PVNCTIS, COLIS ET COMMATIS VS. 573
neminem eiTe adserit, qui non condemnet nostri saeculi CAP.
nouatores, qui,, vt anteceptis suis opinionibus velificen-xx vl lt
tur, legunt Luc. XXIIL 43. λ/γω <ro< cr^s^oi/, ^gr’ πη
sv vt post σημεξον ponatur comma, quod post
pronomen iuxta ordinariam et manufcriptorum et
impreilbrum codicum ledionem collocari debebat.
De hoc loco egregie disputauit Venerand. Dn. Wolfius
in cur. philol. adN. T.Tom.L p.767. Sunt et alia loca,
quae male ab Haereticis interpunguntur, nec non a nouato-
ribus,- quibus nostrumsaeculum abundat. BoneDeus Iquot
obseruationum sacrarum in N.T. volumina quotidie fingun-
tur, colliguntur, protruduntur: quilibet nouum quid le
vidisie gloriatur, nec facile est pygmaeus, qui non Gigantes
se superasse autumet. Scilicet, sacri libri N. T. illi ipsi erant,
in quos impune grassari, quosque pro lubitu lacerare lice-
bat. Querelam nostram non absque ratione proferri, tot
nonae quidem, sed minus quoque fundatae interpunctiones
ditiorum N. T. confirmant, quas facillimo negotio e Vener.
Wolsii indicibus ad cur phil» N.T. sub voce interpunffiio,
repetere posiem, si, vt multorum mos est, plagiumliterarium
amarem. Magis e re nostrorum lectorum erit, loca tange-
re, quorum genuinaposita interpunClione, difficultas eua-
A a 3 nescit.
gens: In primis eiusmodi comma-
,,rum mutatio suspefta eiTe debet,
«ex qua sensus multo difficilior et
«coattior emergit; quo fortassis
«nonnulli referent viri clarissimi
«lo. Laurent. Moshemii crisin in
,,verba Lue. II, 14. quae inObser-
,,vat. sacrar. libro I. p. 13$. ita inrer-
,,pungenda eiTe iudicat: Δο|β «v
ι,ι/φί'τοζί 3εω xjt/’ επί γης. είςηνη SV
«av^swa-οίς ευδοκία, vt priori mem-
„bro ipsae Dei laudes continean-
„tur; altero laudum perfoluenda-
,,rum causla exhibeatur; quia pax
«sit Dei voluntas, leuquia lummo
«numini placeat, vt et ludaei gen-
„ztesque perChristum in vnum cor-
j>pus coalescant, etvtriquepereun-
«dem iibi reconcilientur.,, Inter-
iestis vero nonnullis de insulsa com-
matis mutatione in verbis Christi
ad latronem, a quibusdam fafta, ita
prosequitur orationem : «Solemnis
«vero est Socinianis iste distinftio-
,,nes veil candt pruritus, vbi alia
«via elabi non poliunt. Quidquae-
,,so ineptius lingi possit Matthiae
«Glirii noua interstinflione, quam
«verbis 1. loan. II, 22, intrusit. Quis
„est. mendax, nifi qui negat? quo-
„niawi lesus non eft Christus. Quid-
libet hoc modo ex quolibet for-
«mari poste, apertum est; vnde
«hanc crisin Glinanam ipse Soci-
«nus improbauit: quamuis qui ab
«eius partibus stant, locum Pauli-
«num Rom. IX, 5. non clementius
«traflent, dum posteriora verba: a
A > ., / Λ ' > ' >
,,ων em πάντων veoj ευλογητοί
t.Tooi αχωνχς, ab antecedentibus,
,,punfto inrerposito, auellunt, vt
«per abruptam quandam apostro-
«phen ad patrem reserantur, hoc
«modo , Deus pater, qui super
«omnia est, benediftus sit in secula’
«cui lententiae etiam Guil. Whi-
«stonum accedere monet reu. Io.
«lac. Quandt in doftissima diiT. de
«doxologiis Paulmis § XI p. 21.
