DOI Artikel:
Torbus, Tomasz: Krössinsee (zachodniopomorski Złocieniec‑Budowo) i inne narodowosocjalistyczne „zamki zakonne”. Budowa – funkcja – kostium stylowy
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.52466#0125
mauzoleum puczystów33. W spartań-
skiej architekturze Gieslera w Sontho-
fen pojawiają się sporadyczne od-
niesienia do renesansu, takie jak
balustrady lub wykusz w jednym
z równoległych budynków34. Budowlę
tę charakteryzuje ponadto zamiłowa-
nie do segmentowych łuków.
Klotz starał się przetwarzać w za-
mkach zakonnych style regionalne,
np. na Pomorzu, w krainie ceglane-
go gotyku, budował niemal wyłącz-
nie z cegły (ale bez jakichkolwiek
neogotyckich cytatów). Tylko do bu-
dowy kolumn w otwartych hal za-
stosowano m.in. nieobrobione głazy
narzutowe; w innych podcieniach wy-
stępują wsporniki z drewna, a niekie-
dy też mur pruski. Vogelsang został
częściowo zbudowany z miejscowe-
go budulca kamiennego (łamany sza-
rogłaz, a w rzeźbach - wapień musz-
lo wy i porfir), a dachy wykonywano
tam z łupku. W Króssinsee część bu-
dynków pokryto trzciną. W Sontho-
fen Giesler użył nieobrobionego mo-
lasowego piaskowca, który nadał
elewacji charakterystyczny wygląd.
Mniejsze domy mieszkalne zespołów
nawiązują do regionalnej architektury
33 Paraboliczne luki to częsty element
sasanidzkiej architektury (Ktesiphon, Takh-
-e-Soleman). Pojawia się ponownie około
1930 r. zarówno w (nowo)perskiej architek-
turze (Muzeum Narodowe w Teheranie), jak
i po 1933 r. w architekturze nazistowskiej.
Wydaje się więc, że to jest droga zapożycze-
nia. Mniej prawdopodobne, że są one owo-
cem eksperymentów modernizmu (ale i Gaudi
przejmuje ten motyw z islamskiej architektury
Persji) czy predylekcji do egzotyki światowych
wystaw. Temat jest niezbadany
34 Happel, Die Allgauer Ordensburg...,
s. 39,41.
II. 11. Sonthofen, Palas, widok od południa, fot. Photo-
- Marburg#, Bilddatei Nrfm 713525
II. 12. Vogelsang, pylon wjazdowy z reliefem rycerza,
fot. Tomasz Torbus
125
skiej architekturze Gieslera w Sontho-
fen pojawiają się sporadyczne od-
niesienia do renesansu, takie jak
balustrady lub wykusz w jednym
z równoległych budynków34. Budowlę
tę charakteryzuje ponadto zamiłowa-
nie do segmentowych łuków.
Klotz starał się przetwarzać w za-
mkach zakonnych style regionalne,
np. na Pomorzu, w krainie ceglane-
go gotyku, budował niemal wyłącz-
nie z cegły (ale bez jakichkolwiek
neogotyckich cytatów). Tylko do bu-
dowy kolumn w otwartych hal za-
stosowano m.in. nieobrobione głazy
narzutowe; w innych podcieniach wy-
stępują wsporniki z drewna, a niekie-
dy też mur pruski. Vogelsang został
częściowo zbudowany z miejscowe-
go budulca kamiennego (łamany sza-
rogłaz, a w rzeźbach - wapień musz-
lo wy i porfir), a dachy wykonywano
tam z łupku. W Króssinsee część bu-
dynków pokryto trzciną. W Sontho-
fen Giesler użył nieobrobionego mo-
lasowego piaskowca, który nadał
elewacji charakterystyczny wygląd.
Mniejsze domy mieszkalne zespołów
nawiązują do regionalnej architektury
33 Paraboliczne luki to częsty element
sasanidzkiej architektury (Ktesiphon, Takh-
-e-Soleman). Pojawia się ponownie około
1930 r. zarówno w (nowo)perskiej architek-
turze (Muzeum Narodowe w Teheranie), jak
i po 1933 r. w architekturze nazistowskiej.
Wydaje się więc, że to jest droga zapożycze-
nia. Mniej prawdopodobne, że są one owo-
cem eksperymentów modernizmu (ale i Gaudi
przejmuje ten motyw z islamskiej architektury
Persji) czy predylekcji do egzotyki światowych
wystaw. Temat jest niezbadany
34 Happel, Die Allgauer Ordensburg...,
s. 39,41.
II. 11. Sonthofen, Palas, widok od południa, fot. Photo-
- Marburg#, Bilddatei Nrfm 713525
II. 12. Vogelsang, pylon wjazdowy z reliefem rycerza,
fot. Tomasz Torbus
125