DOI Artikel:
Petrus, Jerzy T.: O "prywatnych" portretach Jana III
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20539#0143
2. Portret Jana III, Warszawa, Muzeum Archidiecezji Warszawskiej
(fot. S. Michta)
zeum Narodowym w Warszawie, przypisany Da-
nielowi Schultzowi i datowany na czas około ir.
1677 8 czy wreszcie wizerunek w Nieborowie, po-
wstały wkrótce po r. 1676 9, oraz konne przed-
stawienie ze zbiorów wilanowskich, wykonane
najpewniej przed r. 1676 10.
W młodości Jan Sobieski uchodził za mężczy-
zną bardzo przystojnego, a ślady tej urody prze-
trwały ponoć długo. Nieznany obserwator wy-
darzeń roku 1674 pisał: „Newo obrany król jest
postacią wspaniałą i okazałą, jaką natura rzadko
tworzy; dobrze zbudowany, o niezłych propor-
cjach, dostojnych gestach i żywym usposobieniu.
Każdy, kto go 'ujrzy, jest niejako zmuszony, by
go poważać" «. „W młodości był bardzo piękny,
doskonale zbudowainy i bardzo swobodny, bardzo
wysoki i proporcjonalnie zbudowany. Miał ładne
oczy o łagodnym wejrzeniu". Opinię powyższą
zanotował po wielu latach sekretarz Melchiora
Polignaka, Monsieur de Mongrillon12.
8 Nr inw. 43287 — por. Ruszczycówna, o.c,
s. 228-^232: il. 12.
9 Nr inw. A. 234 — por. Ruszczycówna, o.c,
s. 219—2Z2, il. 6.
10 Nr inw. 1685. P o c h e ć-P e r k o w s k a (o.c, s.
37, poz. 17) datuje portret na czas po r. 1685. Wcześ-
niejszą datę powstania tego wizerunku uzasadnia J. T.
Petrus, „Nad portretami Sobieskich". T. Pocheć-Per-
kowska, Portrety Jana III Sobieskiego i jego rodziny,
(Biuletyn Historii Sztuki, XLVI, 1984, nr 2).
11 Cyt. wg T. Korzona, Dola i niedola Jana So-
bieskiego 1629—1674, III, Kraków 1898, s. 5'3, przypis 2.
12 M. de Mongrillon, Pamiętnik sekretarza am-
basady francuskiej w Polsce pod koniec panowania Ja-
na III oraz w okresie bezkrólewia i wolnej elekcji po
jego zgonie (1694—1698). Przekład i oprać. Ł. Częścik,
Wrocław 1982, s. 28.
137
(fot. S. Michta)
zeum Narodowym w Warszawie, przypisany Da-
nielowi Schultzowi i datowany na czas około ir.
1677 8 czy wreszcie wizerunek w Nieborowie, po-
wstały wkrótce po r. 1676 9, oraz konne przed-
stawienie ze zbiorów wilanowskich, wykonane
najpewniej przed r. 1676 10.
W młodości Jan Sobieski uchodził za mężczy-
zną bardzo przystojnego, a ślady tej urody prze-
trwały ponoć długo. Nieznany obserwator wy-
darzeń roku 1674 pisał: „Newo obrany król jest
postacią wspaniałą i okazałą, jaką natura rzadko
tworzy; dobrze zbudowany, o niezłych propor-
cjach, dostojnych gestach i żywym usposobieniu.
Każdy, kto go 'ujrzy, jest niejako zmuszony, by
go poważać" «. „W młodości był bardzo piękny,
doskonale zbudowainy i bardzo swobodny, bardzo
wysoki i proporcjonalnie zbudowany. Miał ładne
oczy o łagodnym wejrzeniu". Opinię powyższą
zanotował po wielu latach sekretarz Melchiora
Polignaka, Monsieur de Mongrillon12.
8 Nr inw. 43287 — por. Ruszczycówna, o.c,
s. 228-^232: il. 12.
9 Nr inw. A. 234 — por. Ruszczycówna, o.c,
s. 219—2Z2, il. 6.
10 Nr inw. 1685. P o c h e ć-P e r k o w s k a (o.c, s.
37, poz. 17) datuje portret na czas po r. 1685. Wcześ-
niejszą datę powstania tego wizerunku uzasadnia J. T.
Petrus, „Nad portretami Sobieskich". T. Pocheć-Per-
kowska, Portrety Jana III Sobieskiego i jego rodziny,
(Biuletyn Historii Sztuki, XLVI, 1984, nr 2).
11 Cyt. wg T. Korzona, Dola i niedola Jana So-
bieskiego 1629—1674, III, Kraków 1898, s. 5'3, przypis 2.
12 M. de Mongrillon, Pamiętnik sekretarza am-
basady francuskiej w Polsce pod koniec panowania Ja-
na III oraz w okresie bezkrólewia i wolnej elekcji po
jego zgonie (1694—1698). Przekład i oprać. Ł. Częścik,
Wrocław 1982, s. 28.
137