DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.29253#0139
ofiarność społeczeństwa była wyjątkowo duża. W bardzo krótkim czasie napłynęło
tyłe darów, iż Kuria wystosowała łist z wiadomością o wstrzymaniu dalszego ich
przyjmowania^. Jak donosił „Dziennik Wileński", wartość ofiarowanych wówczas
kamieni szlachetnych oceniona została na kilkaset tysięcy złotych^'. Wykonawstwo
kruszcowych replik powierzono wileńskiemu jubilerowi Ksaweremu Gorzucho-
wskiemu, który pracę tę wykonał bezinteresownie.
Złote korony założono na obraz 2 lipca 1927 r. (por. ił. 150). Stare zdeponowane
zostały w skarbcu kaplicy ostrobramskiej^.
Obecnie na obrazie znajdują się korony zabytkowe. Losy złotych, koronacyjnych
nie są znane.
' Narbutt, 1839, s. 137 — cytat z rękopisu ks. Daniela Łodziaty, kanonika wendeńskiego, dziekana
raduńskiego, o łupach zdobytych przez W. Ks. Oigierda: „ex quorum numero vera Effigies Sanc.
Virginis Mariae, in statura quasi stet in facie nuncii Dei Archan. Gabriel vidimus nunc gratiis plenae in
Capella PP. Carmelit. supra Portam Urbis orientalem vulg. Ostra, ut docum. patet ex nutii script. dicti
Conventi A. D. 1643". Ostra Brama nazwana tu została wschodnią. Budzi to podejrzenie, że tekst
łaciński jest tłumaczeniem z wileńskiej polszczyzny. W czasach Narbutta słowo „wschodnia" znaczyło
również „wejściowa" i tak też zostało użyte, zdradzające czas i miejsce powstania falsyfikatu, a także
osobę autora, którego trudno posądzić o nieznajomość topograEi Wilna.
Narbutt, 1835, s. 231, autor wspomina, że rękopis ks. Łodziaty z lat 1649—69, liczący 118 stron
in 4° „ma pod ręką".
A. Wysłouch ŁaYs/zh? / Z 2'żw?* /Ayr/ Z i ^'/wy/y Warszawa
1899, s. 60-95.
^ Nowakowski, 1897, s. 15, przyp. 2.
Śledziewski, s. 15.
F. F. Serno-Sołowiewicz ^ ń/orń /Ł^y Afdńżrf, „Chołmsko-Warszawskij
Eparchialnyj Wiestnik", 1898, nr 22, s. 460—461; treść napisu miała odpowiadać hymnowi
„Czestniejszuju cheruwim i sławniejszuju bez srawnienija serafini bez istłenija Boga Słowa rodszuju,
suszczuju Bogorodicu, Tia Wiełiczajem". — Ta sama wiadomość powtórzona została przez „Wiestnik
Wiłenskogo Sw. Duchowskogo Bratstwa", 1907, nr 20, s. 421 (odpis w tekach Brensztejna, BN, rkps
sygn. rV 10645, k. 112).
Odbitka zachowana jest w zbiorach o. Nowakowskiego w klasztorze kapucynów w Krakowie —
litografia barwna, 27x20 cm, wydana przez zakład litograficzny A. I. Sytim i Sp. w Moskwie, za
zezwoleniem cenzury duchowej z 3 IX 1884 r. Po lewej stronie wyobrażenia Matki Boskiej
Ostrobramskiej napis: „Wiłens/kaja Ostr/oworot/naja ikona/ Bogorodi/cy/ Błagowieszczenija" — po
prawej: „Czestn/iejszuju/ bezsrawnienija/ serafim/ bez istł/ enija Boga/ słowa ro/żdszuju/ Bogor/
odicu/ Tia wie/łicz/aje/m".
Kozłowskij, s. 63:,,W 1829 godu czasowniu ukrasili wiełikoliepno, lik Ostroworotnoj ikony
oczistili, pricziem on podnowłien lzwiestnym połskim żiwopiscem Kanutom Rusieckim. Goworiat, czto
kogda sniali s ikony rizu, to na niej nachodiłas słowianskaja nadpis 'Czestniejszuju cheruwim'".
N. Sokołow /A' BogoTwPry ITW??;/ wyd. II,
Wiłno 1890, s. 25 i przyp. 71, s. 225.
A. Muraviev R^rry, Vilna 1865 (również w wersji rosyjskiej), s. 3—7, podaje trzy wersje
znalezienia się obrazu w Wilnie: 1. jako łup Wielkiego Księcia Olgierda zdobyty w Chersonezie, 2. dar
cesarza bizantyjskiego Jana Paleologa dla Olgierda z okazji chrztu, 3. cudowne zjawnienie się na Ostrej
Bramie w 1431 r. Autor uznaje obraz za czczony od XIV w.
