Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (2.1993)

27. Adriaen vart de Venne PoMw ttns2, 1613, Amsterdam, Rijksmuseum

den ^dccsf) i pozostałych, takich jak krajobraz, martwa natura, czy sceny
z codziennego, pospolitego życia, wykonywanych przez wielu artystów ze
środowiska, dążących do wierności naturze. Strobel szedł w tym względzie
najwyraźniej za przykładem Hansa von Aachen, który stosował w malar-
stwie oba modi, zależnie od tematu; postąpił jednak nawet krok dalej, łącząc
oba rodzaje obrazowania w jednym malowidle - powtarza się to u niego
kilkakrotnie. Takie przekroczenie reguł szkoły, którą Strobel był wyraźnie
zafascynowany, można, poza ambicją malarza, tłumaczyć mieszanym,
alegorycznym i aktualizowanym charakterem dzieł, w których praktyka ta
była stosowana (np. Dkawcnzowanic św. Szczepana w Gołuchowie, czy Dawzd
i Betdsa&e w Mnlcbovo Hradistó)'". Malowidło madryckie - to szczególnie
interesujący przykład rzadko spotykanego, a relatywnie niskiego w ramach
gatunku storia typu malowidła-alegorii o bieżącej tematyce, w której
występują współczesne postacie, a nawet portrety '! Takie niejasne
zdefiniowanie charakteru kompozycji przez malarza prowadzi do uznania
dzieła za poesia, znanego z włoskiej teorii sztuki gatunku dającego twórcy
możliwość swobodnej inwencji (w odróżnieniu od typowej słona, malarstwa
wykonywanego wiernie według literackiego pierwowzoru), i to w wersji
intelektualnej, często spotykanej w Pradze rudolfińskiej, zdefiniowanej jako
posługująca się dużą dozą inwencji i niezupełnie oparta na literaturze
kilkufigurowa kompozycja mitologiczna. Przedstawienie o tej skali nigdy
Użycie moA' w malarstwie praskim omawia T.DaCosta Kaufmann TA Sc/iooi..., s. 91-96 t Mo As ntU Genres
in RnfioZ/nic Pańifńigj. Na temat wymienionych obrazów Strobla, zob. przyp. 67 i 15).
^ Według Alberta Blankerta, który zajął się zdefiniowaniem gatunku, alegoria zasługuje na miano historii
tylko wtedy, gdy wszystkie postacie w niej są symboliczne (Gonera/ [w:] tenże [i in.] Gofis, Sainfs &
Hcroes. Dufc/i PańifiMg in f/ic Age of Rem&ran^f, National Gallery of Art, Washington - The Detroit Institute of Arts
- Rijksmuseum, Amsterdam 1980-1981, s. 19).

134