DOI article:
Quirini-Popławski, Rafał: Jeszcze jeden głos na temat sygnatury na fasadzie kościoła OO. Cystersów w Wąchoku
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.19072#0093
Zbieżności pomiędzy odnalezionymi fragmentami attyki „a motywami
architektonicznymi dekoracji sgraffitowej", na której odnaleziono napis, po-
zwoliły na przypisanie kierownictwa całych prac Janowi de Simon44. Sygnatura
znajdująca się na elewacji zamku w Dębnie istniała prawdopodobnie jeszcze
w r. 1948, gdy wspominali o niej Z. Bocheński i S. Swiszczowski45, zniknęła
z pewnością przed końcem lat siedemdziesiątych XX w.46
Jak się okazuje, sygnatura znaleziona na fasadzie kościoła wąchockiego
nie była jedyną sygnaturą o takiej treści i kształcie. Z dużą dozą prawdopodo-
bieństwa z tym samym artystą można też łączyć napis SIMON, wykonany (tak
samo jak w Dębnie i Wąchocku - kapitałą) na nagrobku biskupa Piotra Koski
(zm. r. 1595) w kościele pokatedralnym w Chełmży. Nagrobek ten powstał
około r. 1595 przy użyciu elementów (być może przetransportowanych już
w stanie gotowym do montażu) wykutych w kilku gatunkach kamieni małopol-
skich. Warto zaznaczyć, że to właśnie na podstawie sygnatury chełmżyńskiej
Katarzyna Mikocka-Rachubowa zaproponowała identyfikację Jana de Simon
z anonimowym dotychczas Mistrzem Nagrobka Provany. któremu wcześniej
przypisywano nagrobek chełmżyński. Jeśli tak byłoby w istocie, Jan dc Simon
byłby także twórcą kilku innych nagrobków powstałych w ostatniej ćwierci
XVI i na początku XVII w., zarówno w Krakowie, jak i poza nim, a tym sa-
mym -jednąz ciekawszych postaci krakowskiego środowiska artystycznego
tych czasów47.
W latach 1601-1606 Jan de Simon wraz z zespołem, w skład którego
wchodził także inny budowniczy włoski Jan Madurla (Maderla), zrealizował
szereg prac przy klasztorze Klarysek w Starym Sączu. Co ciekawe, zachowały
się trzy spośród pięciu umów dotyczących prac starosądeckich, zawarte przez
niego w latach 1604-1605. De Simon zbudował tam parterowy czworoboczny
klasztor wokół wirydarza, podwyższył mury obronne opactwa, wzniósł też
furtę klasztorną oraz dom dla księży. Elewacje obu ostatnich budowli pokryła
dekoracja sgraffitowa (il. 7), w szczycie furty zawierająca także przedstawie-
44 APPPKZKr. sygn. 129, s. 81 -82. S. Swiszczowski. Zameczek w Dębnie w świetle nowych
odbyć,,.Polska Akademia Umiejętności. Sprawozdania z Czynności i Posiedzeń" 48. 1947. nr 3,
s. 65; tenże, Zameczek w Dębnie w świetle nowych odbyć, „Prace Komisji Historii Sztuki'" 9,
1948, s. 236.
43 Bocheński, Swiszczowski (przyp. 42). s. 52-53.
46 APPPKZKr, sygn. 129, s. 3.
47 K. Mikocka-Rachubowa, Mistrz Nagrobka Prorany - rzeźbiarz krakowski przełomu XVI
i XVII w., „Rocznik Historii Sztuki" 20, 1994, s. 10-11, 77: Mikocka-Rachubowa (przyp. 41),
s. 524-525.
75
architektonicznymi dekoracji sgraffitowej", na której odnaleziono napis, po-
zwoliły na przypisanie kierownictwa całych prac Janowi de Simon44. Sygnatura
znajdująca się na elewacji zamku w Dębnie istniała prawdopodobnie jeszcze
w r. 1948, gdy wspominali o niej Z. Bocheński i S. Swiszczowski45, zniknęła
z pewnością przed końcem lat siedemdziesiątych XX w.46
Jak się okazuje, sygnatura znaleziona na fasadzie kościoła wąchockiego
nie była jedyną sygnaturą o takiej treści i kształcie. Z dużą dozą prawdopodo-
bieństwa z tym samym artystą można też łączyć napis SIMON, wykonany (tak
samo jak w Dębnie i Wąchocku - kapitałą) na nagrobku biskupa Piotra Koski
(zm. r. 1595) w kościele pokatedralnym w Chełmży. Nagrobek ten powstał
około r. 1595 przy użyciu elementów (być może przetransportowanych już
w stanie gotowym do montażu) wykutych w kilku gatunkach kamieni małopol-
skich. Warto zaznaczyć, że to właśnie na podstawie sygnatury chełmżyńskiej
Katarzyna Mikocka-Rachubowa zaproponowała identyfikację Jana de Simon
z anonimowym dotychczas Mistrzem Nagrobka Provany. któremu wcześniej
przypisywano nagrobek chełmżyński. Jeśli tak byłoby w istocie, Jan dc Simon
byłby także twórcą kilku innych nagrobków powstałych w ostatniej ćwierci
XVI i na początku XVII w., zarówno w Krakowie, jak i poza nim, a tym sa-
mym -jednąz ciekawszych postaci krakowskiego środowiska artystycznego
tych czasów47.
W latach 1601-1606 Jan de Simon wraz z zespołem, w skład którego
wchodził także inny budowniczy włoski Jan Madurla (Maderla), zrealizował
szereg prac przy klasztorze Klarysek w Starym Sączu. Co ciekawe, zachowały
się trzy spośród pięciu umów dotyczących prac starosądeckich, zawarte przez
niego w latach 1604-1605. De Simon zbudował tam parterowy czworoboczny
klasztor wokół wirydarza, podwyższył mury obronne opactwa, wzniósł też
furtę klasztorną oraz dom dla księży. Elewacje obu ostatnich budowli pokryła
dekoracja sgraffitowa (il. 7), w szczycie furty zawierająca także przedstawie-
44 APPPKZKr. sygn. 129, s. 81 -82. S. Swiszczowski. Zameczek w Dębnie w świetle nowych
odbyć,,.Polska Akademia Umiejętności. Sprawozdania z Czynności i Posiedzeń" 48. 1947. nr 3,
s. 65; tenże, Zameczek w Dębnie w świetle nowych odbyć, „Prace Komisji Historii Sztuki'" 9,
1948, s. 236.
43 Bocheński, Swiszczowski (przyp. 42). s. 52-53.
46 APPPKZKr, sygn. 129, s. 3.
47 K. Mikocka-Rachubowa, Mistrz Nagrobka Prorany - rzeźbiarz krakowski przełomu XVI
i XVII w., „Rocznik Historii Sztuki" 20, 1994, s. 10-11, 77: Mikocka-Rachubowa (przyp. 41),
s. 524-525.
75