DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.68787#0099
Plastik.
Argos.
Eutelidas und Chrysothemis.
388. Paus an. VI. 10. 4. Λαμαρέτω δέ Ίΐραιεϊ υϊώ τε του Λαμαρέ-
του καί υιωνω, δύο εν ^Ολυμπία γεγόνασιν εκάστφ νϊκαι, ζίαμαρέτω
μεν πέμπτη επί ταις εξήκοντα ό λυ μπ ιάδ ι, ότε ένομίσ&η
πρώτον δ του οπλου δρόμος, καί ώςαύτως τή εφεξής' πεποίηται δ
άνδριάς ασπίδα τε κατά τα αυτά έχων τούς έφ ήμών καί κράνος έπϊ 5
τή κεφαλή καί κνημϊδας επί τοϊς ποσί. ταϋτα μεν δή ανά χρόνον υπό
τε Είλείων καί υπό 'Ελλήνων των άλλων άφηρέ^η του δρόμου' Θεο-
πόμπφ δε τφ ζίαμαρέτου καί αυ&ις εκείνου παιδί δμωνύμφ επί πεν-
τά&λω, Θεοπόμπω δε τω δευτέρφ πάλης έγένοντο αι νϊκαι. 5. την
δε εικόνα Θεοπόμπου μεν του παλαίσαντος τον ποιήσαντα ουκ ισμεν 10
τάς δε του πατρδς αυτοϋ καί του παππού φησί το επίγραμμα Ευτε-
λίδα τε είναι καί Χρυ σο&έμιδος 04ργείων. ου μην παρ ότω γε
έδιδάχ&ησαν δεδήλωκεν εχει γάρ δή ούτως·
Εύτελίδας καί Χρυσό&εμις τάδε έργα τέλεσσαν
άίργέϊοι, τέχναν είδότες εκ π ρ οτ έ ρ ων. 15
Ageladas.
(Die Namensformen Έλάδας beim Schol. Arist. Kan. 504, und Γελάδας Suid. v. Γελάδας und
Tzetz. Chii. VII. 930, VIII. 325 sind jedenfalls unrichtig; über die Chronologie des Ageladas
ist hier insbesondere auf Brunn, Künstlergesch. I. S. 63 ff. zu verweisen, von dessen Resultaten ich
nur darin abweiche, dass ich das Datum 01. 81, 2 (s. Brunn S. 73) nicht für sicher und daher das
früheste 01. 65, oder den Beginn der Thätigkeit des Meisters bald nach diesem Zeitpunkte für
durchaus möglich halte, s. N. Rhein. Mus. XXII. 1867 S. 127.)
389. Pausan. VI. 14. 11. άίνοχος δε δ Άδαμάτα Ταραντϊνος, σταδίου
λαβών καί δίαυλου νίκην (01.65)^ εστίν Αγελάδα τέχνη του Αργείου.
(Vgl. Krause, Olympien unter Anochos und Akochas.)
390. Pausan. VI. 10.6. Επί δε τα>ΠαντάρκειΚλεοσ&ένους εστίν (inOlym-
pia) άρμα άνδρδςΕπιδαμνίου. τούτο εργον μέν εστιν Αγελάδα, εστηκε
δε οπισ&εν του ^ιδς του άπδ τής μάχης τής Πλαταιάσιν άνατε&έντος
Argos.
Eutelidas und Chrysothemis.
388. Paus an. VI. 10. 4. Λαμαρέτω δέ Ίΐραιεϊ υϊώ τε του Λαμαρέ-
του καί υιωνω, δύο εν ^Ολυμπία γεγόνασιν εκάστφ νϊκαι, ζίαμαρέτω
μεν πέμπτη επί ταις εξήκοντα ό λυ μπ ιάδ ι, ότε ένομίσ&η
πρώτον δ του οπλου δρόμος, καί ώςαύτως τή εφεξής' πεποίηται δ
άνδριάς ασπίδα τε κατά τα αυτά έχων τούς έφ ήμών καί κράνος έπϊ 5
τή κεφαλή καί κνημϊδας επί τοϊς ποσί. ταϋτα μεν δή ανά χρόνον υπό
τε Είλείων καί υπό 'Ελλήνων των άλλων άφηρέ^η του δρόμου' Θεο-
πόμπφ δε τφ ζίαμαρέτου καί αυ&ις εκείνου παιδί δμωνύμφ επί πεν-
τά&λω, Θεοπόμπω δε τω δευτέρφ πάλης έγένοντο αι νϊκαι. 5. την
δε εικόνα Θεοπόμπου μεν του παλαίσαντος τον ποιήσαντα ουκ ισμεν 10
τάς δε του πατρδς αυτοϋ καί του παππού φησί το επίγραμμα Ευτε-
λίδα τε είναι καί Χρυ σο&έμιδος 04ργείων. ου μην παρ ότω γε
έδιδάχ&ησαν δεδήλωκεν εχει γάρ δή ούτως·
Εύτελίδας καί Χρυσό&εμις τάδε έργα τέλεσσαν
άίργέϊοι, τέχναν είδότες εκ π ρ οτ έ ρ ων. 15
Ageladas.
(Die Namensformen Έλάδας beim Schol. Arist. Kan. 504, und Γελάδας Suid. v. Γελάδας und
Tzetz. Chii. VII. 930, VIII. 325 sind jedenfalls unrichtig; über die Chronologie des Ageladas
ist hier insbesondere auf Brunn, Künstlergesch. I. S. 63 ff. zu verweisen, von dessen Resultaten ich
nur darin abweiche, dass ich das Datum 01. 81, 2 (s. Brunn S. 73) nicht für sicher und daher das
früheste 01. 65, oder den Beginn der Thätigkeit des Meisters bald nach diesem Zeitpunkte für
durchaus möglich halte, s. N. Rhein. Mus. XXII. 1867 S. 127.)
389. Pausan. VI. 14. 11. άίνοχος δε δ Άδαμάτα Ταραντϊνος, σταδίου
λαβών καί δίαυλου νίκην (01.65)^ εστίν Αγελάδα τέχνη του Αργείου.
(Vgl. Krause, Olympien unter Anochos und Akochas.)
390. Pausan. VI. 10.6. Επί δε τα>ΠαντάρκειΚλεοσ&ένους εστίν (inOlym-
pia) άρμα άνδρδςΕπιδαμνίου. τούτο εργον μέν εστιν Αγελάδα, εστηκε
δε οπισ&εν του ^ιδς του άπδ τής μάχης τής Πλαταιάσιν άνατε&έντος