Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Praktika tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1925-1926)

Α. Σ Άρβανιτοπούλου: Άνασκαφαί έν τώ Ίερώ τον Διος Θαυλίου 117

τών οποίων εΰρομέν τινας ενεπίγραφους· μία φέρει άνάθεσιν τοις «Όλυμ-
πίοις» θεοΐς, έ'τεραι τή γνωστή ήδη «Έννοδία», θραύσματα δέ τινα αναφέ-
ρονται πιθανώς και εις αλλάς θεότητας. Μετά τό στρώμα τοΰτο άρχεται τό
δεύτερον με διάμεσον μικράν ζώνην, πλήρη τέφρας καΐ ανθράκων, τό όποιον
διήκει μέχρι μεν βάθους όλιγωτέρου κατά τι τοΰ μέτρου, περιέχον επίσης
ήμίκαυστα χώματα, κεράμους, αγγεία, ελάχιστα χαλκώματα, έν οΐς πλάκες
χαλκαΐ έπιγεγραμμέναι και φιάλαι- μετ' αΰτό υπάρχει στρώμα, βάθος έ'χον
κατά τι όλιγώτερον τοΰ μέτρου, επίσης περιέχον ερυθρόν και πωρώδες χώμα
σχεδόν παρθένον τοΰτο αποδεικνύει ότι και ενταύθα έσκαψαν επίτηδες οί
αρχαίοι, καθ'ά εν τω Νοτίω αποθέτη· διότι μετά τό τοιούτον χώμα ΰπάρ-
χουσι λίθοι μικροί και μεγάλοι- ομοίως περιέχονται θραύσματα αρχιτεκτονι-
κών μελών τοΰ λαμπρού αρχαϊκού ναοΰ και πληθύς χαλκωμάτων μετά
αγγείων αρχαϊκών πηλίνων καΐ χαλκών και αγαλματίων πηλίνων αρχαϊκών.
Μετά τούς λίθους τούτους υπάρχει τό φυσικόν έδαφος, εξ άμμου και χαλί-
κων συνιστάμενον, κοινώς «μπαλάστρο» διά της γνωστής ιταλικής λέξεως
υπό τών εργατών όνομαζόμενον.

Άλλ' εφέτος, έπιλιπόντων τών χρημάτων, δεν ήδυνήθην νά ερευνήσω
τό καθορισθέν τμήμα τοΰ Νοτίου αποθέτου μέχρι τοΰ τέρματος, άλλ' άφήκα
αυτό μέχρι τοΰ εκ χωμάτων παρθένων, άλλ' υπό τών αρχαίων ριφθέντων,
επιστρώματος. Τά πολυάριθμα έφετεινά ευρήματα, οκτώ μεν κιβώτια χαλκω-
μάτων καΐ πηλίνων έκόμισα εις Αθήνας προς καθαρισμόν, ίκανά δέ μαρ-
μάρινα μετεκόμισα εις τό Μουσεΐον Βόλου, τά δέ ογκωδέστερα άφήκα
κατά χώραν.

Έκ τών ανωτέρω συνάγομεν τό σοβαρώτατον συμπέρασμα, τό όποιον
προέκυψεν έκ τών έφετεινών ανασκαφών καΐ τό οποίον διαφωτίζει πλέον
τελείως τό ζήτημα: έβεβαιώθη ή ύπαρξις αποθετών επίτηδες ποιηθέντων
υπό τών αρχαίων τό ήμισυ σχεδόν τοΰ Νοτίου αποθέτου έξηρευνήθη εντε-
λώς, ετι δέ τό ήμισυ και πλέον τοΰ Δυτικοΰ. Υπάρχει κατά ταΰτα μεγάλη
πιθανότης τοΰ ότι έ'χομεν δυο εισέτι άποθέτας εντελώς άνεπάφους, τον Βόρειον
και τον Άνατολικόν, εκτός μόνον έφ' όσον ήψαντο αυτών έν μέρει οί χριστια-
νικοί τάφοι. Διότι οί πολυάριθμοι γεωμετρικοί, οί ευρεθέντες εντός τε και
πέριξ τοΰ ναοΰ κατά τούς άποθέτας, έν οίς εφέτος ευρέθη και είς θολωτός
μικρός τοΰ κοινοΰ τΰπου τών έν Σέσκλω, Λέστιανη και άλλαχοΰ τής Θεσσα-
λίας γνωστών, ήσαν άγνωστοι εις τους ποιήσαντας τους ναούς ήδη από τοΰ
πρώτου, κτισθέντος, ως εΐπομεν, κατά τον 7ον π. Χ. αιώνα" μόνον δέ έκ
παραδόσεως θά ήσαν γνωστοί οί τάφοι ούτοι, ελαχίστους δέ αυτών συνήν-
τησαν και έτάραξαν οί ποιήσαντες τούς τρεις ναοΰς· οί λοιποί είναι αδια-
τάρακτοι.

Α. Σ. ΑΡΒΑΝΙΤΟΤΤΟΥΛΟΣ