DOI Artikel:
Walanus, Wojciech: Jan Friedrich Richter: Hans Brüggemann, Deutscher Verlag für Kunstwissenschaft, Berlin 2011, ss. 267, il. 79, 4 mapy: [Rezension]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27279#0275
modus
prace z historii sztuki
xiv, 2014
Jan Friedrich Richter, Hans Briiggemann, Deutscher Verlag fur Kunstwissenschaft,
Berlin 2011, ss. 267, ii. 79, 4 mapy
Badania nad późnogotycką rzeźbą Północnych Niemiec uległy znacznej inten- WOJCIECH
syfikacji już w latach dziewięćdziesiątych wieku XX, lecz dopiero od początku WALANUS
obecnego stulecia można mówić o prawdziwej obfitości publikacji poświęconych
tej tematyce. Przykładowo, w latach 2009 i 2012 ukazały się pierwsze dwa tomy
Korpusu średniowiecznej rzeźby drewnianej i malarstwa tablicowego w Szlezwiku-
-Holsztynie, będące rezultatem szeroko zakrojonego projektu badawczego, roz-
poczętego jeszcze w roku 1990 pod kierunkiem profesora Uwe Albrechta z Uni-
wersytetu w Kilonii* 1. Obok prac przekrojowych zaczęły także powstawać studia
nad twórczością poszczególnych artystów, przynoszące niekiedy zaskakujące
wyniki, co najlepiej obrazuje przypadek Bernta Notkego. Dziewięć lat po opub-
likowaniu obszernej monografii Kerstin Petermann2 ukazała się książka Petera
Tangeberga, który śmiało odpisał lubeckiemu mistrzowi jego główny tytuł do
sławy, czyli sztokholmską grupę Świętego Jerzego zabijającego smoka, a przy tej
okazji podważył zasadność postrzegania Notkego jako artysty, mającego jaki-
kolwiek własnoręczny udział w wykonaniu przypisywanych mu dzieł3. Problem
ten z pewnością będzie jeszcze dyskutowany4. O żywym zainteresowaniu, jakim
1 Corpus der mittelalterlichen Holzskulptur und Tafelmalerei in Schleswig-Holstein, red. U. Albrecht,
t. 1: Hansestadt Lubeck, St. Annen-Museum, Kieł 2009; t. 2: Hansestadt Lilbeck. Die Werke im
Stadtgebiet, Kieł 2012.
2 K. Petermann, Bernt Notkę. Arbeitsweise und Werkstattorganisation im spdten Mittelalter, Ber-
lin 2000.
3 P. Tangeberg, Wahrheit und Mythos - Bernt Notkę und die Stockholmer St.-Georgs-Gruppe. Stu-
dien zu einem Hauptwerk niederlandischer Bildschnitzerei, Ostfildern 2009 (= Studia Jagellonica
Lipsiensia, 5).
4 Pozytywnie o książce Petera Tangeberga wypowiedział się m.in. Tadeusz Jurkowlaniec
(rec. w: „Biuletyn Historii Sztuki”, 71, 2009, s. 403-410) oraz Klaus Endemann (Neues zum Au-
tor der St. Georgs-Gruppe in Stockholm, „Kunstchronik” 65,2012, nr 9/10, s. 474-478), natomiast
krytycznie Jan Svanberg (Was the St. George Group in Stockholm Madę in Antwerp by an Unknown
Flemish Master? Review of Peter Tangebergs Book (2009), w: Art, Cult and Patronage. Die visuelle
Kultur im Ostseeraum zur Zeit Bernt Notkes, red. A. Mand, U. Albrecht, Kieł 2013, s. 323-329)
oraz Jan Friedrich Richter (Wer war eigentlich Bernt Notkę? Bemerkungen zu einer ausweglosen
RECENZJE l OMÓWIENIA 273
prace z historii sztuki
xiv, 2014
Jan Friedrich Richter, Hans Briiggemann, Deutscher Verlag fur Kunstwissenschaft,
Berlin 2011, ss. 267, ii. 79, 4 mapy
Badania nad późnogotycką rzeźbą Północnych Niemiec uległy znacznej inten- WOJCIECH
syfikacji już w latach dziewięćdziesiątych wieku XX, lecz dopiero od początku WALANUS
obecnego stulecia można mówić o prawdziwej obfitości publikacji poświęconych
tej tematyce. Przykładowo, w latach 2009 i 2012 ukazały się pierwsze dwa tomy
Korpusu średniowiecznej rzeźby drewnianej i malarstwa tablicowego w Szlezwiku-
-Holsztynie, będące rezultatem szeroko zakrojonego projektu badawczego, roz-
poczętego jeszcze w roku 1990 pod kierunkiem profesora Uwe Albrechta z Uni-
wersytetu w Kilonii* 1. Obok prac przekrojowych zaczęły także powstawać studia
nad twórczością poszczególnych artystów, przynoszące niekiedy zaskakujące
wyniki, co najlepiej obrazuje przypadek Bernta Notkego. Dziewięć lat po opub-
likowaniu obszernej monografii Kerstin Petermann2 ukazała się książka Petera
Tangeberga, który śmiało odpisał lubeckiemu mistrzowi jego główny tytuł do
sławy, czyli sztokholmską grupę Świętego Jerzego zabijającego smoka, a przy tej
okazji podważył zasadność postrzegania Notkego jako artysty, mającego jaki-
kolwiek własnoręczny udział w wykonaniu przypisywanych mu dzieł3. Problem
ten z pewnością będzie jeszcze dyskutowany4. O żywym zainteresowaniu, jakim
1 Corpus der mittelalterlichen Holzskulptur und Tafelmalerei in Schleswig-Holstein, red. U. Albrecht,
t. 1: Hansestadt Lubeck, St. Annen-Museum, Kieł 2009; t. 2: Hansestadt Lilbeck. Die Werke im
Stadtgebiet, Kieł 2012.
2 K. Petermann, Bernt Notkę. Arbeitsweise und Werkstattorganisation im spdten Mittelalter, Ber-
lin 2000.
3 P. Tangeberg, Wahrheit und Mythos - Bernt Notkę und die Stockholmer St.-Georgs-Gruppe. Stu-
dien zu einem Hauptwerk niederlandischer Bildschnitzerei, Ostfildern 2009 (= Studia Jagellonica
Lipsiensia, 5).
4 Pozytywnie o książce Petera Tangeberga wypowiedział się m.in. Tadeusz Jurkowlaniec
(rec. w: „Biuletyn Historii Sztuki”, 71, 2009, s. 403-410) oraz Klaus Endemann (Neues zum Au-
tor der St. Georgs-Gruppe in Stockholm, „Kunstchronik” 65,2012, nr 9/10, s. 474-478), natomiast
krytycznie Jan Svanberg (Was the St. George Group in Stockholm Madę in Antwerp by an Unknown
Flemish Master? Review of Peter Tangebergs Book (2009), w: Art, Cult and Patronage. Die visuelle
Kultur im Ostseeraum zur Zeit Bernt Notkes, red. A. Mand, U. Albrecht, Kieł 2013, s. 323-329)
oraz Jan Friedrich Richter (Wer war eigentlich Bernt Notkę? Bemerkungen zu einer ausweglosen
RECENZJE l OMÓWIENIA 273