DOI Heft:
Ekthesis peri tōn ergasiōn tēs Archaiologikēs etaireias kata to etos 1925
DOI Artikel:Kyparissēs, Nikolaos: Anaskaphai en Katō Goumenitsē tōn Kalabrytōn
DOI Artikel:Kabbadias, Panagiōtēs: Anaskaphai Asklēpieou Epidaurou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14776#0068
Ν. Κυπαρίσοη : Άνασκαφαϊ έν Κάτφ Γουμενίτση των Καλαβρύτων 47
κομβία διπλώς κωνοειδή διάτρητα
και τεμάχιον όψιανοϋ λίθου (εϊπ. 2).
Πάντα ταϋτα έκομίσθησαν εις την Αρχαιολογική ν συλλογή ν Πατρών.
Έπί των αγγείων, καίτοι δεν έκαθαρίσθησαν εισέτι, έπικρατοϋσι τά
γραμμικά κοσμήματα, κύκλοι, δικτυωτά τρίγωνα και τά παρόμοια, απαράλ-
λακτα δπως εις τά Κεφαλληνιακά αγγεία ώς και εις τά άγγεΐα τοΰ Λόπεσι καί
της Άγραπιδιάς τών Συχενών καί τά της νϋν Πΰλου.
Τά ευρήματα επομένως ταϋτα ανάγονται εις τό τέλος της μυκηναϊκής
περιόδου (περί τό 1100 π. Χ).
"Ιχνη μηκυναϊκοΰ συνοικισμοί} ή ακροπόλεως δεν ήδυνήθην νά εΰρω
καίτοι περιηγήθην τά σπουδαιότατατα τών πέριξ μερών.
Λαμβάνοντες τοϋτο ύπ' όψιν ώς καί τό ΰψος, εις δ ευρίσκεται τό μηκυ-
ναϊκόν αυτό νεκροταφεΐον (850 μέτρα περίπου υπέρ την έπιφάνειαν της
θαλάσσης) δικαιοΰμεθα πιθανώς νά ύποθέσωμεν δτι πρόκειται περί παραθε-
ριζόντων κατοίκων νοτιωτέρων μερών.
Μετά τάς άνασκαφάς τοΰ Λόπεσι και της Άγραπιδιάς της Αχαΐας ή
εύρεσις καί αύτοϋ τοΰ νεκροταφείου τής κάτω Γουμένιτσας άγει πλέον εις τό
συμπέρασμα οτι δ Μυκηναϊκός πολιτισμός τής εποχής ταύτης τουλάχιστον ήτο
ευρύτατα διαδεδομένος καθ'άπασαν τήν Δυτικήν Πελοπόννησσον καί δή έν
Αχαΐα, δπου υπήρχε μέχρι σήμερον ιδέα δτι δεν θά εύρίσκοντο ϊχνη αύτοϋ.
Ελπίζω δτι προσεχώς καί άλλαχοϋ θά αναγγείλω τήν άνακάλυψιν
ετέρου μυκηναϊκού νεκροταφείου.
Ν. ΚΥΤΤΑΡΙΣΣΗΣ
7. ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟΥ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
Ό περί τών κατά τό λήξαν ετος 1925 ανασκαφών έν Έπιδαΰρω λόγος,
μή στηριζόμενος επί άφθονων αρχιτεκτονικών σχεδίων καί επί φωτογραφικών
απεικονίσεων, εΐνε ατελής· διά τοϋτο διά βραχέων εκθέτω τά κατά τάς έργα-
σίας ταύτας.
Παρά τήν μεγάλην έν τω Ίερω δεξαμενήν καί πλησίον τών δύο κατά
τά προηγούμενα έ'τη άνακαλυφθένιων ρωμαϊκών λουτρών (θερμών) άνεκαλύ-
φοησαν διά τάφρων οί τοίχοι μεγάλου καί όχυροϋ κτίσματος κειμένου κατά
τήν βορείαν πλευράν τοΰ οροπεδίου τοΰ Ιερού. Τό πολυδαίδαλον και παρά-
δοξον τοϋτο κτίσμα, οπερ κείται ακριβώς απέναντι τών Προπυλαίων τοϋΤεροϋ,
απέναντι δηλ. τής μόνης από τής πόλεως Επιδαύρου εΐς τό Τερόν άγούσης
όδοϋ, φαίνεται δτι ήτο, εν (ΐέρει τοίιλάχισΓον, όχυρωματικόν έ'ργον, χρησι-
μεΰον προς άμυναν τών έν τω Ίερώ κατά πολεμίων καί ιδίως κατά τών από
κομβία διπλώς κωνοειδή διάτρητα
και τεμάχιον όψιανοϋ λίθου (εϊπ. 2).
