DOI Heft:
Ekthesis peri tōn ergasiōn tēs Archaiologikēs etaireias kata to etos 1926
DOI Artikel:Kyparissēs, Nikolaos: Anaskaphai tēs Katō Goumenitsēs tōn Kalabrytōn
DOI Artikel:Orlandos, Anastasios K.: Anaskaphai en Stymphalō
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14776#0154
Άναστ. Κ. "Ορλάνδου · Άνασκαφαι έν Στυμφάλφ
131
είναι όντως διαμερισμοί τοϋ σπηλαίου και ταφή τοΰ πρώτου νεκροΰ έγένετο
έν τψ διαμερίσματι και ούχι έν τω σπηλαίω. Ή πρώτη δ' δμως εικασία απο-
κλείεται, διότι άνωθεν τοΰ τετράπλευρου κιβωτιόσχημου τάφου είναι βράχος,
κατ'άκολουθίαν αί τέσσαρες πλευρά! αύτοϋ έκτίσθησαν έκ της οπής τοΰ σπηλαίου.
Τα ευρήματα γενικώς των λοιπών σπηλαίων ήσαν ώς καϊ των περυσι-
νών, εις τήν περ! τών οποίων εκθεσιν παραπέμπω, δηλ. μικρά Μυκηναϊκά
αγγεία διαφόρων τύπων, λεβητια, τυφλόστομα άμφορείδια, κρατηρίσκοι κ.λ.π.,
έ'τι δε χάνδραι μικρά! έξ υαλώδους μάζης ή άχάτου κα! μία αιχμή δόρατος,
μία αιχμή πελέκεως και μία λεπ!ς ξίφους.
Ν. ΚΥΤΓΑΡΙΣΣΗΣ
8. ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΕΝ ΣΤΥΜΦΑΛΩ,
Αί κατά τό τρίτον ετος (1926) ένεργηθεΐσαι περ! τά τέλη Σεπτεμβρίου
έν Στυμφάλω άνασκαφαι εστράφησαν κυρίως περ! τήν έξερεΰνησιν: 1) τοΰ
περιβόλου της αρχαίας πόλεως και 2) τής κατά τό βόρειον κράσπεδον τής
Στυμφαλίας πεδιάδος μεγάλης Φραγκικής εκκλησίας.
Ώς κα! έν προηγουμένη μου έκθέσει ανέφερα όλόκληρον σχεδόν τήν
διαδρομήν τών τειχών τής αρχαίας Στυμφάλου δΰναταί τις νά παρακολου-
θήση είτε έν θεμελίω είτε και μέχρις ύψους 2.50μ. από τοΰ έδάφους, καθό-
σον πολλά αυτών τμήματα διαφαίνονται έντός τών ΰπό τής λίμνης σχηματι-
ζομένων ελών κα! υπό τους πυκνούς καλαμώνας και άραβοσιτώνας, ύφ° ων
καλύπτεται δλη σχεδόν ή περιοχή τής αρχαίας πόλεως. Ιδιαζόντως ευκρινής
παρουσιάζεται ή συνέχεια τών τειχών κατά τήν δυτικήν κα! τήν νότιον κλιτϋν
τής ακροπόλεως, ταύτην δέ μόνην ειχον παρατηρήσει οί αρχαιότεροι έρευ-
νηταί1. Λόγω τής εξαιρετικής έφετεινής ξηρασίας, έπιτρεψάσης τήν σκαφικήν
ερευναν κα! έν τή πεδιάδι προ τής μεγάλης κατατομής, κατέστη εφικτή ή
παρακολούθησις κα! καταμέτρησις τών τειχών, αρχής γενομένης από τής μεγά-
λης κατατομής, ης τό δυτικόν τέρμα έγγίζει σχεδόν τό από τής ακροπόλεως
προς τήν πεδιάδα κατερχόμενον σκέλος τοΰ τείχους. ("Ορα τοπογρ. διάγραμμα
έν τοις Πρακτικοΐς τοΰ 1925 πίν. 1). Πύργον κυκλοτερή τοΰ είρημένου
σκέλους σωζόμενον παρά τό δυτικόν άκρον τής κατατομής ειχον έκλάβει, προ
τής ανασκαφής, ώς ίδιον κυκλικόν κτίσμα. Όλίγω νοτιώτερον τοΰ πύργου
τούτου έβεβαιώθη πέρυσιν ή ΰπαρξις πύλης, δι' ής οί Στυμφάλιοι έπεκοινώ-
νουν προς τους Όρχομενίους κα! τους Φενεάτας. Δι' άλλης δέ πάλιν πύλης
αποκαλυφθείσης έφέτος πολύ άνατολικώτερον, έτελεΐτο ή μετά τοΰ Φλιούντος
1 υ υ γ I ί ιι β ΡεΙοροηπεδΟΒ Οοΐΐΐϊ 1851 I, πίν. IV.
