DOI article:
Warakomska, Zofia: Roślinność Prowansji
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.27403#0090
ZOFIA WARAKOMSKA
sylii odnotowano jego działanie od 110 do 175 dni w roku. We wschodnich
i północnowschodnich regionach Francji nosi on nazwę bise, co uwiecznił La
Fontaine w znanym wierszu o koniku polnym i mrówce - ... „Quand la bise
fut venu...” Przeciwny kierunek wiatrów występuje najczęściej wiosną i jesie-
nią; wieją one znad Afryki Północnej. Temperatura powietrza wzrasta wtedy
maksymalnie do 20-23°C.
Opady w basenie Morza Śródziemnego wykazują zróżnicowanie w zależno-
ści od wysokości n.p.m. Na nizinach nadbrzeżnych Prowansji opady nie prze-
kraczają 500 mm rocznie, na terenach wzniesionych sięgają już 900 mm, zaś
w Alpach Nadmorskich przekraczają 1500 mm. Okresowe ulewy występują
jesienią od września do października. Na wiosnę również deszcze są częstsze,
natomiast od czerwca do sierpnia rozpoczyna się pora sucha, wtedy opady
wynoszą zaledwie 25 mm i mogą występować tylko 1-4 dni w miesiącu.
Deszcze zimowe są częstsze niż na jesieni ale mniej obfite. Zimy są łagodne,
temperatura nie przekracza 0°C.
Na Prowansji spotykamy duże zróżnicowanie gleb, co wiąże się z urzeźbie-
niem terenu i jego podłożem geologicznym. W delcie Rodanu od strony za-
chodniej występują glejowe solonczaki o pH 7-8, do których w zalewiskach
dostaje się słona woda morska. Zachodzą tam procesy redukcyjne. Ku zacho-
dowi rozciągają się kwaśne torfowiska o pH 3,5-4 na przemian z glebami
brunatnymi. W miarę wznoszenia się terenu pojawiają się charakterystyczne,
czerwone gleby - terra rossa, lekko kwaśne i obojętne; na pagórkach i wy-
niosłościach ku północy wytworzyła się mozaika rozmaitych gleb. Na mar-
glach wapiennych spotykamy rędziny z Ca, gleby brunatne właściwe, para-
rędziny brunatne o czerwonawym zabarwieniu i znów fragmenty terra rossa.
W dolinach rzek zalegają mady.
Okresy ciepłe z wilgotnymi mijają się w czasie w ciągu sezonów i dlatego
roślinność przystosowała się do tego rodzaju siedlisk. Najlepsze warunki dla
rozwoju wegetacji występują na wiosnę, kiedy w glebie jest jeszcze sporo
wilgoci a temperatura już wzrasta. Rozwijają się wtedy bujnie terofity -
rośliny czekające w ziemi w formie nasion oraz geofity - byliny o kłączach,
bulwach i cebulach. Zakwitają one w krótkim czasie i wydają nasiona, aby
znów przeczekać okres letniej suszy. Do niej z kolei przystosowała się roślin-
ność twardolistna - kserofity.
Gatunki odległe systematycznie upodobniły się wyglądem ograniczając
ubytek wody w procesie transpiracji i chroniąc przed nadmiernym nasłonecz-
nieniem. Roślinność twardolistna jest charakterystyczna dla basenu Morza
Śródziemnego. Drzewa i krzewy mają małe, skórzaste liście o grubej skórce.
Pojawiają się włoski w formie kutneru lub płaskich, martwych tarczek od-
bijających promienie słoneczne. Liście są wówczas szarozielone, matowe.
sylii odnotowano jego działanie od 110 do 175 dni w roku. We wschodnich
i północnowschodnich regionach Francji nosi on nazwę bise, co uwiecznił La
Fontaine w znanym wierszu o koniku polnym i mrówce - ... „Quand la bise
fut venu...” Przeciwny kierunek wiatrów występuje najczęściej wiosną i jesie-
nią; wieją one znad Afryki Północnej. Temperatura powietrza wzrasta wtedy
maksymalnie do 20-23°C.
Opady w basenie Morza Śródziemnego wykazują zróżnicowanie w zależno-
ści od wysokości n.p.m. Na nizinach nadbrzeżnych Prowansji opady nie prze-
kraczają 500 mm rocznie, na terenach wzniesionych sięgają już 900 mm, zaś
w Alpach Nadmorskich przekraczają 1500 mm. Okresowe ulewy występują
jesienią od września do października. Na wiosnę również deszcze są częstsze,
natomiast od czerwca do sierpnia rozpoczyna się pora sucha, wtedy opady
wynoszą zaledwie 25 mm i mogą występować tylko 1-4 dni w miesiącu.
Deszcze zimowe są częstsze niż na jesieni ale mniej obfite. Zimy są łagodne,
temperatura nie przekracza 0°C.
Na Prowansji spotykamy duże zróżnicowanie gleb, co wiąże się z urzeźbie-
niem terenu i jego podłożem geologicznym. W delcie Rodanu od strony za-
chodniej występują glejowe solonczaki o pH 7-8, do których w zalewiskach
dostaje się słona woda morska. Zachodzą tam procesy redukcyjne. Ku zacho-
dowi rozciągają się kwaśne torfowiska o pH 3,5-4 na przemian z glebami
brunatnymi. W miarę wznoszenia się terenu pojawiają się charakterystyczne,
czerwone gleby - terra rossa, lekko kwaśne i obojętne; na pagórkach i wy-
niosłościach ku północy wytworzyła się mozaika rozmaitych gleb. Na mar-
glach wapiennych spotykamy rędziny z Ca, gleby brunatne właściwe, para-
rędziny brunatne o czerwonawym zabarwieniu i znów fragmenty terra rossa.
W dolinach rzek zalegają mady.
Okresy ciepłe z wilgotnymi mijają się w czasie w ciągu sezonów i dlatego
roślinność przystosowała się do tego rodzaju siedlisk. Najlepsze warunki dla
rozwoju wegetacji występują na wiosnę, kiedy w glebie jest jeszcze sporo
wilgoci a temperatura już wzrasta. Rozwijają się wtedy bujnie terofity -
rośliny czekające w ziemi w formie nasion oraz geofity - byliny o kłączach,
bulwach i cebulach. Zakwitają one w krótkim czasie i wydają nasiona, aby
znów przeczekać okres letniej suszy. Do niej z kolei przystosowała się roślin-
ność twardolistna - kserofity.
Gatunki odległe systematycznie upodobniły się wyglądem ograniczając
ubytek wody w procesie transpiracji i chroniąc przed nadmiernym nasłonecz-
nieniem. Roślinność twardolistna jest charakterystyczna dla basenu Morza
Śródziemnego. Drzewa i krzewy mają małe, skórzaste liście o grubej skórce.
Pojawiają się włoski w formie kutneru lub płaskich, martwych tarczek od-
bijających promienie słoneczne. Liście są wówczas szarozielone, matowe.