DOI Artikel:
Piluk, Dominika: Próby uobecniania tradycji w gdańskiej architekturze lat dziewięćdziesiątych XX w.
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.52466#0256
Dominika
Piluk
II. 8. Gdańsk, kwartał zabudowy przy ulicy Stągiewnej, projekt: Stanisław Michel, Stefan
Philipp, Kazimierz Jarosz, Andrzej Sotkowski, 1997, fot. Dominika Piluk
publiczność i sam projektant pragnęli widzieć w zastosowanej formie hołd
złożony zmitologizowanemu, wielokulturowemu Gdańskowi sprzed pierwszej
wojny światowej. Według niektórych krytyków i znacznej części mieszkańców
projekt zrealizowany przy ulicy Stągiewnej osiągnął swój główny cel: konkretyza-
cję miejskiej nostalgii za minionym. Skumulowanie tradycyjnych środków miało
dawać odbiorcy poczucie komfortu, a odwołania do znanych gdańskich form
miało tworzyć warunki do aktualizacji tak pożądanego „ducha miejsca”. Ulica
Stągiewna stała się więc pierwszym przykładem materializacji owego genius loci,
przykładem, za którym miały pójść następne38. W nadanej jej postaci, w oczach
znawców, jest jednak sentymentalna i groteskowa równocześnie, gdyż odwo-
łuje się do obcych emocji39.
Główny projektant kompleksu przy ulicy Stągiewnej - Stanisław Michel -
ma w swoim dorobku wiele realizacji (chyba najwięcej spośród grona gdańskich
architektów) przywołujących „ducha gdańskości” (ił. 9). Architekt całe zawo-
dowe życie związany był z Gdańskiem - w pierwszych latach po wojnie pracował
nad odbudową Głównego Miasta. Następnie tworzył w duchu modernizmu,
38 Friedrich, Architektura w Gdańsku..., s. 187.
39 Ewa Rewers, Od miejskiego genius loci do miejskich oligopticonów [w:] Fenomen genius
loci. Tożsamość miejsca w kontekście historycznym i społecznym, red. Bartłomiej Gutowski, War-
szawa 2009, s. 19.
256
Piluk
II. 8. Gdańsk, kwartał zabudowy przy ulicy Stągiewnej, projekt: Stanisław Michel, Stefan
Philipp, Kazimierz Jarosz, Andrzej Sotkowski, 1997, fot. Dominika Piluk
publiczność i sam projektant pragnęli widzieć w zastosowanej formie hołd
złożony zmitologizowanemu, wielokulturowemu Gdańskowi sprzed pierwszej
wojny światowej. Według niektórych krytyków i znacznej części mieszkańców
projekt zrealizowany przy ulicy Stągiewnej osiągnął swój główny cel: konkretyza-
cję miejskiej nostalgii za minionym. Skumulowanie tradycyjnych środków miało
dawać odbiorcy poczucie komfortu, a odwołania do znanych gdańskich form
miało tworzyć warunki do aktualizacji tak pożądanego „ducha miejsca”. Ulica
Stągiewna stała się więc pierwszym przykładem materializacji owego genius loci,
przykładem, za którym miały pójść następne38. W nadanej jej postaci, w oczach
znawców, jest jednak sentymentalna i groteskowa równocześnie, gdyż odwo-
łuje się do obcych emocji39.
Główny projektant kompleksu przy ulicy Stągiewnej - Stanisław Michel -
ma w swoim dorobku wiele realizacji (chyba najwięcej spośród grona gdańskich
architektów) przywołujących „ducha gdańskości” (ił. 9). Architekt całe zawo-
dowe życie związany był z Gdańskiem - w pierwszych latach po wojnie pracował
nad odbudową Głównego Miasta. Następnie tworzył w duchu modernizmu,
38 Friedrich, Architektura w Gdańsku..., s. 187.
39 Ewa Rewers, Od miejskiego genius loci do miejskich oligopticonów [w:] Fenomen genius
loci. Tożsamość miejsca w kontekście historycznym i społecznym, red. Bartłomiej Gutowski, War-
szawa 2009, s. 19.
256