskorzeźbami przedsta-
wiającymi siedzących strażników (ryc. 18). Z
Mochling w Karynt i, z ckoło 1500 r., pochodzi
15. Jórg Kill, drewniany Grób Wielkanocny, 1480, Chem-
nitz, kościół Św. Jakuba (wg A. Schwarzweber)
wiedeński Grób Wielkanocny (a właściwie sama
część baldachimowa), który w sposób najbardziej
konsekwentny ze wszystkich znanych przykładów
nawiązuje do form kamiennej architektury goty-
ckiej, przyjmując kształt halowej budowli z chó-
rem (iryc. 19). Do grupy tej należał również —
znany jedynie z sizesnastowieczneigo opisu — Grób
z katedry Św. Stefana w Wiedniu. Wiadomo, że
był on osadzony na kółkach i otaczany we wnę-
trzu kościoła ruchomymi posągami47.
Średniowieczne źródła liturgiczne zawierają
niekiedy informacje na temat lokalizacji Grobu
Wielkanocnego w obrębie świątyni. Miejsce, w
którym umieszczano Grób, było różne w różnych
krajach Europy 48. Jedynie w Anglii kanoskwamt-
T r a j d o s, Wit Stwosz inscenizitorem?..., s. 349.
Br o ok s, o.c, s. 53—58; Schwarzweber, o.c.
76