DOI Artikel:
Sobecka, Anna: Ryciny kwiatowe wiązane z Jeremiasem Falckiem: studium z zakresu siedemnastowiecznych florilegiów
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.43438#0090
Anna (Vases de Fleurs.Livre de Fleurs etc.). Kolejne prace Francuza o tej tematyce,
Sobecka noszą adres Pierrea Mariettea74.
Kompozycje Vauquera wykonano mniej zdyscyplinowaną kreską, są one
mniej precyzyjne, ale za to bardziej malarskie od kwiatów Falcka z Novae
et exquisitae FLORUM ICONES czy serii Verscheyde TULPEN. Francuz sto-
sował technikę płytko trawionej akwaforty. Bukiety poznańskie i warszawskie
odzwierciedlają kompozycje Vauquera, ale z technicznego punktu widzenia
bliższe są Falckowi. Wiadomo, że poznańskie kopie bukietów wydał i zapewne
także wykonał Gerard Valck (por. ił. 16). Nie zmienił on kolejności poszcze-
gólnych kart (podobnie jak w przypadku kopii serii Falcka), pominął jedynie
inskrypcje dotyczące gatunków kwiatów. Vauquer, tak samo jak Falek, często
nie sygnował swoich prac (poza frontyspisami czy kartami z numerem 1). Jako
że istniejące odbitki zostały przyklejone do podkładek, trudno je precyzyjnie
datować. Fakt, iż około połowy lat siedemdziesiątych XVII w. zostały skopio-
wane przez Valcka, wskazuje, że oryginały musiały powstać przed tą datą.
Drugą edycję bukietów będących kopiami kompozycji z różnych serii Vau-
quera wydał Carolus (Carel) Allard (1648-1709), którego nazwisko widnieje
na frontyspisie warszawskiej FLORY SEMPERVIVY (por. il. 19)75. Jego edycja nie
jest już, jak u Valcka, wierna oryginałowi. Zmienia on układ kart, łącząc kilka
cykli w jeden. Wieniec karty tytułowej bliski jest wprawdzie kompozycyjnie
pracom Vauquera, ale tym późniejszym, będącym odwzorowaniem prac Jean-
-Baptistea Monnoyera. Przykładem takiej późniejszej serii Vauquera, z bardziej
mięsistymi przedstawieniami, o mniej uporządkowanych kompozycjach złożo-
nych z bardziej licznych kwiatów i liści, jest seria Livre de Tout Sortes de Fleurs76,
bliska stylistycznie przedstawieniu frontyspisu FLORY SEMPERVIVY, który
w zbiorach warszawskich został połączony w jedną serię ze skromniejszymi
bukietami znanymi z Poznania. Warszawskie wydanie prac musiało mieć miejsce
już po ich publikacji przez Valcka. Allard prowadził swój warsztat w Amsterda-
mie na Dam, przy ulicy Beursstraat, w latach 1673-1709. Przez częściowe pod-
klejenie plansz na podkładki trudno przyjrzeć się wszystkim znakom wodnym
na kartach FLORY SEMPERVIVY, niemniej na niektórych rycinach widoczny jest
duży filigran z herbem Amsterdamu, używany w końcu XVII w. Kolor papieru
oraz klasycyzująca stylistyka wykonania również wskazują na takie datowanie
cyklu. Odbitki, podobne w charakterze do wspomnianej już kopii NOVAE
FLORUM wydanej przez Visschera, muszą pochodzić z tego samego czasu.
74 Przykładem są serie bukietów w koszach, zachowane w zbiorach SKD i Ornamentstich-
sammlung w Berlinie.
75 Gabinet Rycin Muzeum Narodowego w Warszawie, Gr. Pol. 5110-5113, 5115-5121,
24445, 24479 i 24492.
76 Seria 12 kart Vauquera według Monnoyera przechowywana jest m.in. w zbiorach
Museum fur Kunst und Gewerbe w Hamburgu oraz w zbiorach Metropolitan Museum of Art
w Nowym Jorku, zob. http://www.metmuseum.org/collection/the-collection-online/search/
354159 [dostęp: 23.11.2014].
