Anna Fotografii, początkowo przeznaczony wyłącznie dla studentów architektury,
Polańska później również dla innych wydziałów50.
Powojennych fotografów z Wybrzeża charakteryzowała piktorialna stylistyka
zdjęć (ił. 6). Zakończenie drugiej wojny światowej nie przyniosło rozpoczęcia
nowego okresu twórczego w fotografii. Co ciekawe, w momencie wprowadze-
nia do sztuk doktryny socrealizmu estetyka piktorialna idealnie wpisała się
w wytyczone przez państwo cele. Przyjęto zasadę „realistyczna forma - socreali-
styczna treść”. Głównie zmieniła się tematyka zdjęć, ukierunkowana na portrety
przodowników pracy i lud pracujący51 (il. 7). Zaczęto pokazywać industrialny
rozwój kraju. Nadal też dominowała fotografia krajoznawcza, ukazująca piękno
„ziemi ojczystej”.
II. 6. Edmund Zdanowski, Bałtyk szaleje, Muzeum Narodowe w Gdańsku, Gdańska Galeria
Fotografii, sygn. MNG/GGF/195/FG/41
W szeroko rozumianej fotografii polskiej na przełomie lat pięćdziesiątych
i sześćdziesiątych XX w. można zaobserwować coraz intensywniejsze odcho-
dzenie od tradycyjnie pojmowanego zdjęcia. Fotogram przyjmuje postać dzieła
plastycznego poprzez ingerencję twórcy na etapie tworzenia52. Pojawiają się
liczne deformacje zacierające „prawdziwy obraz”, artyści chętnie stosują techniki
specjalne, zmienność optyki, fotomontaż, kolaż (il. 8). Na zrywanie z tradycją
50 Rydzewski, Twórcza fotografia...
51 Por. Szymanowicz, Zaburzona epoka...; Mariola Jurecka, Socrealizm w fotografii, „Sztuka”
1988, nr 5-6, s. 55-61.
52 Polska współczesna fotografia artystyczna [katalog wystawy], red. Romualda Niekrasz,
Helena Szustakowska, Warszawa 1985, s. 4.
188
Polańska później również dla innych wydziałów50.
Powojennych fotografów z Wybrzeża charakteryzowała piktorialna stylistyka
zdjęć (ił. 6). Zakończenie drugiej wojny światowej nie przyniosło rozpoczęcia
nowego okresu twórczego w fotografii. Co ciekawe, w momencie wprowadze-
nia do sztuk doktryny socrealizmu estetyka piktorialna idealnie wpisała się
w wytyczone przez państwo cele. Przyjęto zasadę „realistyczna forma - socreali-
styczna treść”. Głównie zmieniła się tematyka zdjęć, ukierunkowana na portrety
przodowników pracy i lud pracujący51 (il. 7). Zaczęto pokazywać industrialny
rozwój kraju. Nadal też dominowała fotografia krajoznawcza, ukazująca piękno
„ziemi ojczystej”.
II. 6. Edmund Zdanowski, Bałtyk szaleje, Muzeum Narodowe w Gdańsku, Gdańska Galeria
Fotografii, sygn. MNG/GGF/195/FG/41
W szeroko rozumianej fotografii polskiej na przełomie lat pięćdziesiątych
i sześćdziesiątych XX w. można zaobserwować coraz intensywniejsze odcho-
dzenie od tradycyjnie pojmowanego zdjęcia. Fotogram przyjmuje postać dzieła
plastycznego poprzez ingerencję twórcy na etapie tworzenia52. Pojawiają się
liczne deformacje zacierające „prawdziwy obraz”, artyści chętnie stosują techniki
specjalne, zmienność optyki, fotomontaż, kolaż (il. 8). Na zrywanie z tradycją
50 Rydzewski, Twórcza fotografia...
51 Por. Szymanowicz, Zaburzona epoka...; Mariola Jurecka, Socrealizm w fotografii, „Sztuka”
1988, nr 5-6, s. 55-61.
52 Polska współczesna fotografia artystyczna [katalog wystawy], red. Romualda Niekrasz,
Helena Szustakowska, Warszawa 1985, s. 4.
188