N. P. Kondakow 7<6o7?<%rg/M B^w^żA, t. II, St. Petersburg 1915, s. 222.
127
tyłe darów, iż Kuria wystosowała łist z wiadomością o wstrzymaniu dalszego ich
przyjmowania^. Jak donosił „Dziennik Wileński", wartość ofiarowanych wówczas
kamieni szlachetnych oceniona została na kilkaset tysięcy złotych^'. Wykonawstwo
kruszcowych replik powierzono wileńskiemu jubilerowi Ksaweremu Gorzucho-
wskiemu, który pracę tę wykonał bezinteresownie.
Złote korony założono na obraz 2 lipca 1927 r. (por. ił. 150). Stare zdeponowane
zostały w skarbcu kaplicy ostrobramskiej^.
Obecnie na obrazie znajdują się korony zabytkowe. Losy złotych, koronacyjnych
nie są znane.
' Narbutt, 1839, s. 137 — cytat z rękopisu ks. Daniela Łodziaty, kanonika wendeńskiego, dziekana
raduńskiego, o łupach zdobytych przez W. Ks. Oigierda: „ex quorum numero vera Effigies Sanc.
Virginis Mariae, in statura quasi stet in facie nuncii Dei Archan. Gabriel vidimus nunc gratiis plenae in
Capella PP. Carmelit. supra Portam Urbis orientalem vulg. Ostra, ut docum. patet ex nutii script. dicti
Conventi A. D. 1643". Ostra Brama nazwana tu została wschodnią. Budzi to podejrzenie, że tekst
łaciński jest tłumaczeniem z wileńskiej polszczyzny. W czasach Narbutta słowo „wschodnia" znaczyło
również „wejściowa" i tak też zostało użyte, zdradzające czas i miejsce powstania falsyfikatu, a także
osobę autora, którego trudno posądzić o nieznajomość topograEi Wilna.
Narbutt, 1835, s. 231, autor wspomina, że rękopis ks. Łodziaty z lat 1649—69, liczący 118 stron
in 4° „ma pod ręką".
A. Wysłouch ŁaYs/zh? / Z 2'żw?* /Ayr/ Z i ^'/wy/y Warszawa
1899, s. 60-95.
^ Nowakowski, 1897, s. 15, przyp. 2.
Śledziewski, s. 15.
F. F. Serno-Sołowiewicz ^ ń/orń /Ł^y Afdńżrf, „Chołmsko-Warszawskij
Eparchialnyj Wiestnik", 1898, nr 22, s. 460—461; treść napisu miała odpowiadać hymnowi
„Czestniejszuju cheruwim i sławniejszuju bez srawnienija serafini bez istłenija Boga Słowa rodszuju,
suszczuju Bogorodicu, Tia Wiełiczajem". — Ta sama wiadomość powtórzona została przez „Wiestnik
Wiłenskogo Sw. Duchowskogo Bratstwa", 1907, nr 20, s. 421 (odpis w tekach Brensztejna, BN, rkps
sygn. rV 10645, k. 112).
Odbitka zachowana jest w zbiorach o. Nowakowskiego w klasztorze kapucynów w Krakowie —
litografia barwna, 27x20 cm, wydana przez zakład litograficzny A. I. Sytim i Sp. w Moskwie, za
zezwoleniem cenzury duchowej z 3 IX 1884 r. Po lewej stronie wyobrażenia Matki Boskiej
Ostrobramskiej napis: „Wiłens/kaja Ostr/oworot/naja ikona/ Bogorodi/cy/ Błagowieszczenija" — po
prawej: „Czestn/iejszuju/ bezsrawnienija/ serafim/ bez istł/ enija Boga/ słowa ro/żdszuju/ Bogor/
odicu/ Tia wie/łicz/aje/m".
Kozłowskij, s. 63:,,W 1829 godu czasowniu ukrasili wiełikoliepno, lik Ostroworotnoj ikony
oczistili, pricziem on podnowłien lzwiestnym połskim żiwopiscem Kanutom Rusieckim. Goworiat, czto
kogda sniali s ikony rizu, to na niej nachodiłas słowianskaja nadpis 'Czestniejszuju cheruwim'".
N. Sokołow /A' BogoTwPry ITW??;/ wyd. II,
Wiłno 1890, s. 25 i przyp. 71, s. 225.
A. Muraviev R^rry, Vilna 1865 (również w wersji rosyjskiej), s. 3—7, podaje trzy wersje
znalezienia się obrazu w Wilnie: 1. jako łup Wielkiego Księcia Olgierda zdobyty w Chersonezie, 2. dar
cesarza bizantyjskiego Jana Paleologa dla Olgierda z okazji chrztu, 3. cudowne zjawnienie się na Ostrej
Bramie w 1431 r. Autor uznaje obraz za czczony od XIV w.
N. P. Kondakow 7<6o7?<%rg/M B^w^żA, t. II, St. Petersburg 1915, s. 222.
127