131
είναι όντως διαμερισμοί τοϋ σπηλαίου και ταφή τοΰ πρώτου νεκροΰ έγένετο
έν τψ διαμερίσματι και ούχι έν τω σπηλαίω. Ή πρώτη δ' δμως εικασία απο-
κλείεται, διότι άνωθεν τοΰ τετράπλευρου κιβωτιόσχημου τάφου είναι βράχος,
κατ'άκολουθίαν αί τέσσαρες πλευρά! αύτοϋ έκτίσθησαν έκ της οπής τοΰ σπηλαίου.
Τα ευρήματα γενικώς των λοιπών σπηλαίων ήσαν ώς καϊ των περυσι-
νών, εις τήν περ! τών οποίων εκθεσιν παραπέμπω, δηλ. μικρά Μυκηναϊκά
αγγεία διαφόρων τύπων, λεβητια, τυφλόστομα άμφορείδια, κρατηρίσκοι κ.λ.π.,
έ'τι δε χάνδραι μικρά! έξ υαλώδους μάζης ή άχάτου κα! μία αιχμή δόρατος,
μία αιχμή πελέκεως και μία λεπ!ς ξίφους.
Ν. ΚΥΤΓΑΡΙΣΣΗΣ
8. ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΕΝ ΣΤΥΜΦΑΛΩ,
Αί κατά τό τρίτον ετος (1926) ένεργηθεΐσαι περ! τά τέλη Σεπτεμβρίου
έν Στυμφάλω άνασκαφαι εστράφησαν κυρίως περ! τήν έξερεΰνησιν: 1) τοΰ
περιβόλου της αρχαίας πόλεως και 2) τής κατά τό βόρειον κράσπεδον τής
Στυμφαλίας πεδιάδος μεγάλης Φραγκικής εκκλησίας.
Ώς κα! έν προηγουμένη μου έκθέσει ανέφερα όλόκληρον σχεδόν τήν
διαδρομήν τών τειχών τής αρχαίας Στυμφάλου δΰναταί τις νά παρακολου-
θήση είτε έν θεμελίω είτε και μέχρις ύψους 2.50μ. από τοΰ έδάφους, καθό-
σον πολλά αυτών τμήματα διαφαίνονται έντός τών ΰπό τής λίμνης σχηματι-
ζομένων ελών κα! υπό τους πυκνούς καλαμώνας και άραβοσιτώνας, ύφ° ων
καλύπτεται δλη σχεδόν ή περιοχή τής αρχαίας πόλεως. Ιδιαζόντως ευκρινής
παρουσιάζεται ή συνέχεια τών τειχών κατά τήν δυτικήν κα! τήν νότιον κλιτϋν
τής ακροπόλεως, ταύτην δέ μόνην ειχον παρατηρήσει οί αρχαιότεροι έρευ-
νηταί1. Λόγω τής εξαιρετικής έφετεινής ξηρασίας, έπιτρεψάσης τήν σκαφικήν
ερευναν κα! έν τή πεδιάδι προ τής μεγάλης κατατομής, κατέστη εφικτή ή
παρακολούθησις κα! καταμέτρησις τών τειχών, αρχής γενομένης από τής μεγά-
λης κατατομής, ης τό δυτικόν τέρμα έγγίζει σχεδόν τό από τής ακροπόλεως
προς τήν πεδιάδα κατερχόμενον σκέλος τοΰ τείχους. ("Ορα τοπογρ. διάγραμμα
έν τοις Πρακτικοΐς τοΰ 1925 πίν. 1). Πύργον κυκλοτερή τοΰ είρημένου
σκέλους σωζόμενον παρά τό δυτικόν άκρον τής κατατομής ειχον έκλάβει, προ
τής ανασκαφής, ώς ίδιον κυκλικόν κτίσμα. Όλίγω νοτιώτερον τοΰ πύργου
τούτου έβεβαιώθη πέρυσιν ή ΰπαρξις πύλης, δι' ής οί Στυμφάλιοι έπεκοινώ-
νουν προς τους Όρχομενίους κα! τους Φενεάτας. Δι' άλλης δέ πάλιν πύλης
αποκαλυφθείσης έφέτος πολύ άνατολικώτερον, έτελεΐτο ή μετά τοΰ Φλιούντος
1 υ υ γ I ί ιι β ΡεΙοροηπεδΟΒ Οοΐΐΐϊ 1851 I, πίν. IV.