DOI Artikel:
Michalczyk, Zbigniew: Wiedeńska Akademie der bildenden Künste a krakowska Szkoła Rysunku i Malarstwa przy Uniwersytecie Jagiellońskim (1818-1833)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.27279#0202
w roku 1809 wyjechał do Monachium, gdzie
rzekomo uczęszczał do królewskiej akade-
mii sztuk pięknych110 i praktykował u rzeź-
biarza nadwornego Franza Schwanthalera.
Następnie udał się do Paryża, gdzie podzi-
wiał dzieła sztuki zgromadzone w Muzeum
Napoleońskim, do roku 1816 kontynuował
edukację w paryskiej akademii u Franęois-
-Frederica Lemota, a także praktykował
w pracowni Louisa Boizota. Boizot zmarł
10 marca 1809 roku111, zatem kontakt Schim-
sera z francuskim akademikiem musiał być
przelotny lub całkiem zmyślony. Jeśli wiado-
mość jest prawdziwa, znaczy to, że również
w Monachium wiedeńczyk nie przebywał
zbyt długo, skoro w ciągu pierwszych dwóch
miesięcy roku 1809 zdążył praktykować
u Schwanthalera, uczyć się w monachijskiej
akademii i znaleźć się w paryskiej pracow-
ni Boizota. Informacja o studiach u Lemota
(profesora rzeźby w Ecole des Beaux-Arts od
roku 1810)112 nie budzi takich zastrzeżeń, choć
świadectwa odbytej u niego edukacji artysta
nie był w stanie przedstawić, bowiem - jak
twierdził - zginęło w czasie podróży. W roku
1816 powrócił do Wiednia, gdzie nadal praco-
wał w atelier Kliebera, wreszcie w roku 1817
11. Anton Schimser, nagro-
bek Franza Hauera, 1823,
Lwów, kościół Dominika-
nów. Fot. autor
12. Jan Nepomucen Bizań-
ski (rys.), Piotr Wyszkow-
ski (lit.), Zaślubiny Marii
Klementyny Sobieskiej z Ja-
kubem III królem angielskim,
litografia, 1830, Warszawa,
Biblioteka Narodowa.
Fot. Biblioteka Narodowa
przeniósł się do Lwowa. Starając się o stanowisko profesora, rzeźbiarz kilkakrotnie
powoływał się na zachęty ze strony senatora Wolnego Miasta Krakowa, Karola
Teodora Soczyńskiego, który widział we Lwowie prace Schimsera i odnosił się
do nich z uznaniem (chwaląc zwłaszcza nagrobek gubernatora Galicji, barona
Franza Hauera, znajdujący się w kościele Dominikanów, a wykonany w 1823)113
(ił. 11). Jak już zostało wspomniane, twórczość Schimsera była w mieście dość
Zeit, und nahere Darstellung des hiernach entstandenen neuen Theaters in Pest, „Vaterlandische
Blatter fur den osterreichischen Kaiserstaaf’, 1812, nr 75 [16 kwietnia] s. 449), sam autor projektu
teatru, wkrótce po jego otwarciu. Na temat historii budowli ostatnio zob.: M. Szerdahelyi, Kiilfóldi
szobraszok munkassaga, s. 89-96; idem, Antik tedtrumok hatasa az egykori pesti Nemet Szinhaz
belsójenek kialakitasara, w: „Es az oszlopok tetejen liliomok formaltattak” - Tanulmdnyok Bibo
Istvan 70. sziiletesnapjdra, red. A. Tóth, Budapest 2011, s. 183-189; idem, A klasszicizmus eheinek
gyakorlati megvalósuldsa Pest-Budan. Az egykori pesti Nemet Szinhaz belsójenek kialakitasa az
epiilet tervezójenek hasa alapjdn. Forraskózles a szinhaz megnyitasanak 200. evfordulójara, „Ta-
nulmanyok Budapest Multjaból”, 27,2012, s. 119-144.
110 Nazwisko Antona Schimsera nie figuruje w księgach immatrykulacyjnych akademii w Mona-
chium z lat 1809-1920, dostępne online: <http://matrikel.adbk.de> (stan na 10.06.2014).
111 Zob. T. Picąuenard, Boizot Louis-Simon, w: Allgemeines Kiinstlerlexikon, 1.12, Miinchen-Leipzig
1996, s. 340.
112 Zob. E. Schwartz, Les Sculptures de l’Ecole des Beaux-Arts de Paris. Histoire, doctrines, catalogue,
Paris 2003, s. 202.
113 AUJ, SI 490, ASP, profesorowie, 1811-1834, k. nlb, list z 28 września 1832 r. i list z 31 grudnia 1832 r.
(4 października 1832).
