Overview
Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Overbeck, Johannes [Hrsg.]; Overbeck, Johannes [Bearb.]
Die antiken Schriftquellen zur Geschichte der Bildenden Kuenste bei den Griechen — Leipzig: Verlag von Wilhelm Engelmann, 1868

DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.68787#0443
Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
Mosaikmalerei. Toreutik.

417

via λιπών βουλής σύνεδρον Πςδκλον ισότεχνόν μοι
όγδ[ω]κ.οντοότης [τοΐδε τάφοιο λαχών.]
(Vgl. Brunn, K.G. Π. S. 313.)
Τ. Flavius und Ariston.
2166. I nschriften an Mosaiken, welche an der Via Appia gefunden
sind, s. Brunn, K.G. II. S. 312. T. Flavius (faciebat). Aristo
fac[iebat].
(Wegen einiger zweifelhaften und mit Unrecht hieher bezogenen Zeugnisse
s. Brunn a. a. O. S. 313 ff.)

Toreutik.
(Ueber die Bedeutung vgl. Brunn, K.G. II. S. 397 ff. Eine eigentliche Geschichte der Toreutik lässt
sich nach den vorhandenen Nachrichten nicht darstellen ; sie wäre ganz unmöglich, wenn in der
unten folgenden Stelle des Plin. N. Η. XXXIII. 154 ff. die Classen der Toreuten als nur nach deren
Werthschätzung nicht in chronologischer Folge geordnet wären, wie dies äusser Brunn a. a. O.
S. 400 Urlichs, Chrest. Plin. p. 300, Benndorf, de Anthol. Gr. epigr. quae ad artes spect. p. 53 Note
u. A. annehmen; ich glaube dagegen, was freilich hier nicht näher begründet werden kann, wie
auch Bursian, Allg. Encycl. I. LXXXII. S. 464 Note 20, dass Plinius seine fünf Gruppen der Zeit-
folge nach geordnet habe, wodurch wir mindestens eine annähernde Periodengliederung erhalten.
Die Folge reicht von der zweiten Blüthezeit der Kunst, etwa Ol. 90 oder 95 bis nachweisbar in
Neros Zeit. Im Folgenden stehn alle Nachrichten zusammen.)
2167. PI in. N. Η. XXXIII. 154. mirum auro caelando neminem incla-
ruisse, argento multos, maxume tamen laudatus est Mentor, de quo
supra diximus (s. 2169); quattuor (vasa)a) paria ab eo omnino facta
sunt, ac iam nullum exstare dicitur Ephesiae Dianae templi [Ol. 106. 1.)
aut Capitolini incendiis. Varro se et aereum signum eius habuisse scrip- 5
sit. proxumi ab eo in admiratione Acragas et Boethus et Mys
fuere. 155. exstant omnium opera hodie in insula Rhodiorum, Boethi
apud Lindiam Minervam, Acragantis in templo Liberi patris in ipsa
Rhodo Centauros Bacchasque caelati scyphi, Myos in eadem aede Si-
lenos et Cupidines. Acragantis et venatio in scyphis magnam famam 10
habuit, post hos celebratus est Calamis. Antipaterb) quoque Saty-
rum in phiala gravatum somno conlocavisse verius quam caelasse dictus
est. 156. Stratonicus mox Cyzicenus, Tauriscus item, Ariston
et E unicus Mitylenaei laudantur et Hecatae us et circa Pompei
Magni aetatem Pasiteles, Posidonius Ephesius, Hedystrachi- 15
desc), qui proelia armatosque caelavit, Zopyrus qui Areopagitas et
indicium Orestis in duobus scyphis HS. XII aestimatis, fuit et Py.theas
cuius duae unciae XX venierunt. Ulixes et Diomedes erant in phia-
lae embleriiate Palladium subripientes. 157. fecit idem et cocos magi-
riscia appellatos parvolis potoriis, e quibus ne exemplaria quidem li- 20
ceret exprimere, tam opportuna iniuriae subtilitas erat, habuit et
Teucer crustarius famam subitoque ars haec ita exolevit, ut sola iam
D. ant. Schriftquellen z. Gesch. d. bild. Künste b. d. Gr. 2 7
 
Annotationen