Novensia: Studia i Materiały (4.1992)

Waldemar Klinger

INTERPRETACJA STRATYGRAFII PROFILU PÓŁNOCNEGO I MURÓW
W SONDAŻU Z-l
Sondaż Z-l (kwadraty IX 16, 17), przecinający w poprzek ulicę
ograniczającą od zachodu blok zabudowy na odcinku IV, przyniósł
kilka istotnych nowych informacji w Novae w 1985 roku*.
Przede wszystkim okazało się, że w tym miejscu calec wznosił
się silnie w kierunku zachodnim: od wysokości 37,75 m n.p.m. przy
wschodniej krawędzi sondażu G-l z 1975 roku do wysokości 40,92 m
przy zachodniej ścianie sondażu Z-l. Odpowiadało to średniemu
spadkowi 0,32 m na długości 1,00 m (okres I).
Najwcześniejszym śladem działalności budowlanej człowieka,
stwierdzonym w tym sondażu, był wykopany w calcu z poziomu 40,50 m
niewielki kanał I o zaokrąglonym dnie i pierwotnej szerokości 0,35
m (jego wypełnisko tworzyła warstwa 2). Kanał ten biegł równolegle
do powstałego później zachodniego muru va1etudinarium (mur 5 -
F.II) w odległości 0,50 m na zachód od niego ze spadkiem w kie-
runku północnym (okres II) (ryc.l).
Czy wypełnisko wykonanego z tego poziomu wkopu (zawierającego
warstwy 3 i 4) powstało w okresie II, przed budową valetudinarium,
czy też w pierwszej fazie robót przygotowawczych związanych z jego
budową w okresie III - nie można ustalić.
W czasie, gdy we wschodniej części sondażu Z-l teren znajdował
się na wysokości około 40,38 m, został wykonany wykop fundamentowy
Pod wspomniany zachodni mur valetudinarium. Przemawia za tym
stwierdzenie, że poniżej poziomu 40,12 m zachodnie lico fundamentu
było nierówne, niedostępne dla murarza. Następnie po wymurowaniu
wyższych partii muru narosły podczas budowy warstwy 6 i 7 (okres
III).