200
ARTYKUŁY
Zbigniew Michalczyk
rzekomo uczęszczał do królewskiej akade-
mii sztuk pięknych110 i praktykował u rzeź-
biarza nadwornego Franza Schwanthalera.
Następnie udał się do Paryża, gdzie podzi-
wiał dzieła sztuki zgromadzone w Muzeum
Napoleońskim, do roku 1816 kontynuował
edukację w paryskiej akademii u Franęois-
-Frederica Lemota, a także praktykował
w pracowni Louisa Boizota. Boizot zmarł
10 marca 1809 roku111, zatem kontakt Schim-
sera z francuskim akademikiem musiał być
przelotny lub całkiem zmyślony. Jeśli wiado-
mość jest prawdziwa, znaczy to, że również
w Monachium wiedeńczyk nie przebywał
zbyt długo, skoro w ciągu pierwszych dwóch
miesięcy roku 1809 zdążył praktykować
u Schwanthalera, uczyć się w monachijskiej
akademii i znaleźć się w paryskiej pracow-
ni Boizota. Informacja o studiach u Lemota
(profesora rzeźby w Ecole des Beaux-Arts od
roku 1810)112 nie budzi takich zastrzeżeń, choć
świadectwa odbytej u niego edukacji artysta
nie był w stanie przedstawić, bowiem - jak
twierdził - zginęło w czasie podróży. W roku
1816 powrócił do Wiednia, gdzie nadal praco-
wał w atelier Kliebera, wreszcie w roku 1817
11. Anton Schimser, nagro-
bek Franza Hauera, 1823,
Lwów, kościół Dominika-
nów. Fot. autor
12. Jan Nepomucen Bizań-
ski (rys.), Piotr Wyszkow-
ski (lit.), Zaślubiny Marii
Klementyny Sobieskiej z Ja-
kubem III królem angielskim,
litografia, 1830, Warszawa,
Biblioteka Narodowa.
Fot. Biblioteka Narodowa
przeniósł się do Lwowa. Starając się o stanowisko profesora, rzeźbiarz kilkakrotnie
powoływał się na zachęty ze strony senatora Wolnego Miasta Krakowa, Karola
Teodora Soczyńskiego, który widział we Lwowie prace Schimsera i odnosił się
do nich z uznaniem (chwaląc zwłaszcza nagrobek gubernatora Galicji, barona
Franza Hauera, znajdujący się w kościele Dominikanów, a wykonany w 1823)113
(ił. 11). Jak już zostało wspomniane, twórczość Schimsera była w mieście dość
Zeit, und nahere Darstellung des hiernach entstandenen neuen Theaters in Pest, „Vaterlandische
Blatter fur den osterreichischen Kaiserstaaf’, 1812, nr 75 [16 kwietnia] s. 449), sam autor projektu
teatru, wkrótce po jego otwarciu. Na temat historii budowli ostatnio zob.: M. Szerdahelyi, Kiilfóldi
szobraszok munkassaga, s. 89-96; idem, Antik tedtrumok hatasa az egykori pesti Nemet Szinhaz
belsójenek kialakitasara, w: „Es az oszlopok tetejen liliomok formaltattak” - Tanulmdnyok Bibo
Istvan 70. sziiletesnapjdra, red. A. Tóth, Budapest 2011, s. 183-189; idem, A klasszicizmus eheinek
gyakorlati megvalósuldsa Pest-Budan. Az egykori pesti Nemet Szinhaz belsójenek kialakitasa az
epiilet tervezójenek hasa alapjdn. Forraskózles a szinhaz megnyitasanak 200. evfordulójara, „Ta-
nulmanyok Budapest Multjaból”, 27,2012, s. 119-144.
110 Nazwisko Antona Schimsera nie figuruje w księgach immatrykulacyjnych akademii w Mona-
chium z lat 1809-1920, dostępne online: <http://matrikel.adbk.de> (stan na 10.06.2014).
111 Zob. T. Picąuenard, Boizot Louis-Simon, w: Allgemeines Kiinstlerlexikon, 1.12, Miinchen-Leipzig
1996, s. 340.
112 Zob. E. Schwartz, Les Sculptures de l’Ecole des Beaux-Arts de Paris. Histoire, doctrines, catalogue,
Paris 2003, s. 202.
113 AUJ, SI 490, ASP, profesorowie, 1811-1834, k. nlb, list z 28 września 1832 r. i list z 31 grudnia 1832 r.
(4 października 1832).
200
ARTYKUŁY
Zbigniew Michalczyk