DOI issue:
Recenzje i przeglądy
DOI article:Ostrowski, Jan K.: W kręgu mistrza Pinsla: W związku z wystawą w Olesku i we Lwowie
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.20611#0156
2. Pinsel, krucyfiks z kościoła Sw. Marcina we Lwowie,
Lwów, Muzeum Sztuki Ukraińskiej (fot. J. K. Ostrowski)
3. Antoni Osiński(?), Ecce Homo z kościoła Dominika-
nów we Lwowie, Warszawa, kościół Dominikanów (fot.
J. Langda)
dwie figury alegoryczne niewiadomego pochodze-
nia, znalezione w Sokołówee koło Żydaczowa (nr
44, 45). Takie próby rozszerzenia oeuvre Pinsla
należy uznać za cenne, jednakże wszystkie trzy
zabytki należy uznać w najlepszym razie za pra-
ce warsztatowe. Jeżeli chodzi o kwestie atryhucyj-
ne, związane z wystawą, można wskazać ponadto
na marginalną sprawę jednego z aniołów z am-
bony w Hodowicy, który i(mr 23, ryc. 8) zdaje się
zdradzać rękę Polejowskiego. Datowania przyję-
te w katalogu, oparte na ustaleniach wcześniej-
szej literatury, nie budzą zastrzeżeń, ale i nie
wnoszą nowych elementów.
Wystawa w Olesku stworzyła bezcenną możli-
wość zorientowania s,ię w stanie zachowania spu-
ścizny mistrza Pinsla oraz skrystalizowania opi-
nii na temat atrybucjd wiązanych z nim dzieł.
13 Określenie to nie powinno umniejszać wagi pro-
blemów czekających na rozwiązanie. T. S. Kuhn tego
właśnie terminu używa dla zdefiniowania większości co-
dziennej praktyki badawczej; por. Dwa bieguny. Trady-
Utrwaloiny w ten sposób obraz oeuvre tego arty-
sty rozstrzyga na jego korzyść kontrowersje co
do pierwszeństwa w ramach rzeźby XVIII w. w
kręgu lwowskim. Niewątpliwie został uczyniony
krok w kierunku rozwiązania owej prawdziwej ła-
migłówki 13, jaką stanowią problemy autorstwa
plastyki lwowskiej, a katalog będzie :z pewnością
stanowi! podstawę dalszych badań. Trzystronioo-
wy tekst wstępu nie stwarzał natomiast możli-
wości szerszego^ omówienia problemu europejskie-
go kontekstu sztuki Pinsla. Autorzy, idąc za kon-
cepcją Hornunga, wywodzącego Pinsla ze środo-
wiska czeskiego oraz wychodząc z założenia, że
na Ruś przybył om już jako twórca w pełni
ukształtowany, dokonali tu próby identyfikacji
tej zagadkowej postaci z dwoma znanymi skąd-
inąd artystami. Wzięli oni pod uwagę altematy-
cja i nowatorstwo w badaniach naukowych, przekł. i po-
słowie S. Amsterdamski, Warszawa 1985, s. 316—
335.
152
Lwów, Muzeum Sztuki Ukraińskiej (fot. J. K. Ostrowski)
3. Antoni Osiński(?), Ecce Homo z kościoła Dominika-
nów we Lwowie, Warszawa, kościół Dominikanów (fot.
J. Langda)
dwie figury alegoryczne niewiadomego pochodze-
nia, znalezione w Sokołówee koło Żydaczowa (nr
44, 45). Takie próby rozszerzenia oeuvre Pinsla
należy uznać za cenne, jednakże wszystkie trzy
zabytki należy uznać w najlepszym razie za pra-
ce warsztatowe. Jeżeli chodzi o kwestie atryhucyj-
ne, związane z wystawą, można wskazać ponadto
na marginalną sprawę jednego z aniołów z am-
bony w Hodowicy, który i(mr 23, ryc. 8) zdaje się
zdradzać rękę Polejowskiego. Datowania przyję-
te w katalogu, oparte na ustaleniach wcześniej-
szej literatury, nie budzą zastrzeżeń, ale i nie
wnoszą nowych elementów.
Wystawa w Olesku stworzyła bezcenną możli-
wość zorientowania s,ię w stanie zachowania spu-
ścizny mistrza Pinsla oraz skrystalizowania opi-
nii na temat atrybucjd wiązanych z nim dzieł.
13 Określenie to nie powinno umniejszać wagi pro-
blemów czekających na rozwiązanie. T. S. Kuhn tego
właśnie terminu używa dla zdefiniowania większości co-
dziennej praktyki badawczej; por. Dwa bieguny. Trady-
Utrwaloiny w ten sposób obraz oeuvre tego arty-
sty rozstrzyga na jego korzyść kontrowersje co
do pierwszeństwa w ramach rzeźby XVIII w. w
kręgu lwowskim. Niewątpliwie został uczyniony
krok w kierunku rozwiązania owej prawdziwej ła-
migłówki 13, jaką stanowią problemy autorstwa
plastyki lwowskiej, a katalog będzie :z pewnością
stanowi! podstawę dalszych badań. Trzystronioo-
wy tekst wstępu nie stwarzał natomiast możli-
wości szerszego^ omówienia problemu europejskie-
go kontekstu sztuki Pinsla. Autorzy, idąc za kon-
cepcją Hornunga, wywodzącego Pinsla ze środo-
wiska czeskiego oraz wychodząc z założenia, że
na Ruś przybył om już jako twórca w pełni
ukształtowany, dokonali tu próby identyfikacji
tej zagadkowej postaci z dwoma znanymi skąd-
inąd artystami. Wzięli oni pod uwagę altematy-
cja i nowatorstwo w badaniach naukowych, przekł. i po-
słowie S. Amsterdamski, Warszawa 1985, s. 316—
335.
152