DOI Heft:
Malarstwo
DOI Artikel:Zarębska, Paulina: Historia przyjaźni Mariana Wawrzenieckiego i Antoniego Gawińskiego
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37083#0217
ROCZNIKI HUMANISTYCZNE
Tom LV, zeszyt 4 - 2007
PAULINA ZARĘBSKA
HISTORIA PRZYJAŹNI
MARIANA WAWRZENIECKIEGO I ANTONIEGO GAWIŃSKIEGO
Przyjaźnie między artystami bywały dość częste. Jedne trwały latami, inne
znikały pod wpływem różnych przeciwności losu czy nieporozumień. Znana
i opisana była historia przyjaźni Stanisława Wyspiańskiego i Józefa Mehoffe-
ra* 1. Przykłady można mnożyć, jednak poniższa praca dotyczy wyłącznie
dwóch artystów: Mariana Wawrzenieckiego i Antoniego Gawińskiego.
Dużym utrudnieniem w badaniu relacji między oboma artystami jest stan
zachowania materiałów źródłowych. Najwięcej zachowało się listów A. Ga-
wińskiego do M. Wawrzenieckiego oraz kilka artykułów pierwszego z wymie-
nionych twórców, dotyczących starszego malarza. Brak jest natomiast wzmia-
nek o A. Gawińskim w przypadku drugiego artysty. Historię ich przyjaźni
można jedynie odtworzyć na podstawie entuzjastycznych słów A. Gawińskie-
go oraz rysu charakterologicznego czy działalności artystycznej i pisarskiej
M. Wawrzenieckiego.
Marian Wawrzeniecki urodził się w 1863 r. w Warszawie jako syn Józefa
i Heleny z Massalskich, która pochodziła z rodziny ziemiańskiej. W latach
1880-1881 uczył się w warszawskiej Szkole Rysunkowej Wojciecha Gersona.
Potem wyjechał do Krakowa i przez trzy lata uczęszczał do Szkoły Sztuk
Pięknych, ucząc się pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza i Leopolda
Lófflera. W 1884 r. przebywał w Monachium, gdzie kształcił się w Akademii
Sztuk Pięknych pod okiem Nauena i Fehra. W następnym roku odbył podróż
do Paryża, po czym rok później wrócił do Krakowa, gdzie ponownie w latach
1886-1887 studiował w SSP. W 1890 r. udał się znowu na studia w ASP do
Dr Paulina Zarębska - nauczycielka historii sztuki w Zespole Szkół Plastycznych
w Lublinie; e-mail: pola lub@wp.pl
1 J. P u c i a t a - P a w t o w s k a, Józef Mehoffer i Stanisław Wyspiański. Dzieje
przyjaźni artystów, Toruń 1970.
Tom LV, zeszyt 4 - 2007
PAULINA ZARĘBSKA
HISTORIA PRZYJAŹNI
MARIANA WAWRZENIECKIEGO I ANTONIEGO GAWIŃSKIEGO
Przyjaźnie między artystami bywały dość częste. Jedne trwały latami, inne
znikały pod wpływem różnych przeciwności losu czy nieporozumień. Znana
i opisana była historia przyjaźni Stanisława Wyspiańskiego i Józefa Mehoffe-
ra* 1. Przykłady można mnożyć, jednak poniższa praca dotyczy wyłącznie
dwóch artystów: Mariana Wawrzenieckiego i Antoniego Gawińskiego.
Dużym utrudnieniem w badaniu relacji między oboma artystami jest stan
zachowania materiałów źródłowych. Najwięcej zachowało się listów A. Ga-
wińskiego do M. Wawrzenieckiego oraz kilka artykułów pierwszego z wymie-
nionych twórców, dotyczących starszego malarza. Brak jest natomiast wzmia-
nek o A. Gawińskim w przypadku drugiego artysty. Historię ich przyjaźni
można jedynie odtworzyć na podstawie entuzjastycznych słów A. Gawińskie-
go oraz rysu charakterologicznego czy działalności artystycznej i pisarskiej
M. Wawrzenieckiego.
Marian Wawrzeniecki urodził się w 1863 r. w Warszawie jako syn Józefa
i Heleny z Massalskich, która pochodziła z rodziny ziemiańskiej. W latach
1880-1881 uczył się w warszawskiej Szkole Rysunkowej Wojciecha Gersona.
Potem wyjechał do Krakowa i przez trzy lata uczęszczał do Szkoły Sztuk
Pięknych, ucząc się pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza i Leopolda
Lófflera. W 1884 r. przebywał w Monachium, gdzie kształcił się w Akademii
Sztuk Pięknych pod okiem Nauena i Fehra. W następnym roku odbył podróż
do Paryża, po czym rok później wrócił do Krakowa, gdzie ponownie w latach
1886-1887 studiował w SSP. W 1890 r. udał się znowu na studia w ASP do
Dr Paulina Zarębska - nauczycielka historii sztuki w Zespole Szkół Plastycznych
w Lublinie; e-mail: pola lub@wp.pl
1 J. P u c i a t a - P a w t o w s k a, Józef Mehoffer i Stanisław Wyspiański. Dzieje
przyjaźni artystów, Toruń 1970.