DOI Artikel:
Warakomska, Zofia: Roślinność Prowansji
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27403#0089
ROCZNIKI HUMANISTYCZNE
Tom XLV, zeszyt 4 - 1997
ZOFIA WARAKOMSKA
Lublin
ROŚLINNOŚĆ PROWANSJI
Formacje roślinne Prowansji są uwarunkowane jej położeniem geograficz-
nym i klimatem. Kraina ta rozciąga się od Delfinatu i Sabaudii na północy
ku brzegom Morza Śródziemnego na południu. Na zachodzie ogranicza ją od
Langwedocji lewy brzeg ujścia Rodanu, zaś wschodnią część stanowią Alpy
z przebiegającą przez nie granicą Włoch. Urozmaicona rzeźba terenu przypo-
mina jakby wielką chropowatą muszlę zwróconą wybrzuszeniem w stronę
północnego wschodu, która spłaszcza się ku morzu i brzegom Rodanu na
południowym zachodzie. W połowie przecina ją łukiem dolina rzeki Durance
dopływającej do Rodanu. Przed dwoma tysiącami lat region ten był włączony
do cesarstwa rzymskiego jako Provincia Romana.
Teren Prowansji ku wschodowi jest pagórkowaty i górzysty. Ciągną się tu
w różnych kierunkach niewielkie łańcuchy górskie znane jako Alpy Prowan-
salskie, Alpy Nadmorskie, Alpy Kotyjskie. Prawie w centrum regionu wznosi
się wysoka na 1912 m góra Mont Ventoux.
Delta Rodanu jest ujęta w jego dwie odnogi - Rodan Mały na zachodzie
i Rodan Duży od strony wschodniej. W delcie tworzącej szerokie rozlewiska
znajduje się rezerwat Camargue chroniący naturalną faunę ptaków gniazdują-
cych i przelotnych porośnięty roślinnością szuwarową i bagienną.
Według klasyfikacji klimatycznej (Martyn 1985) Prowansja leży w strefie
klimatu śródziemnomorskiego o gorącym i suchym lecie oraz ciepłej, wilgot-
nej zimie. Najdłuższy dzień roku trwa tu 15 godzin, a usłonecznienie roczne
osiąga w sumie 2800 godzin. Cyrkulacja powietrza jest tu bardzo swoista, bo
związana z rzeźbą terenu. Od północy w kierunku Morza Śródziemnego wieją
chłodne i suche wiatry wykazując tak zwany efekt tunelowy; powietrze prze-
ciska się wówczas między wyniosłościami przez zagłębioną dolinę Rodanu
nabierając przyspieszenia. Tak właśnie wieje, jak bezustanny przeciąg, mistral,
który był jakoby przyczyną zaburzeń umysłowych Van Gogha. Wiatr ten nie-
sie ze sobą powietrze polarnomorskie, zaczyna wiać już w czerwcu, a w Mar-
Tom XLV, zeszyt 4 - 1997
ZOFIA WARAKOMSKA
Lublin
ROŚLINNOŚĆ PROWANSJI
Formacje roślinne Prowansji są uwarunkowane jej położeniem geograficz-
nym i klimatem. Kraina ta rozciąga się od Delfinatu i Sabaudii na północy
ku brzegom Morza Śródziemnego na południu. Na zachodzie ogranicza ją od
Langwedocji lewy brzeg ujścia Rodanu, zaś wschodnią część stanowią Alpy
z przebiegającą przez nie granicą Włoch. Urozmaicona rzeźba terenu przypo-
mina jakby wielką chropowatą muszlę zwróconą wybrzuszeniem w stronę
północnego wschodu, która spłaszcza się ku morzu i brzegom Rodanu na
południowym zachodzie. W połowie przecina ją łukiem dolina rzeki Durance
dopływającej do Rodanu. Przed dwoma tysiącami lat region ten był włączony
do cesarstwa rzymskiego jako Provincia Romana.
Teren Prowansji ku wschodowi jest pagórkowaty i górzysty. Ciągną się tu
w różnych kierunkach niewielkie łańcuchy górskie znane jako Alpy Prowan-
salskie, Alpy Nadmorskie, Alpy Kotyjskie. Prawie w centrum regionu wznosi
się wysoka na 1912 m góra Mont Ventoux.
Delta Rodanu jest ujęta w jego dwie odnogi - Rodan Mały na zachodzie
i Rodan Duży od strony wschodniej. W delcie tworzącej szerokie rozlewiska
znajduje się rezerwat Camargue chroniący naturalną faunę ptaków gniazdują-
cych i przelotnych porośnięty roślinnością szuwarową i bagienną.
Według klasyfikacji klimatycznej (Martyn 1985) Prowansja leży w strefie
klimatu śródziemnomorskiego o gorącym i suchym lecie oraz ciepłej, wilgot-
nej zimie. Najdłuższy dzień roku trwa tu 15 godzin, a usłonecznienie roczne
osiąga w sumie 2800 godzin. Cyrkulacja powietrza jest tu bardzo swoista, bo
związana z rzeźbą terenu. Od północy w kierunku Morza Śródziemnego wieją
chłodne i suche wiatry wykazując tak zwany efekt tunelowy; powietrze prze-
ciska się wówczas między wyniosłościami przez zagłębioną dolinę Rodanu
nabierając przyspieszenia. Tak właśnie wieje, jak bezustanny przeciąg, mistral,
który był jakoby przyczyną zaburzeń umysłowych Van Gogha. Wiatr ten nie-
sie ze sobą powietrze polarnomorskie, zaczyna wiać już w czerwcu, a w Mar-