DOI Artikel:
Staręga, Magdalena: Przekształcenia gdańskich obiektów zabytkowych w pierwszej połowie XIX w. w kontekście rodzącej się myśli konserwatorskiej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.52466#0088
Magdalena
Staręga
II. 21. Wielka Sala Wety Ratusza Głównomiejskiego, repr. za: Rudolf Th. Kuhn (1842-1900) -
fotograf krajobrazu, architektury i morza, red. Jacek Bielak, Gdańsk 2012
należy również wspomnieć o dokonywanych w owym czasie w Gdańsku pracach
stricte konserwacyjnych. Miały one na celu naprawę budynku bez dokonywa-
nia znaczących zmian w jego pierwotnym kształcie90. W 1834 r. odnowiono
budynek Wielkiej Zbrojowni, rok później wyremontowano wnętrze kościoła
Bożego Ciała, a w 1838 r. wnętrze Kaplicy Królewskiej. Natomiast w 1860 r.
przeprowadzono prace renowacyjne Bramy Wyżynnej91.
Pierwsza połowa XIX w. to czas stopniowego kształtowania się myśli kon-
serwatorskiej. Świadomość zabytkowej wartości obiektów była początkowo zni-
koma. Za zabytki uznawano jedynie najważniejsze budowle gotyckie. O zna-
czeniu danej budowli decydowała na ogół wartość historyczna, nie artystyczna.
Tym samym troska o stare budynki nie przejawiała się w dbałości o zachowa-
nie ich oryginalnej formy, koncentrowała się raczej na ich stanie technicznym.
Dlatego też dopuszczano daleko idące przebudowy z użyciem nowych form,
co nierzadko skutkowało zmianą charakteru budynku.
90 O różnicach między restauracją i konserwacją zob. Edmund Małachowicz, Konserwacja
i rewaloryzacja architektury w zespołach i krajobrazie, Wrocław 1994, s. 106-112.
91 Illustrirter Fiihrer durch Danzig und Umgebungen, Danzig 1861, s. 32, 34, 37, 47.
88
Staręga
II. 21. Wielka Sala Wety Ratusza Głównomiejskiego, repr. za: Rudolf Th. Kuhn (1842-1900) -
fotograf krajobrazu, architektury i morza, red. Jacek Bielak, Gdańsk 2012
należy również wspomnieć o dokonywanych w owym czasie w Gdańsku pracach
stricte konserwacyjnych. Miały one na celu naprawę budynku bez dokonywa-
nia znaczących zmian w jego pierwotnym kształcie90. W 1834 r. odnowiono
budynek Wielkiej Zbrojowni, rok później wyremontowano wnętrze kościoła
Bożego Ciała, a w 1838 r. wnętrze Kaplicy Królewskiej. Natomiast w 1860 r.
przeprowadzono prace renowacyjne Bramy Wyżynnej91.
Pierwsza połowa XIX w. to czas stopniowego kształtowania się myśli kon-
serwatorskiej. Świadomość zabytkowej wartości obiektów była początkowo zni-
koma. Za zabytki uznawano jedynie najważniejsze budowle gotyckie. O zna-
czeniu danej budowli decydowała na ogół wartość historyczna, nie artystyczna.
Tym samym troska o stare budynki nie przejawiała się w dbałości o zachowa-
nie ich oryginalnej formy, koncentrowała się raczej na ich stanie technicznym.
Dlatego też dopuszczano daleko idące przebudowy z użyciem nowych form,
co nierzadko skutkowało zmianą charakteru budynku.
90 O różnicach między restauracją i konserwacją zob. Edmund Małachowicz, Konserwacja
i rewaloryzacja architektury w zespołach i krajobrazie, Wrocław 1994, s. 106-112.
91 Illustrirter Fiihrer durch Danzig und Umgebungen, Danzig 1861, s. 32, 34, 37, 47.
88