DOI Heft:
Kattermann, Gerhard: Neue Gedichte und Briefe Adam Werners von Themar
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.47623#0068
52
Quinque viros dico, sapiencia quos reuerendos
Reddidif ingenuos: scireque magna dedit.
Viribus inmensis in nos hi sipicula forquent,
Hasta nec auctorem decipit vlla suum.
Tela quibus petimur qgre modo sustinet vmbo
noster: presidium fer pater euge tuum.
Ocius huc adsis, pater o celeberrime: nobis
Exspectate diu, jamque petife veni.
Nunc propera redimendos, jam veniendi.
Hora venif, scripta quin tibi Visa mea
Magna magistrandis facies: si feceris illud
Qui cantent laudes hie et obique tuas.
Denique nostra tibi persoluere musa studebit
Quas poferif grates, dum mihi vita comes.
Rapfi23 24 ex carcere fenfaminis 5.'° nonas octobris (1489).
XI
Ad Johannem Camerarium Vormaciensem episeopum, vt noua
Buccolica miftaf, Carmen Ä. Vern, alloquenfis suam Thaliam21.
Pontificem elecfum: quem Delius atque Camoenq
Obseruanf: adeas, Chara talia, precor
Quid fre^pidas? vir enim quo non humanior alter
Te colit: audaci perge animosa pede.
Poplite die flexo: Salue, dignissime prqsul;
Has (vbi te excipief) blandior adde preces:
Prqsul magnifice, pafri^ pater, inclite vafes,
Quem nos pyerides, quam quoque phoebus amaf,
Rem populi quamuis et magna negocia tractes,
Jus qqua et dubium pendere lance pares.
In te Pyerius tarnen haud extinguitur ardor,
Nec tibi pegaseus vltima cura chorus.
Inde mihi orta venif fiducia: limen adirem
Et supplex peterem nuntia ferre librum.
Quis Über hem rogifas, mea musa? obliuia turbanf
Nulla virum hunc, noscif quid mihi missa pefes.
Ipse seif: ast vitro promisit in arce leonis
Magnanima Rhenum qui ditione regit,
Seif quoque, quam claro mihi significaueraf ore,
Hoc imbelle pecus: quod Über ipse notaf.
Tum mihi pollicitur visu haud abscondere nostro
Arte noua vafes quod modo texif o,pus.
S,i dabif (vf spero) manibus comprende modesfis,
Ceruicem supplex grafaque flecfe genu.
Discedens valeat viuat quoque Nestoris annos
Opfafo: H<jc summa est, pergifo: l?ta redi.
Ex Castro Heydelberg Nonis Septembribus 1491.
23 1. rapfim.
24 K 103v. Über Johann Dalberg und seinen Kreis s. G. Ritter a.O. Kap. 19.
Quinque viros dico, sapiencia quos reuerendos
Reddidif ingenuos: scireque magna dedit.
Viribus inmensis in nos hi sipicula forquent,
Hasta nec auctorem decipit vlla suum.
Tela quibus petimur qgre modo sustinet vmbo
noster: presidium fer pater euge tuum.
Ocius huc adsis, pater o celeberrime: nobis
Exspectate diu, jamque petife veni.
Nunc propera redimendos, jam veniendi.
Hora venif, scripta quin tibi Visa mea
Magna magistrandis facies: si feceris illud
Qui cantent laudes hie et obique tuas.
Denique nostra tibi persoluere musa studebit
Quas poferif grates, dum mihi vita comes.
Rapfi23 24 ex carcere fenfaminis 5.'° nonas octobris (1489).
XI
Ad Johannem Camerarium Vormaciensem episeopum, vt noua
Buccolica miftaf, Carmen Ä. Vern, alloquenfis suam Thaliam21.
Pontificem elecfum: quem Delius atque Camoenq
Obseruanf: adeas, Chara talia, precor
Quid fre^pidas? vir enim quo non humanior alter
Te colit: audaci perge animosa pede.
Poplite die flexo: Salue, dignissime prqsul;
Has (vbi te excipief) blandior adde preces:
Prqsul magnifice, pafri^ pater, inclite vafes,
Quem nos pyerides, quam quoque phoebus amaf,
Rem populi quamuis et magna negocia tractes,
Jus qqua et dubium pendere lance pares.
In te Pyerius tarnen haud extinguitur ardor,
Nec tibi pegaseus vltima cura chorus.
Inde mihi orta venif fiducia: limen adirem
Et supplex peterem nuntia ferre librum.
Quis Über hem rogifas, mea musa? obliuia turbanf
Nulla virum hunc, noscif quid mihi missa pefes.
Ipse seif: ast vitro promisit in arce leonis
Magnanima Rhenum qui ditione regit,
Seif quoque, quam claro mihi significaueraf ore,
Hoc imbelle pecus: quod Über ipse notaf.
Tum mihi pollicitur visu haud abscondere nostro
Arte noua vafes quod modo texif o,pus.
S,i dabif (vf spero) manibus comprende modesfis,
Ceruicem supplex grafaque flecfe genu.
Discedens valeat viuat quoque Nestoris annos
Opfafo: H<jc summa est, pergifo: l?ta redi.
Ex Castro Heydelberg Nonis Septembribus 1491.
23 1. rapfim.
24 K 103v. Über Johann Dalberg und seinen Kreis s. G. Ritter a.O. Kap. 19.