84
Sobecka noszą adres Pierrea Mariettea74.
Kompozycje Vauquera wykonano mniej zdyscyplinowaną kreską, są one
mniej precyzyjne, ale za to bardziej malarskie od kwiatów Falcka z Novae
et exquisitae FLORUM ICONES czy serii Verscheyde TULPEN. Francuz sto-
sował technikę płytko trawionej akwaforty. Bukiety poznańskie i warszawskie
odzwierciedlają kompozycje Vauquera, ale z technicznego punktu widzenia
bliższe są Falckowi. Wiadomo, że poznańskie kopie bukietów wydał i zapewne
także wykonał Gerard Valck (por. ił. 16). Nie zmienił on kolejności poszcze-
gólnych kart (podobnie jak w przypadku kopii serii Falcka), pominął jedynie
inskrypcje dotyczące gatunków kwiatów. Vauquer, tak samo jak Falek, często
nie sygnował swoich prac (poza frontyspisami czy kartami z numerem 1). Jako
że istniejące odbitki zostały przyklejone do podkładek, trudno je precyzyjnie
datować. Fakt, iż około połowy lat siedemdziesiątych XVII w. zostały skopio-
wane przez Valcka, wskazuje, że oryginały musiały powstać przed tą datą.
Drugą edycję bukietów będących kopiami kompozycji z różnych serii Vau-
quera wydał Carolus (Carel) Allard (1648-1709), którego nazwisko widnieje
na frontyspisie warszawskiej FLORY SEMPERVIVY (por. il. 19)75. Jego edycja nie
jest już, jak u Valcka, wierna oryginałowi. Zmienia on układ kart, łącząc kilka
cykli w jeden. Wieniec karty tytułowej bliski jest wprawdzie kompozycyjnie
pracom Vauquera, ale tym późniejszym, będącym odwzorowaniem prac Jean-
-Baptistea Monnoyera. Przykładem takiej późniejszej serii Vauquera, z bardziej
mięsistymi przedstawieniami, o mniej uporządkowanych kompozycjach złożo-
nych z bardziej licznych kwiatów i liści, jest seria Livre de Tout Sortes de Fleurs76,
bliska stylistycznie przedstawieniu frontyspisu FLORY SEMPERVIVY, który
w zbiorach warszawskich został połączony w jedną serię ze skromniejszymi
bukietami znanymi z Poznania. Warszawskie wydanie prac musiało mieć miejsce
już po ich publikacji przez Valcka. Allard prowadził swój warsztat w Amsterda-
mie na Dam, przy ulicy Beursstraat, w latach 1673-1709. Przez częściowe pod-
klejenie plansz na podkładki trudno przyjrzeć się wszystkim znakom wodnym
na kartach FLORY SEMPERVIVY, niemniej na niektórych rycinach widoczny jest
duży filigran z herbem Amsterdamu, używany w końcu XVII w. Kolor papieru
oraz klasycyzująca stylistyka wykonania również wskazują na takie datowanie
cyklu. Odbitki, podobne w charakterze do wspomnianej już kopii NOVAE
FLORUM wydanej przez Visschera, muszą pochodzić z tego samego czasu.
74 Przykładem są serie bukietów w koszach, zachowane w zbiorach SKD i Ornamentstich-
sammlung w Berlinie.
75 Gabinet Rycin Muzeum Narodowego w Warszawie, Gr. Pol. 5110-5113, 5115-5121,
24445, 24479 i 24492.
76 Seria 12 kart Vauquera według Monnoyera przechowywana jest m.in. w zbiorach
Museum fur Kunst und Gewerbe w Hamburgu oraz w zbiorach Metropolitan Museum of Art
w Nowym Jorku, zob. http://www.metmuseum.org/collection/the-collection-online/search/
354159 [dostęp: 23.11.2014].
84