DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48410#0389
ET VERSVS DISTINCTIONE. 365
Stephaniis, filius, in praefatione ad Concordandas Grae- cap.xxui.
cas refert. Ita enim se eius habent verba: /T re ipfa
plura dicam: initium a duobus famam, quorum ^trum ma-
gis mirari debeas, dubitabis. JAutm efi, quod Lutetia Lugdu-
num petens, banc, qua de agitur, capitis cuiusque cata-
copen confecit, et quidem magnam eius,inter equitandum,
partem: alterum, quod illum, paullo ante de hac cogitan-
tem, plerique omnes incogitantem efi e aiebant, perinde
ac fi in re prorfius inutili futura, ideoque non tantum
nullam laudem confiequutura, fied in derifium etiam ventu-
ra, ponere tempus atque operam vellet. At ecce contra
eorum damnatricem inftituti patris mei opinionem, inuen-
tum illudfimul in lucem, fimul in omnium gratiam venit:
fimulque in tantam auSoritatem, vt quafi exaudior arentur
aliae teflamenti noui fiue Graecae,fiue Latinae, fiue Galli-
cae, fiue Germanicae, fiue in alia vernacula lingua editio-
nes, quae inuentnm id fequutae non efsient, a) De cetero
prima editio ita adornata prodiit, quantum nobis con-
siat, anno MDLI. in. forma minori, quam dicimus
duodecimam, b}
Stephanum saepissime a vera interpunilione aberraise,
tot clamant loca a recentioribus Criticis congesta. Nolo
ea
3ia tSto. Ita, sunt verba Knatch-
bulli ad h 1. p. m. 35. cedat omnis
disquisitio de insolcntia phraiis, vel
de verborum inconsequentia. Non
tamen haec dissinitio accepta fe-
renda est illi Anglo, sed placuit
Casaubono, H. Stephano et aliis,
quibus omnibus suo iam tempore
praeiuic Theophyiaftus. Nec alie-
nus ab eadem est V. C. Erasmus
Schmidius, quamuis existimet, for-
tassis non dari exemplum huius
iplius phraseos 3ιά τι. Sed
mirum, tantum virum effugissie eius
rei exempla, quae in N. T. Mare.
VI, 6. et Aeliano dantur L. XII.
Var. Hist. Cap. 6. de Mario inquien-
te, αυτόν 3ε ^αυμάζαμεν Sia τα εξγα.
Hactenus Elswichius, cui nemo non
facile aisensumsuum accommodabit.
Xcippius.
λ) Henricum Stephanum filium
frustra ita gloriari, obseruat Leyse-
rus in schediasmate infra citando.
Non tantum enim Crispiniana 1553.
versuum dissinitione caruit, sed
etiam ex ipsa Stephaniana 'officina,
Roberti filii , duodeuiginti annis
post, 1569. scilicet , prodiit Noui
Testamenti Graeci textus, versio-
num dissinitione prorsus destitutus,
quippe qua velut versiones nullas
adieitas habeas carere polle videba-
tur. Kappius.
b'; Confer de hac editione Michae-
lis Maittaire Stephanotum Histo-
riam, vitas ipsorum ac libros com-
pleftentem, Londini 1709. in g. edi-
tam p. 69. vbi ita habet: ,,A. 1551.
,,Graecum edit Nouum Testamen-
,,tum translationibus hinc veteris
„interpretis, illinc Erasmi cinftum,
,,ad calcem praeterea Harmonia
,,Euangelica, et indice adieitis : di-
,,vilisque in versiculos capitibus:
,,frons autem libri oliua Roberti
„S’tephani tantum insgnita vibis
,.indicatione destituitur.,, Vrbem
vero, vbi lucem vidit hoc 1 esta-
mentum, Geneuam fuissie coniicit
lac. le Long in Biblioth. S. Γ. I.
p.aio.
Stephaniis, filius, in praefatione ad Concordandas Grae- cap.xxui.
cas refert. Ita enim se eius habent verba: /T re ipfa
plura dicam: initium a duobus famam, quorum ^trum ma-
gis mirari debeas, dubitabis. JAutm efi, quod Lutetia Lugdu-
num petens, banc, qua de agitur, capitis cuiusque cata-
copen confecit, et quidem magnam eius,inter equitandum,
partem: alterum, quod illum, paullo ante de hac cogitan-
tem, plerique omnes incogitantem efi e aiebant, perinde
ac fi in re prorfius inutili futura, ideoque non tantum
nullam laudem confiequutura, fied in derifium etiam ventu-
ra, ponere tempus atque operam vellet. At ecce contra
eorum damnatricem inftituti patris mei opinionem, inuen-
tum illudfimul in lucem, fimul in omnium gratiam venit:
fimulque in tantam auSoritatem, vt quafi exaudior arentur
aliae teflamenti noui fiue Graecae,fiue Latinae, fiue Galli-
cae, fiue Germanicae, fiue in alia vernacula lingua editio-
nes, quae inuentnm id fequutae non efsient, a) De cetero
prima editio ita adornata prodiit, quantum nobis con-
siat, anno MDLI. in. forma minori, quam dicimus
duodecimam, b}
Stephanum saepissime a vera interpunilione aberraise,
tot clamant loca a recentioribus Criticis congesta. Nolo
ea
3ia tSto. Ita, sunt verba Knatch-
bulli ad h 1. p. m. 35. cedat omnis
disquisitio de insolcntia phraiis, vel
de verborum inconsequentia. Non
tamen haec dissinitio accepta fe-
renda est illi Anglo, sed placuit
Casaubono, H. Stephano et aliis,
quibus omnibus suo iam tempore
praeiuic Theophyiaftus. Nec alie-
nus ab eadem est V. C. Erasmus
Schmidius, quamuis existimet, for-
tassis non dari exemplum huius
iplius phraseos 3ιά τι. Sed
mirum, tantum virum effugissie eius
rei exempla, quae in N. T. Mare.
VI, 6. et Aeliano dantur L. XII.
Var. Hist. Cap. 6. de Mario inquien-
te, αυτόν 3ε ^αυμάζαμεν Sia τα εξγα.
Hactenus Elswichius, cui nemo non
facile aisensumsuum accommodabit.
Xcippius.
λ) Henricum Stephanum filium
frustra ita gloriari, obseruat Leyse-
rus in schediasmate infra citando.
Non tantum enim Crispiniana 1553.
versuum dissinitione caruit, sed
etiam ex ipsa Stephaniana 'officina,
Roberti filii , duodeuiginti annis
post, 1569. scilicet , prodiit Noui
Testamenti Graeci textus, versio-
num dissinitione prorsus destitutus,
quippe qua velut versiones nullas
adieitas habeas carere polle videba-
tur. Kappius.
b'; Confer de hac editione Michae-
lis Maittaire Stephanotum Histo-
riam, vitas ipsorum ac libros com-
pleftentem, Londini 1709. in g. edi-
tam p. 69. vbi ita habet: ,,A. 1551.
,,Graecum edit Nouum Testamen-
,,tum translationibus hinc veteris
„interpretis, illinc Erasmi cinftum,
,,ad calcem praeterea Harmonia
,,Euangelica, et indice adieitis : di-
,,vilisque in versiculos capitibus:
,,frons autem libri oliua Roberti
„S’tephani tantum insgnita vibis
,.indicatione destituitur.,, Vrbem
vero, vbi lucem vidit hoc 1 esta-
mentum, Geneuam fuissie coniicit
lac. le Long in Biblioth. S. Γ. I.
p.aio.