«Adde 'Iheophili Alethaei diluci-
,,dationes difficiliorum S. Scripturae
«locorum seft. IV. pag. 222. seqq.,,
Kapftus,
neminem eiTe adserit, qui non condemnet nostri saeculi CAP.
nouatores, qui,, vt anteceptis suis opinionibus velificen-xx vl lt
tur, legunt Luc. XXIIL 43. λ/γω <ro< cr^s^oi/, ^gr’ πη
sv vt post σημεξον ponatur comma, quod post
pronomen iuxta ordinariam et manufcriptorum et
impreilbrum codicum ledionem collocari debebat.
De hoc loco egregie disputauit Venerand. Dn. Wolfius
in cur. philol. adN. T.Tom.L p.767. Sunt et alia loca,
quae male ab Haereticis interpunguntur, nec non a nouato-
ribus,- quibus nostrumsaeculum abundat. BoneDeus Iquot
obseruationum sacrarum in N.T. volumina quotidie fingun-
tur, colliguntur, protruduntur: quilibet nouum quid le
vidisie gloriatur, nec facile est pygmaeus, qui non Gigantes
se superasse autumet. Scilicet, sacri libri N. T. illi ipsi erant,
in quos impune grassari, quosque pro lubitu lacerare lice-
bat. Querelam nostram non absque ratione proferri, tot
nonae quidem, sed minus quoque fundatae interpunctiones
ditiorum N. T. confirmant, quas facillimo negotio e Vener.
Wolsii indicibus ad cur phil» N.T. sub voce interpunffiio,
repetere posiem, si, vt multorum mos est, plagiumliterarium
amarem. Magis e re nostrorum lectorum erit, loca tange-
re, quorum genuinaposita interpunClione, difficultas eua-
A a 3 nescit.
gens: In primis eiusmodi comma-
,,rum mutatio suspefta eiTe debet,
«ex qua sensus multo difficilior et
«coattior emergit; quo fortassis
«nonnulli referent viri clarissimi
«lo. Laurent. Moshemii crisin in
,,verba Lue. II, 14. quae inObser-
,,vat. sacrar. libro I. p. 13$. ita inrer-
,,pungenda eiTe iudicat: Δο|β «v
ι,ι/φί'τοζί 3εω xjt/’ επί γης. είςηνη SV
«av^swa-οίς ευδοκία, vt priori mem-
„bro ipsae Dei laudes continean-
„tur; altero laudum perfoluenda-
,,rum causla exhibeatur; quia pax
«sit Dei voluntas, leuquia lummo
«numini placeat, vt et ludaei gen-
„ztesque perChristum in vnum cor-
j>pus coalescant, etvtriquepereun-
«dem iibi reconcilientur.,, Inter-
iestis vero nonnullis de insulsa com-
matis mutatione in verbis Christi
ad latronem, a quibusdam fafta, ita
prosequitur orationem : «Solemnis
«vero est Socinianis iste distinftio-
,,nes veil candt pruritus, vbi alia
«via elabi non poliunt. Quidquae-
,,so ineptius lingi possit Matthiae
«Glirii noua interstinflione, quam
«verbis 1. loan. II, 22, intrusit. Quis
„est. mendax, nifi qui negat? quo-
„niawi lesus non eft Christus. Quid-
libet hoc modo ex quolibet for-
«mari poste, apertum est; vnde
«hanc crisin Glinanam ipse Soci-
«nus improbauit: quamuis qui ab
«eius partibus stant, locum Pauli-
«num Rom. IX, 5. non clementius
«traflent, dum posteriora verba: a
A > ., / Λ ' > ' >
,,ων em πάντων veoj ευλογητοί
t.Tooi αχωνχς, ab antecedentibus,
,,punfto inrerposito, auellunt, vt
«per abruptam quandam apostro-
«phen ad patrem reserantur, hoc
«modo , Deus pater, qui super
«omnia est, benediftus sit in secula’
«cui lententiae etiam Guil. Whi-
«stonum accedere monet reu. Io.
«lac. Quandt in doftissima diiT. de
«doxologiis Paulmis § XI p. 21.
«Adde 'Iheophili Alethaei diluci-
,,dationes difficiliorum S. Scripturae
«locorum seft. IV. pag. 222. seqq.,,
Kapftus,