Anna
Sobecka
II. 13. Daniel Schultz? (wcześniej jako Frans Snyders), Młody dzik, poł. XVII w., Muzeum Sztuk
Pięknych w Gandawie, fot. Lucaimages
kompozycji Snydersa z niemieckiej kolekcji prywatnej40. Na obrazie dostrzegamy
wszystkie cechy charakterystyczne dla malarstwa Schultza. Detaliczne potrakto-
wanie szczegółów na pierwszym planie przy jednoczesnym kurtynowym odcięciu
tła za pomocą nienaturalnie powiększonej roślinności to cechy powtarzające się
we wszystkich dziełach gdańszczanina. Snyders nie przedstawiał swoich bohate-
rów uciętych kadrem obrazu, w przeciwieństwie do Schultza, który uczynił tak
kilkakrotnie. Autorzy wiążący omawiany obraz ze Snydersem zwracali uwagę
na wyjątkowość tej pracy w oeuvre artysty - to właśnie wycinkowość kompozycji
była argumentem.
Tymczasem sposób traktowania kurtynowej roślinności i nieba do złudze-
nia przypomina Polowanie na kaczki, fragmentaryczne przedstawienie charta
przywodzi na myśl rozwiązania zastosowane choćby w Walce psa z ptakiem,
a wycinkowość konkretnej kompozycji jest identyczna jak na tych dwóch
wymienionych obrazach oraz jak w pracy Lis i winogrona. Perfekcja oddania
sierści dzika, ukazanie jej za pomocą długich, cienkich, równoległych pociągnięć
wąskiego pędzla, także przypomina ten omawiany już obraz Schultza. Oba dzieła
(ił. 4 i 13) inspirowane są większymi obrazami Snydersa, w sposób analogiczny
kadrują fragment jego kompozycji, przy wprowadzeniu drobnych zmian. W Lisie
40 Robels, Frans Snyders..., s. 328, kat. 227.
48
Sobecka
II. 13. Daniel Schultz? (wcześniej jako Frans Snyders), Młody dzik, poł. XVII w., Muzeum Sztuk
Pięknych w Gandawie, fot. Lucaimages
kompozycji Snydersa z niemieckiej kolekcji prywatnej40. Na obrazie dostrzegamy
wszystkie cechy charakterystyczne dla malarstwa Schultza. Detaliczne potrakto-
wanie szczegółów na pierwszym planie przy jednoczesnym kurtynowym odcięciu
tła za pomocą nienaturalnie powiększonej roślinności to cechy powtarzające się
we wszystkich dziełach gdańszczanina. Snyders nie przedstawiał swoich bohate-
rów uciętych kadrem obrazu, w przeciwieństwie do Schultza, który uczynił tak
kilkakrotnie. Autorzy wiążący omawiany obraz ze Snydersem zwracali uwagę
na wyjątkowość tej pracy w oeuvre artysty - to właśnie wycinkowość kompozycji
była argumentem.
Tymczasem sposób traktowania kurtynowej roślinności i nieba do złudze-
nia przypomina Polowanie na kaczki, fragmentaryczne przedstawienie charta
przywodzi na myśl rozwiązania zastosowane choćby w Walce psa z ptakiem,
a wycinkowość konkretnej kompozycji jest identyczna jak na tych dwóch
wymienionych obrazach oraz jak w pracy Lis i winogrona. Perfekcja oddania
sierści dzika, ukazanie jej za pomocą długich, cienkich, równoległych pociągnięć
wąskiego pędzla, także przypomina ten omawiany już obraz Schultza. Oba dzieła
(ił. 4 i 13) inspirowane są większymi obrazami Snydersa, w sposób analogiczny
kadrują fragment jego kompozycji, przy wprowadzeniu drobnych zmian. W Lisie
40 Robels, Frans Snyders..., s. 328, kat. 227.
48