Πάντα ταϋτα έκομίσθησαν εις την Αρχαιολογική ν συλλογή ν Πατρών.
Έπί των αγγείων, καίτοι δεν έκαθαρίσθησαν εισέτι, έπικρατοϋσι τά
γραμμικά κοσμήματα, κύκλοι, δικτυωτά τρίγωνα και τά παρόμοια, απαράλ-
λακτα δπως εις τά Κεφαλληνιακά αγγεία ώς και εις τά άγγεΐα τοΰ Λόπεσι καί
της Άγραπιδιάς τών Συχενών καί τά της νϋν Πΰλου.
Τά ευρήματα επομένως ταϋτα ανάγονται εις τό τέλος της μυκηναϊκής
περιόδου (περί τό 1100 π. Χ).
"Ιχνη μηκυναϊκοΰ συνοικισμοί} ή ακροπόλεως δεν ήδυνήθην νά εΰρω
καίτοι περιηγήθην τά σπουδαιότατατα τών πέριξ μερών.
Λαμβάνοντες τοϋτο ύπ' όψιν ώς καί τό ΰψος, εις δ ευρίσκεται τό μηκυ-
ναϊκόν αυτό νεκροταφεΐον (850 μέτρα περίπου υπέρ την έπιφάνειαν της
θαλάσσης) δικαιοΰμεθα πιθανώς νά ύποθέσωμεν δτι πρόκειται περί παραθε-
ριζόντων κατοίκων νοτιωτέρων μερών.
Μετά τάς άνασκαφάς τοΰ Λόπεσι και της Άγραπιδιάς της Αχαΐας ή
εύρεσις καί αύτοϋ τοΰ νεκροταφείου τής κάτω Γουμένιτσας άγει πλέον εις τό
συμπέρασμα οτι δ Μυκηναϊκός πολιτισμός τής εποχής ταύτης τουλάχιστον ήτο
ευρύτατα διαδεδομένος καθ'άπασαν τήν Δυτικήν Πελοπόννησσον καί δή έν
Αχαΐα, δπου υπήρχε μέχρι σήμερον ιδέα δτι δεν θά εύρίσκοντο ϊχνη αύτοϋ.
Ελπίζω δτι προσεχώς καί άλλαχοϋ θά αναγγείλω τήν άνακάλυψιν
ετέρου μυκηναϊκού νεκροταφείου.
Ν. ΚΥΤΤΑΡΙΣΣΗΣ
7. ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟΥ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
Ό περί τών κατά τό λήξαν ετος 1925 ανασκαφών έν Έπιδαΰρω λόγος,
μή στηριζόμενος επί άφθονων αρχιτεκτονικών σχεδίων καί επί φωτογραφικών
απεικονίσεων, εΐνε ατελής· διά τοϋτο διά βραχέων εκθέτω τά κατά τάς έργα-
σίας ταύτας.
Παρά τήν μεγάλην έν τω Ίερω δεξαμενήν καί πλησίον τών δύο κατά
τά προηγούμενα έ'τη άνακαλυφθένιων ρωμαϊκών λουτρών (θερμών) άνεκαλύ-
φοησαν διά τάφρων οί τοίχοι μεγάλου καί όχυροϋ κτίσματος κειμένου κατά
τήν βορείαν πλευράν τοΰ οροπεδίου τοΰ Ιερού. Τό πολυδαίδαλον και παρά-
δοξον τοϋτο κτίσμα, οπερ κείται ακριβώς απέναντι τών Προπυλαίων τοϋΤεροϋ,
απέναντι δηλ. τής μόνης από τής πόλεως Επιδαύρου εΐς τό Τερόν άγούσης
όδοϋ, φαίνεται δτι ήτο, εν (ΐέρει τοίιλάχισΓον, όχυρωματικόν έ'ργον, χρησι-
μεΰον προς άμυναν τών έν τω Ίερώ κατά πολεμίων καί ιδίως κατά τών από