DOI Heft:
Ekthesis peri tōn ergasiōn tēs Archaiologikēs etaireias kata to etos 1925
DOI Artikel:Leonardos, Basileios I.: Amphiareion (1925)
DOI Artikel:Sōtēriu, Geōrgios A.: Anaskaphai neas Anchialou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14776#0056
Β. Λεονάρδου: Άμφιάρειον (1925)
35
Νοτόθεν της στοάς κατά μήκος σφζονται ενιαχοΰ λείψανα τοΰ μαρμά-
ρινου δχετοϋ, δι* οΰ και τά της στέγης της στοάς ΰδατα άπωχετεΰοντο' τά
μαρμάρινα τμήματα έχουσι πλάτος μεν 0 755, διάρρουν δέ 053, κατά τόπους
δέ (μετάκεντρον 9 20) φέρουσιν ένεγλυμμένην βαθεΐαν πύαλον. Νοτόθεν τοΰ
μαρμάρινου όχετοΰ σώζονται λείψανα πηλίνου όχετοΰ πειοειδοϋς, αρχαιοτέ-
ρου, νοτόθεν δέ τούτου λείψανα πωρίνου μετά πυάλων, προστεθήτω δέ δτι
ό οχετός οΰτος νοτόθεν της εκ δυσμών 6ης Ιωνικής βάσεως τής στοάς δέν
φέρει πώρινον τμήμα, άλλ' αυτός ό βράχος είνε ένταΰθα προς τοΰτο ένε-
γλυμμένος.
400 χέ. Έν τω βορράθεν τοΰ μουσείου άγρψ, δν ή Αρχαιολογική
εταιρεία ήγόρασε τω 1925 παρά των κληρονόμων Δ. Λοΰπη, ή σκαφή έχώ-
ρησε βορράθεν τοΰ τω 1924 άναφανέντος επιμήκους βορρανατολικοΰ χώρου,
όστις έφερεν έν διστοιχία όρθοστάτας, ών εις έχει ΰψ. 069, πλ. 130, παχ.
026, αποκαλύπτονται δέ τέσσαρα δωμάτια, ών δυο μέν έν τω μέσω (βόρειον
και νότιον, πλ. ένδον 4 71), κοινωνοΰντα διά θυρώματος (πλ. 120), εν δέ
εκατέρωθεν (ένδον μήκος βορρονότιον 5 75, πλ. 4 90). Των εΐρημένων μέσων
δωματίων τό μέν νότιον έχει ένδον μήκος βορρονότιον 4 75, τό δέ βόρειον
(ένδον μήκος βορρονότιον 3 μ) εΐνε ωκωδομημένον διά πωρίνων ογκολίθων
ϊσοδομικώς (σώζονται τρεις δόμοι, ΰψ. 1 50), έπικεχριμένων διά κονιάματος
καλώς σωζομένου, και διά τοίχων ενιαχοΰ λίθινων μονοστοίχων ή διστοίχων.
"Αλλα έν τψ αΰτώ άγρω οικοδομήματα μένουσιν άσκαφα.
Νομίσματα εκ τοΰ Άμφιαρείου κομισθέντα κατετέθησαν έν τω Νομι-
σματικά) μουσείω τά μέν 1770 (1768 χαλκά και δυο αργυρά) έκ προτέρων
σκαφειών, τά δέ 1793, ών 23 (χαλκά) έκ τής τοΰ 1925.
Β. ΛΕΟΝΑΡΔΟΣ
4. ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ
Κατά τάς έψετεινάς άνασκαφάς τής Ν. Αγχιάλου έσυνεχίσθη ή έρευνα
τής ανευρεθείσης πέρυσι μεγάλης χριστιανικής βασιλικής των χριστιανικών
Θεσσαλικών Θηβών, την σημασίαν τής οποίας έξέθηκα ήδη έν τή περυσινή
εκθέσει μου.
Εφέτος περιωρίσθην αποκλειστικώς εις την άποχωμάτωσιν τοΰ αίθριου
τοΰ ναοΰ, δπερ είχε και τήν μεγαλυτέραν έπίχωσιν (μέχρι δύο μέτρων).
