Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Editor]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Editor]: Folia Historiae Artium (21.1985)

16. Drewniany Grób Wielkanocny, Słowacja, Hronsky Be-
ńadik, ok. 1500, obecnie Ostrzyhom, Muzeum Chrześci-
jańskie (wg M. Prokopp)

nie lokalizowano Grób w północnej części prezbi-
terium. We Francji Grób sytuowano przeważnie
w chórze (gdy był on związany z ołtarzem głów-
nym), czasem też w nawsie głównej lub osobnym
poumieszczaniu (kaplicy, krypcie, zakrystii). W
Niemczech Grób umieszczano najczęściej w nawie
bocznej kościoła, lecz również w chórze (gdy wią-
zał się on z sacramentarium) lub w osobnym
pormeszczeinliu. We Włoszech Grób ustawiano prze-
ważnie w nawie głównej.

W Polsce nie zachował się żaden Grób Wiel-
kanocny, choć na podstawie źródeł liturgicznych
wnioskować można, iż obiekty tego typu — z

49 Lewański (Dramat i teatr..., s. 1'6) stwierdza na
Podstawie analizowanych źródeł, że dramat liturgiczny
oglądano w Polsce co najmniej przez dwa wieki (XIV

17. Drewniany Grób Wielkanocny, po 1436, Salzburg, ko-
ściół szpitalny (wg A, Sehwarzwetoer)

pewnością w większości prowizoryczne — mu-
siały istnieć w wielu kościołach polskich, zwłasz-
cza w XIV i XV wieku, kiedy to .rozpowszechnił
się u nas zwyczaj urządzania dramatyzowanych
obrzędów wielkanocnych 49. Wiadomości na temat
lokalizacji i wyglądu Grobów używainych w insce-
nizacjach polskich dramatów liturgicznych są
bardzo skąpe. Wiadomo, że w katedrze gnieźnień-
skiej Grób mieścił się w kaplicy Mansjonarzy,
a w katedrze wrocławskiej — w kaplicy Św. Bar-
bary pod wieżą południowo-zachodnią50. Jednak
większość rękopisów nie określa precyzyjnie miej-
sca usytuowania' Grobu w obrębie świątyni i je-

i XV) w większości kościołów parafialnych.

so Ibid., s. 47.

77