DOI Artikel:
Pokora, Jakub: Świat błaznami stoi: Postacie wesołków na renesansowym piecu w gdańskim Dworze Artusa
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27008#0204
Poiorn
1. M. Bischof. Rysunek inwentaryzacyjny dotnej części pieca w Dworze Artusa w Gdańsku,
18H1/1SH2 r. Wg Detdsc/ie RełMissancc...
Piec na zlecenie Rady Miejskiej został wystawiony przez Georga Stel-
zenera w niespełna pół roku, od listopada 1545 do marca 1546 r.: cokół
wykonał mistrz murarski Wolf, pomalował malarz Jost, a wewnętrzną kon-
strukcję żelazną dostarczył Hans Lickfett.
Działo się to w okresie intensywnych prac nad wyposażaniem Dworu ,
którego wnętrze ma formę trójnawowej hali. Piec, umieszczony naprzeciw
jej głównego wejścia, w pn. - wsch. narożniku, na tle wielkiego okna gotyc-
kiego, od samego początku dominował przede wszystkim swą wysokością.
Mierząc bowiem ponad lim, niemal sięgał sklepienia. Miał kształt zbliżony
do strzelistej, schodkowej wieży na planie kwadratu (u podstawy 2,5 x 2,5
m), złożonej z pięciu różnych "skrzyń", czyli kondygnacji, a posadowionej
na ceglanym cokole, około metrowej wysokości, oblicowanym piaskowcem
oraz wapieniem.
Wyjątkowości kształtu dzieła towarzyszyła - typowa dla renesansowych
pieców - wielobarwność kafli. Naturalnie, także cokół pokrywała poli-
chromia, przypuszczalnie utrzymana w kolorach błękitu, czerwieni, bieli
i złota\ Otwór paleniska znajdował się na zewnątrz Dworu Artusa, w jego
murze pn., od strony ulicy Chlebnickiej. Jednak wszystko wskazuje na to, że
piec raczej nie pełnił funkcji ogrzewczej, a tylko dekoracyjną.
^ K. Cieślak Wt/sfrń; Dzeorn ze G&;isAit i /pyt? z&ozet/ ze XV7 ze., "Biuletyn Historii Sztuki" 1,V:
1993, nr 1, s. 29-48: w artykule, gdzie zebrana wcześniejsza literatura, świadomie pominięty piec jako przedmiot
badań Elżbiety Kilarskiej.
** E. Kilarska , M. Poksińska ztez/ Ao/on/sh/Aę XV/-ze/cczncyo p/ece Ae/7zzzeeye z Dzeun; -Arh/se ze GtiezźsAe,
"Ochrona Zabytków" XLI: 1988, nr 4, s. 244-255.
200
1. M. Bischof. Rysunek inwentaryzacyjny dotnej części pieca w Dworze Artusa w Gdańsku,
18H1/1SH2 r. Wg Detdsc/ie RełMissancc...
Piec na zlecenie Rady Miejskiej został wystawiony przez Georga Stel-
zenera w niespełna pół roku, od listopada 1545 do marca 1546 r.: cokół
wykonał mistrz murarski Wolf, pomalował malarz Jost, a wewnętrzną kon-
strukcję żelazną dostarczył Hans Lickfett.
Działo się to w okresie intensywnych prac nad wyposażaniem Dworu ,
którego wnętrze ma formę trójnawowej hali. Piec, umieszczony naprzeciw
jej głównego wejścia, w pn. - wsch. narożniku, na tle wielkiego okna gotyc-
kiego, od samego początku dominował przede wszystkim swą wysokością.
Mierząc bowiem ponad lim, niemal sięgał sklepienia. Miał kształt zbliżony
do strzelistej, schodkowej wieży na planie kwadratu (u podstawy 2,5 x 2,5
m), złożonej z pięciu różnych "skrzyń", czyli kondygnacji, a posadowionej
na ceglanym cokole, około metrowej wysokości, oblicowanym piaskowcem
oraz wapieniem.
Wyjątkowości kształtu dzieła towarzyszyła - typowa dla renesansowych
pieców - wielobarwność kafli. Naturalnie, także cokół pokrywała poli-
chromia, przypuszczalnie utrzymana w kolorach błękitu, czerwieni, bieli
i złota\ Otwór paleniska znajdował się na zewnątrz Dworu Artusa, w jego
murze pn., od strony ulicy Chlebnickiej. Jednak wszystko wskazuje na to, że
piec raczej nie pełnił funkcji ogrzewczej, a tylko dekoracyjną.
^ K. Cieślak Wt/sfrń; Dzeorn ze G&;isAit i /pyt? z&ozet/ ze XV7 ze., "Biuletyn Historii Sztuki" 1,V:
1993, nr 1, s. 29-48: w artykule, gdzie zebrana wcześniejsza literatura, świadomie pominięty piec jako przedmiot
badań Elżbiety Kilarskiej.
** E. Kilarska , M. Poksińska ztez/ Ao/on/sh/Aę XV/-ze/cczncyo p/ece Ae/7zzzeeye z Dzeun; -Arh/se ze GtiezźsAe,
"Ochrona Zabytków" XLI: 1988, nr 4, s. 244-255.
200