Ή έρευνα τούτου έ'φερεν εις φώς οικοδόμημα ίδιόρρυθμον και πρωτό-
τυπον. Εκτείνεται δηλαδή προ τοΰ νάρθηκος τετράγα>νον κτίσμα (20Χ20 μ.),
δπερ έχει έν τω μέσω περιστύλιον σχηματίζον τοξοειδή τήν δυτικήν αύτοϋ
35
Νοτόθεν της στοάς κατά μήκος σφζονται ενιαχοΰ λείψανα τοΰ μαρμά-
ρινου δχετοϋ, δι* οΰ και τά της στέγης της στοάς ΰδατα άπωχετεΰοντο' τά
μαρμάρινα τμήματα έχουσι πλάτος μεν 0 755, διάρρουν δέ 053, κατά τόπους
δέ (μετάκεντρον 9 20) φέρουσιν ένεγλυμμένην βαθεΐαν πύαλον. Νοτόθεν τοΰ
μαρμάρινου όχετοΰ σώζονται λείψανα πηλίνου όχετοΰ πειοειδοϋς, αρχαιοτέ-
ρου, νοτόθεν δέ τούτου λείψανα πωρίνου μετά πυάλων, προστεθήτω δέ δτι
ό οχετός οΰτος νοτόθεν της εκ δυσμών 6ης Ιωνικής βάσεως τής στοάς δέν
φέρει πώρινον τμήμα, άλλ' αυτός ό βράχος είνε ένταΰθα προς τοΰτο ένε-
γλυμμένος.
400 χέ. Έν τω βορράθεν τοΰ μουσείου άγρψ, δν ή Αρχαιολογική
εταιρεία ήγόρασε τω 1925 παρά των κληρονόμων Δ. Λοΰπη, ή σκαφή έχώ-
ρησε βορράθεν τοΰ τω 1924 άναφανέντος επιμήκους βορρανατολικοΰ χώρου,
όστις έφερεν έν διστοιχία όρθοστάτας, ών εις έχει ΰψ. 069, πλ. 130, παχ.
026, αποκαλύπτονται δέ τέσσαρα δωμάτια, ών δυο μέν έν τω μέσω (βόρειον
και νότιον, πλ. ένδον 4 71), κοινωνοΰντα διά θυρώματος (πλ. 120), εν δέ
εκατέρωθεν (ένδον μήκος βορρονότιον 5 75, πλ. 4 90). Των εΐρημένων μέσων
δωματίων τό μέν νότιον έχει ένδον μήκος βορρονότιον 4 75, τό δέ βόρειον
(ένδον μήκος βορρονότιον 3 μ) εΐνε ωκωδομημένον διά πωρίνων ογκολίθων
ϊσοδομικώς (σώζονται τρεις δόμοι, ΰψ. 1 50), έπικεχριμένων διά κονιάματος
καλώς σωζομένου, και διά τοίχων ενιαχοΰ λίθινων μονοστοίχων ή διστοίχων.
"Αλλα έν τψ αΰτώ άγρω οικοδομήματα μένουσιν άσκαφα.
Νομίσματα εκ τοΰ Άμφιαρείου κομισθέντα κατετέθησαν έν τω Νομι-
σματικά) μουσείω τά μέν 1770 (1768 χαλκά και δυο αργυρά) έκ προτέρων
σκαφειών, τά δέ 1793, ών 23 (χαλκά) έκ τής τοΰ 1925.
Β. ΛΕΟΝΑΡΔΟΣ
4. ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ
Κατά τάς έψετεινάς άνασκαφάς τής Ν. Αγχιάλου έσυνεχίσθη ή έρευνα
τής ανευρεθείσης πέρυσι μεγάλης χριστιανικής βασιλικής των χριστιανικών
Θεσσαλικών Θηβών, την σημασίαν τής οποίας έξέθηκα ήδη έν τή περυσινή
εκθέσει μου.
Εφέτος περιωρίσθην αποκλειστικώς εις την άποχωμάτωσιν τοΰ αίθριου
τοΰ ναοΰ, δπερ είχε και τήν μεγαλυτέραν έπίχωσιν (μέχρι δύο μέτρων).
Ή έρευνα τούτου έ'φερεν εις φώς οικοδόμημα ίδιόρρυθμον και πρωτό-
τυπον. Εκτείνεται δηλαδή προ τοΰ νάρθηκος τετράγα>νον κτίσμα (20Χ20 μ.),
δπερ έχει έν τω μέσω περιστύλιον σχηματίζον τοξοειδή τήν δυτικήν αύτοϋ