DOI article:
Odya-Nwachukwu, Paulina: Obraz Matki Bożej Kościerskiej (Różańcowej) z kościoła pw. Świętej Trójcy w Kościerzynie i jego srebrne dekoracje
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.43438#0138
Paulina
Odya-
-Nwachukwu
II. 16. Nathanael Schlaubitz, plakieta
wotywna {Chrystus na Górze Tabor),
1702-1710, fot. Hanna Krauze
II. 18. Carl Ludwig Meyer, wotum
wkształcie serca, 1789-1795,
fot. Hanna Krauze
II. 17. Zaginiona plakieta wotywna
z modlącym się dzieckiem, stan z 1975,
fot. w zbiorach WUOZ Gdańsk
mistrza od 1771 r., zm. w 1803 r., wdo-
wa po nim prowadziła warsztat co naj-
mniej do 1829 r.63). Obie plakietki mają
kształt gorejącego serca, zakończonego
wiązką płomieni (ił. 18). Poza znakiem
mistrzowskim wybito na nich cechy miej-
skie Gdańska, używane zapewne w latach
1789-179564, oraz nierozpoznany znak
kontrolny65.
Na temat zwyczaju zdobienia obra-
zów szatami wypowiedziało się już spo-
ro badaczy i ich zdania są podzielone.
Z pewnością było to zjawisko powszech-
ne, o długiej tradycji sięgającej pierwsze-
go tysiąclecia66. Ofiarowanie cudownym
63 Kriegseisen, Słownik złotników gdańskich..., s. 178-179, poz. 115.
64 Gradowski, Znaki na srebrze..., s. 84, nr 14.
65 Znak ten, jak ustaliły ostatnie badania, był używany przez starszego cechu Emmanuela
Jacoba Ellerholtza tylko przez kilka miesięcy 1807 r., zob. Jacek Kriegseisen, Znaki na srebrze.
Na marginesie książki Michała Gradowskiego, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej” 2014,
nr 1, s. 141-142, il. 5.1.
66 Na temat srebrnych sukienek zob. Krzysztof J. Czyżewski, Marek Walczak, Uwagi
o zastosowaniu srebra w sztuce Rzeczypospolitej [w:] Fides. Ars. Scientia. Studia dedykowane
pamięci Księdza Kanonika Augustyna Mednisa, red. Andrzej Betlej, Józef Skrabski, Tarnów 2008,
s. 245; Mirosław Kruk, Ikony-obrazy w świątyniach rzymsko-katolickich dawnej Rzeczypospolitej,
Kraków [2011], rozdział dotyczący koron, sukienek i wotów, s. 230-269; Tadeusz Chrzanowski,
Marian Kornecki, Złotnictwo toruńskie. Studium o wyrobach cechu toruńskiego od wieku XIV
do 1832 roku, Warszawa 1988, s. 103.
132
Odya-
-Nwachukwu
II. 16. Nathanael Schlaubitz, plakieta
wotywna {Chrystus na Górze Tabor),
1702-1710, fot. Hanna Krauze
II. 18. Carl Ludwig Meyer, wotum
wkształcie serca, 1789-1795,
fot. Hanna Krauze
II. 17. Zaginiona plakieta wotywna
z modlącym się dzieckiem, stan z 1975,
fot. w zbiorach WUOZ Gdańsk
mistrza od 1771 r., zm. w 1803 r., wdo-
wa po nim prowadziła warsztat co naj-
mniej do 1829 r.63). Obie plakietki mają
kształt gorejącego serca, zakończonego
wiązką płomieni (ił. 18). Poza znakiem
mistrzowskim wybito na nich cechy miej-
skie Gdańska, używane zapewne w latach
1789-179564, oraz nierozpoznany znak
kontrolny65.
Na temat zwyczaju zdobienia obra-
zów szatami wypowiedziało się już spo-
ro badaczy i ich zdania są podzielone.
Z pewnością było to zjawisko powszech-
ne, o długiej tradycji sięgającej pierwsze-
go tysiąclecia66. Ofiarowanie cudownym
63 Kriegseisen, Słownik złotników gdańskich..., s. 178-179, poz. 115.
64 Gradowski, Znaki na srebrze..., s. 84, nr 14.
65 Znak ten, jak ustaliły ostatnie badania, był używany przez starszego cechu Emmanuela
Jacoba Ellerholtza tylko przez kilka miesięcy 1807 r., zob. Jacek Kriegseisen, Znaki na srebrze.
Na marginesie książki Michała Gradowskiego, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej” 2014,
nr 1, s. 141-142, il. 5.1.
66 Na temat srebrnych sukienek zob. Krzysztof J. Czyżewski, Marek Walczak, Uwagi
o zastosowaniu srebra w sztuce Rzeczypospolitej [w:] Fides. Ars. Scientia. Studia dedykowane
pamięci Księdza Kanonika Augustyna Mednisa, red. Andrzej Betlej, Józef Skrabski, Tarnów 2008,
s. 245; Mirosław Kruk, Ikony-obrazy w świątyniach rzymsko-katolickich dawnej Rzeczypospolitej,
Kraków [2011], rozdział dotyczący koron, sukienek i wotów, s. 230-269; Tadeusz Chrzanowski,
Marian Kornecki, Złotnictwo toruńskie. Studium o wyrobach cechu toruńskiego od wieku XIV
do 1832 roku, Warszawa 1988, s. 103.
132