Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Pfisterer, Ulrich; Donatello
Donatello und die Entdeckung der Stile: 1430-1445 — München: Hirmer Verlag, 2002

DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.57354#0563

DWork-Logo
Overview
Facsimile
0.5
1 cm
facsimile
Scroll
OCR fulltext
Venus di tanta eccellenza di ministerio, ehe pareva viva cosa divina. Ma per
piu mostrare in ehe era la sua deitade, la fece si madre d’Amore, ehe molti
uomini provocö a profana opera i di ehe egli rieevettero morte.
Ottimo Commento, 154f.
8. zwischen 1340 und 1360
Pietro Aldighieri, »Super Dantis Ipsius Genitoris Comoediam Commenta-
rium«
Dicendo hie (...) quod vidit ibi in dicto pariete marmoreo, hoc est sibi ad
memoriam reduxit sculpta proprius quam natura posset, nedum ille subti-
lissimus sculptor Policretus, de quo Tullio in secundo Rethoricae.
Hier spricht er davon (...), was er dort in besagter Wand aus Marmor sieht,
nämlich daß die Skulpturen ihm (die Ereignisse) besser ins Gedächtnis gerufen
haben als es die Natur könnte, geschweige denn jener überaus fein arbeitende
Bildhauer Polikret, von dem (Marcus) Tullius (Cicero) in der zweiten Rhetorik
(Rhet. ad Herennium, IV, 9) spricht.
Aldighieri, Commentarium, 368f.
9. Mitte 14. Jh.
Francesco Petrarca, »11 canzoniere, 77«
Per mirar Policleto a prova fiso,
con gli altri ch’ebbe fama di quell’arte,
Mill’anni, non vedrian la minor parte
De la beltä ehe m’ave il cor conquiso.
Francesco Petrarca, // canzoniere, hg. Gianfrancesco Contini, Turin 1974, 76

10. vor 1357
Brizio Visconti, »Mal d’Amore parla chi d’amor non sente«
com’ e proportionale ogni suo membro:
ond’io si ti rimembro
ch’ell’ e partita in palese e ’n segreto
quäl fu la statua di quel Pulicreto.
Poesie italiane del Trecento, hg. Piero Cudini, Mailand 1978, 39-44

11. 1351-1366
Francesco Petrarca, »Rerum familiarum libri«
De Phidia et Apelle nusquam lectum est fuisse formosos; operum tarnen
illustrium alterius reliquie stant, alterius ad nos fama pervenit. Itaque, tot
interlabentibus seculis, utriusque artificis preclarissimum vivit ingenium,
varie licet pro varietate materie; vivacior enim sculptoris quam pictoris est
opera; hinc est ut in libris Apellem, Phidiam in marmore videamus. Idem de
Parrhasio et Policleto, de Zeuxi et Praxitele censuerim, ceterisque quorum
corporee forme nulla mentio est, operum decor eximius et fama percelebris.
Niemals hat man von Phidias und Apelles gelesen, daß sie von schöner Gestalt
gewesen seien; dennoch haben sich die Überreste der berühmten Werke des

C. POLYKLET IN DER ITALIENISCHEN LITERATUR 563
 
Annotationen