17. William Morris, Chrystus na krzyżu,
witraż, 1892 (wg Bojarskiej-Syrek,
Pokrewieństwa...)
18. William Blake, Słońce przy wschodniej bramie (ilu-
stracja do L’Allegro Miltona), akwarela, ok. 1816—1820
(wg Konopackiego)
Mniej jasny jest stosunek Wyspiańskiego do
prekursora angielskiej secesji Wiliama Blake’a.
Nie wiadomo, -czy Wyspiański znał twórczość an-
gielskiego mistyka, uderzająca jest jednak zbież-
ność ich wyobraźni artystycznych, podobne ope-
rowanie ostrą i giętką linią, zbliżone podejście
do ornamentu i symbolu. O zaskakujących za-
leżnościach można mówić już przy niektórych
ilustracjach do Iliady, wielokrotnie powtarza się
też w ikonografii Blake’a obraz Boga lub innej
postaci otoczonej korowodem kręcących się wo-
kół figur i symboli. Przykładem może być tu ilu-
stracja do L’Allegro Johna Miltona, zatytułowa-
na Słońce przy wschodniej bramie (ryc. 18),
przedstawiająca apollińskiego młodzieńca o postu-
148
witraż, 1892 (wg Bojarskiej-Syrek,
Pokrewieństwa...)
18. William Blake, Słońce przy wschodniej bramie (ilu-
stracja do L’Allegro Miltona), akwarela, ok. 1816—1820
(wg Konopackiego)
Mniej jasny jest stosunek Wyspiańskiego do
prekursora angielskiej secesji Wiliama Blake’a.
Nie wiadomo, -czy Wyspiański znał twórczość an-
gielskiego mistyka, uderzająca jest jednak zbież-
ność ich wyobraźni artystycznych, podobne ope-
rowanie ostrą i giętką linią, zbliżone podejście
do ornamentu i symbolu. O zaskakujących za-
leżnościach można mówić już przy niektórych
ilustracjach do Iliady, wielokrotnie powtarza się
też w ikonografii Blake’a obraz Boga lub innej
postaci otoczonej korowodem kręcących się wo-
kół figur i symboli. Przykładem może być tu ilu-
stracja do L’Allegro Johna Miltona, zatytułowa-
na Słońce przy wschodniej bramie (ryc. 18),
przedstawiająca apollińskiego młodzieńca o postu-
148