DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.33707#0044
3'
słabo się zaznacza w całej tej kompozycji, utrzymanej bezmała na jednej płaszczyźnie.
Strona ornamentałna jest lepsza od tigurałnej. Dotyczy to zwłaszcza bordjury o tnoty-
wach rośiinnycit, z dobrze rozwiązanemi narożnikami. Spioty akantu o pewnym i czystym
rysunku, nie pozbawione są wartości dekoracyjnych. Rysownik, z pod którego ręki
wyszedł ten iinearny i mało plastyczny ornament, ma wyraźną skłonność do trzeźwego^
racjonaiistycznego ujmowania kształtów, w przeciwieństwie do artystów posługujących
się na wieiką skaię światłocieniem w cełu uzyskania płynności i matowniczości. 1 e same
uwagi dadzą się zresztą odnieść do całej kompozycji tych portjet. Kołoryt hgurainej
portjery Stefana Koryciń-
skiego, a naturainie i por-
tjer z kościoła św. Fiorjana
i z Gołuchowa, które łącz-
nie z nią tworzą serję, różni
się batdzo od koiorytu ów-
czesnycit gobeiinów zagra-
nicznych. Nie tnatn na tnyśii
poszczegóinych koiot ów, aie
zespół barw, a więc ogóiny
efekt koiorystyczny. Być
może, że gobeiiny te tkał
jakiś tkacz ńamandzki, może
nawet z ńamandzkiego tna-
lerjału, gdyż tekstura nic
do życzenia nie pozostawia,
a koiory zachowały się bar-
dzo dobrze, tnusiał je jed-
nak tkać podług kartonów
wykonanych w Poisce, jak
na to — oprócz poprzednio
omówionych okoiiczności —
wskazuje ostre zestawienie
barw, przypominające pstre
upierzenie papugi, a nadto
zieione tło bordjury i pła-
szczyzny obrazowej, czego
W pottjetach za^,taniczn\clt pjg. ^ Cześćśrodkowaportjerykancierza Stefana Korycińskiego. Wła-
nie napotkałem. Nie mamy snośń ksiecia Adama Czartoryskiego w Gołuchowie.
wprawdzie świadectwa Ae/. y. /Ow.Mw.
stwierdzającego, że gobe-
łiny te zostały utkane w kraju, ałe wydaje mi się niemożiiwem, ażeby w kartonach
przysłanych z Połski do Fłandrji, nie wprowadzono pewnej korekty chociażby tylko pod
wzgłędem kołorystycznym i nie dostosowano ich na tym punkcie do portjer projekto-
wanych we Fłandrji, jak n. p. portjery hetmana Paca, tak inne w ogółnym wyrazie koło-
rystycznym. Wszak tkając w Bruksełi Dzieje Apostołskie podług kartonów Rafaeła, nie
wahano się zmienić tu i ówdzie kołorytu oraz dorzucić ornamentów na szaty, by w duchu
wiekowych tradycyj gobełinnictwa ńamandzkiego podnieść barwność i dekoracyjność
słabo się zaznacza w całej tej kompozycji, utrzymanej bezmała na jednej płaszczyźnie.
Strona ornamentałna jest lepsza od tigurałnej. Dotyczy to zwłaszcza bordjury o tnoty-
wach rośiinnycit, z dobrze rozwiązanemi narożnikami. Spioty akantu o pewnym i czystym
rysunku, nie pozbawione są wartości dekoracyjnych. Rysownik, z pod którego ręki
wyszedł ten iinearny i mało plastyczny ornament, ma wyraźną skłonność do trzeźwego^
racjonaiistycznego ujmowania kształtów, w przeciwieństwie do artystów posługujących
się na wieiką skaię światłocieniem w cełu uzyskania płynności i matowniczości. 1 e same
uwagi dadzą się zresztą odnieść do całej kompozycji tych portjet. Kołoryt hgurainej
portjery Stefana Koryciń-
skiego, a naturainie i por-
tjer z kościoła św. Fiorjana
i z Gołuchowa, które łącz-
nie z nią tworzą serję, różni
się batdzo od koiorytu ów-
czesnycit gobeiinów zagra-
nicznych. Nie tnatn na tnyśii
poszczegóinych koiot ów, aie
zespół barw, a więc ogóiny
efekt koiorystyczny. Być
może, że gobeiiny te tkał
jakiś tkacz ńamandzki, może
nawet z ńamandzkiego tna-
lerjału, gdyż tekstura nic
do życzenia nie pozostawia,
a koiory zachowały się bar-
dzo dobrze, tnusiał je jed-
nak tkać podług kartonów
wykonanych w Poisce, jak
na to — oprócz poprzednio
omówionych okoiiczności —
wskazuje ostre zestawienie
barw, przypominające pstre
upierzenie papugi, a nadto
zieione tło bordjury i pła-
szczyzny obrazowej, czego
W pottjetach za^,taniczn\clt pjg. ^ Cześćśrodkowaportjerykancierza Stefana Korycińskiego. Wła-
nie napotkałem. Nie mamy snośń ksiecia Adama Czartoryskiego w Gołuchowie.
wprawdzie świadectwa Ae/. y. /Ow.Mw.
stwierdzającego, że gobe-
łiny te zostały utkane w kraju, ałe wydaje mi się niemożiiwem, ażeby w kartonach
przysłanych z Połski do Fłandrji, nie wprowadzono pewnej korekty chociażby tylko pod
wzgłędem kołorystycznym i nie dostosowano ich na tym punkcie do portjer projekto-
wanych we Fłandrji, jak n. p. portjery hetmana Paca, tak inne w ogółnym wyrazie koło-
rystycznym. Wszak tkając w Bruksełi Dzieje Apostołskie podług kartonów Rafaeła, nie
wahano się zmienić tu i ówdzie kołorytu oraz dorzucić ornamentów na szaty, by w duchu
wiekowych tradycyj gobełinnictwa ńamandzkiego podnieść barwność i dekoracyjność