DOI Artikel:
Kornecki, Marian; Chrzanowski, Tadeusz: Sztuka w Krakowie po Stwoszu: Epilog gotyku mieszczańskiego
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20543#0172
12. Matka Boska z Dzieciątkiem oraz śś. Katarzyna i Małgorzata z Iwanowie, pierwsza ćwierć w. XVI; rzeźba
NPMaryi, Iwanowice, kościół parafialny, pozostałe Muzeum Narodowe w Krakowie (fot. T. Chrzanowski i ar-
chiwalne)
i w Kutnej Horze, o ekscentrycznie rozwianych
perizoniach, o działalności monogramisty IP, two-
rzącego po 1520 r. (ołtarz św. Jana Chrzciciela
w Tyńskim Kościele w Pradze i środkowa część
wotywnego ołtarza ze Zlichowa), a wreszcie o
Opłakiwaniu Chrystusa w Żebraku60. Osobnym
zagadnieniem jest problem Andrzeja Morgenster-
na z Budziejowic, domniemanego autora ołta-
rza w Zwettl; zarysowuje się tu bowiem pewna
ciągłość związków sztuki austriackiej z czeską 61.
60 J. Ho molk a, J. Krasa, W. Mentz 1, J.
P e § i in a, J. Petra ń, Pozdne goticke umeni v Ce-
chach (1471—1526), Praha 1984, il. s. 209, 137 i 211. War-
to też .zwrócić uwagę na oryginalną, spiętrzoną kom-
pozycję Zaśnięcia z Zälezlic (obecnie na zamku Krivo-
klät) z ok. 1520—25, tamże s. 86.
61 H. Selbe r 1, Der Zwettler Altar und die Auswir-
kung des Kefermarkter Stiles in 16. Jahrhundert (Jahr-
buch der Kunsthis torischen Sammlungen Wien, N.F. X,
O wiele mniej wiemy o rzeźbie na terenie
Węgier wyniszczonych w ogromnym stopniu przez
inwazję turecką. O jej wspaniałości świadczą za-
równo archeologiczne odkrycia kamiennych rzeźb
w Budzie62, jak też sztuka nie przetrzebionych
obszarów Siedmiogrodu i dzisiejszej Słowacji. To
właśnie ze Słowacji pochodzą niezwykle piękne
kwatery Mistrza MS z ołtarza w Bańskiej Szcza-
wnicy (Semecbanya), datowane na r. 1506 63. Do
tego prawdopodobnie ołtarza należały wielkiej
1936), s. 105—>130. O autorstwie tego ołtarza, który znaj-
duje się obecnie w Czechach w Adamowie, zob.: K.
Piet zer, Vaclav zlatnik z Budejovic, Mistr Alexandr
Rezbäf, Ondfej Morgenstern z Budejovic (Umeni, XVIII,
1970), s. 414—417.
62 E. M a r o s i, Vorläufige kunsthistorische Bemer-
kungen zum Skulpturenfund von 1974 in der Burg von
Buda (Acta Hiistrardae Artium Akademiiae Scientiarum
Hungaricae, XXII, 1976), s. 334—369.
168
NPMaryi, Iwanowice, kościół parafialny, pozostałe Muzeum Narodowe w Krakowie (fot. T. Chrzanowski i ar-
chiwalne)
i w Kutnej Horze, o ekscentrycznie rozwianych
perizoniach, o działalności monogramisty IP, two-
rzącego po 1520 r. (ołtarz św. Jana Chrzciciela
w Tyńskim Kościele w Pradze i środkowa część
wotywnego ołtarza ze Zlichowa), a wreszcie o
Opłakiwaniu Chrystusa w Żebraku60. Osobnym
zagadnieniem jest problem Andrzeja Morgenster-
na z Budziejowic, domniemanego autora ołta-
rza w Zwettl; zarysowuje się tu bowiem pewna
ciągłość związków sztuki austriackiej z czeską 61.
60 J. Ho molk a, J. Krasa, W. Mentz 1, J.
P e § i in a, J. Petra ń, Pozdne goticke umeni v Ce-
chach (1471—1526), Praha 1984, il. s. 209, 137 i 211. War-
to też .zwrócić uwagę na oryginalną, spiętrzoną kom-
pozycję Zaśnięcia z Zälezlic (obecnie na zamku Krivo-
klät) z ok. 1520—25, tamże s. 86.
61 H. Selbe r 1, Der Zwettler Altar und die Auswir-
kung des Kefermarkter Stiles in 16. Jahrhundert (Jahr-
buch der Kunsthis torischen Sammlungen Wien, N.F. X,
O wiele mniej wiemy o rzeźbie na terenie
Węgier wyniszczonych w ogromnym stopniu przez
inwazję turecką. O jej wspaniałości świadczą za-
równo archeologiczne odkrycia kamiennych rzeźb
w Budzie62, jak też sztuka nie przetrzebionych
obszarów Siedmiogrodu i dzisiejszej Słowacji. To
właśnie ze Słowacji pochodzą niezwykle piękne
kwatery Mistrza MS z ołtarza w Bańskiej Szcza-
wnicy (Semecbanya), datowane na r. 1506 63. Do
tego prawdopodobnie ołtarza należały wielkiej
1936), s. 105—>130. O autorstwie tego ołtarza, który znaj-
duje się obecnie w Czechach w Adamowie, zob.: K.
Piet zer, Vaclav zlatnik z Budejovic, Mistr Alexandr
Rezbäf, Ondfej Morgenstern z Budejovic (Umeni, XVIII,
1970), s. 414—417.
62 E. M a r o s i, Vorläufige kunsthistorische Bemer-
kungen zum Skulpturenfund von 1974 in der Burg von
Buda (Acta Hiistrardae Artium Akademiiae Scientiarum
Hungaricae, XXII, 1976), s. 334—369.
168