DOI Artikel:
Mongini, Maria Adelaide: Il ruolo dell'immagine nei due codici del Libellus de Supplemento Legende Prolixe Virginis Beate Catherine de Senis
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27403#0207
IL RUOLO DELL’IMMAGINE NEI CODICI DEL LIBELLUS DE SUPPLEMENTO
205
Takimi obrazkami, przeznaczonymi dla małej liczby osób, a prawdopodobnie dla samych
współbraci, Caffarini zapewne miał zamiar stworzyć specyficzny wzór ikonograficzny dla
przyszłych komitentów dzieł artystycznych o św. Katarzynie.
Poprzednich traktatów i artykułów utworu, mimo iż dobrze pasowały do rysunków o charak-
terze narracyjnym, Caffarini nie ilustrował, gdyż nie zależało mu na ukazywaniu życia św.
Katarzyny, chciał raczej uwidocznić jej związek z krucyfiksem, który najbardziej wyraził się
w zjawisku stygmatyzacji.
Rysunki interesujących nas dwóch rękopisów ukazują coraz bardziej widoczny związek z
cierpiącym Zbawicielem. W utworach bardziej popularyzatorskich, napisanych po włosku lub
przetłumaczonych z łaciny, Caffarini dołączał atrybuty krzyża lub krucyfiksu w tych miejscach,
w których były one - w sposób nie budzący widocznych kontrowersji - symbolami prawdy,
jaką chciał ukazać. Tymczasem w swoim najważniejszym dziele - Libellus - przedstawiał ją
we wszystkich możliwych powiązaniach, tak by nie pozostawić żadnej wątpliwości w czytelniku.
Dalszy rozwój ikonografii św. Katarzyny świadczy, że chociaż przez wiele wieków sprzeci-
wiano się ukazywaniu świętej ze stygmatami, to krzyż i krucyfiks zostały nieodłącznymi atrybu-
tami św. Katarzyny na wszystkich obszarach artystycznych.
205
Takimi obrazkami, przeznaczonymi dla małej liczby osób, a prawdopodobnie dla samych
współbraci, Caffarini zapewne miał zamiar stworzyć specyficzny wzór ikonograficzny dla
przyszłych komitentów dzieł artystycznych o św. Katarzynie.
Poprzednich traktatów i artykułów utworu, mimo iż dobrze pasowały do rysunków o charak-
terze narracyjnym, Caffarini nie ilustrował, gdyż nie zależało mu na ukazywaniu życia św.
Katarzyny, chciał raczej uwidocznić jej związek z krucyfiksem, który najbardziej wyraził się
w zjawisku stygmatyzacji.
Rysunki interesujących nas dwóch rękopisów ukazują coraz bardziej widoczny związek z
cierpiącym Zbawicielem. W utworach bardziej popularyzatorskich, napisanych po włosku lub
przetłumaczonych z łaciny, Caffarini dołączał atrybuty krzyża lub krucyfiksu w tych miejscach,
w których były one - w sposób nie budzący widocznych kontrowersji - symbolami prawdy,
jaką chciał ukazać. Tymczasem w swoim najważniejszym dziele - Libellus - przedstawiał ją
we wszystkich możliwych powiązaniach, tak by nie pozostawić żadnej wątpliwości w czytelniku.
Dalszy rozwój ikonografii św. Katarzyny świadczy, że chociaż przez wiele wieków sprzeci-
wiano się ukazywaniu świętej ze stygmatami, to krzyż i krucyfiks zostały nieodłącznymi atrybu-
tami św. Katarzyny na wszystkich obszarach artystycznych.