DOI Heft:
Malarstwo
DOI Artikel:Matyaszewska, Elżbieta: Maria Wodzicka - zapomniana malarka ze Lwowa
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37083#0294
292
ELŻBIETA MATYASZEWSKA
być może ta różnorodność tematyczna, stąd podróż do Grecji i regularne
wypady na Huculszczyznę, stąd wreszcie próby zmagania się z nowymi prą-
dami w sztuce.
Z początkiem lat trzydziestych Maria Wodzicka jeszcze mocniej angażuje
się w życie kulturalne swojego miasta. Wraz z członkami lwowskiego Związ-
ku Dziesięciu Plastyków46 już w początkach roku 1931 prezentuje swoje
prace w warszawskiej Zachęcie. Obok Wodzickiej wystawiali wówczas: Paweł
Gajewski, Zofia Harland, Marcin Kitz, Józef Pieniążek, Janina Reichert, Ju-
liusz Starzyński, Stanisław Turewicz, Ludwik Tyrowicz i Władysław Żuraw-
ski, prezentując 120 prac47. Jednocześnie malarka przestała wystawiać
z członkiniami Związku Artystek Polskich. Być może powodem była opinia,
iż „większość artystek należących do Związku stoi na gruncie tradycjonaliz-
mu, co w obecnej fazie współczesnego malarstwa wyraża się jako hołdowanie
impresjonizmowi z mniej lub więcej silnymi odchyleniami od ortodoksyjnych
prawideł tego kierunku [...]”48. Wydaje się, że Wodzicką na tyle mocno za-
interesowały nowe tendencje w malarstwie, iż postanowiła definitywnie zer-
wać z wizerunkiem artystki zachowawczej, hołdującej przebrzmiałym stylom.
Z wielkim zaangażowaniem uczestniczy więc w działaniach nowo powstałego
Zrzeszenia Artystów Plastyków „Artes”, które, sięgając swymi korzeniami do
formistów, propagowało wszelkie awangardy od klasycyzującego realizmu,
poprzez abstrakcję, konstruktywizm aż po malarstwo metaforyczno-surrealis-
tyczne. Założycielami ugrupowania byli Jerzy Janisch i Mieczysław Wysocki.
Wkrótce dołączyli do nich inni lwowscy artyści, m.in.: Ludwik Lille, Zdzi-
sław Radnicki, Stanisław Matusiak, Otto Hahn, Roman Sielski i Ludwik
Tyrowicz. Maria Wodzicka nie była wymieniana w gronie członków „Artesu”,
niemniej parokrotnie wystawiała w ich towarzystwie i uchodziła w środowis-
ku za ich wielką admiratorkę. Jej udział w tej awangardowej przygodzie
artystycznej został niejako sformalizowany, gdy trzy lwowskie ugrupowania
- „Nowa Generacja”49, „Artes”, „Związek Dziesięciu Plastyków” weszły
w skład założonego 20 grudnia 1932 r. we Lwowie Związku Zawodowego
46 Ugrupowanie to powstało we Lwowie w początkach roku 1929. Członkostwo było raczej
sprawą nieformalną, gdyż w poszczególnych wystawach uczestniczyli różni artyści. „Natomiast
rzeczywistą grupę twórczą, ale nie narzucającą się ekspozycyjnie był Związek Dziesięciu Ar-
tystów Plastyków, który z umiarem prezentował się na wystawach ogólnych" - pisał M. Ty-
rowicz (Wspomnienia, s. 156).
47 Polskie tycie artystyczne, s. 236; „Sztuki Piękne" 7(1931), s. 74.
48 Polskie życie artystyczne, s. 244.
49 Grupa ta powstała dopiero w połowie roku 1932.
ELŻBIETA MATYASZEWSKA
być może ta różnorodność tematyczna, stąd podróż do Grecji i regularne
wypady na Huculszczyznę, stąd wreszcie próby zmagania się z nowymi prą-
dami w sztuce.
Z początkiem lat trzydziestych Maria Wodzicka jeszcze mocniej angażuje
się w życie kulturalne swojego miasta. Wraz z członkami lwowskiego Związ-
ku Dziesięciu Plastyków46 już w początkach roku 1931 prezentuje swoje
prace w warszawskiej Zachęcie. Obok Wodzickiej wystawiali wówczas: Paweł
Gajewski, Zofia Harland, Marcin Kitz, Józef Pieniążek, Janina Reichert, Ju-
liusz Starzyński, Stanisław Turewicz, Ludwik Tyrowicz i Władysław Żuraw-
ski, prezentując 120 prac47. Jednocześnie malarka przestała wystawiać
z członkiniami Związku Artystek Polskich. Być może powodem była opinia,
iż „większość artystek należących do Związku stoi na gruncie tradycjonaliz-
mu, co w obecnej fazie współczesnego malarstwa wyraża się jako hołdowanie
impresjonizmowi z mniej lub więcej silnymi odchyleniami od ortodoksyjnych
prawideł tego kierunku [...]”48. Wydaje się, że Wodzicką na tyle mocno za-
interesowały nowe tendencje w malarstwie, iż postanowiła definitywnie zer-
wać z wizerunkiem artystki zachowawczej, hołdującej przebrzmiałym stylom.
Z wielkim zaangażowaniem uczestniczy więc w działaniach nowo powstałego
Zrzeszenia Artystów Plastyków „Artes”, które, sięgając swymi korzeniami do
formistów, propagowało wszelkie awangardy od klasycyzującego realizmu,
poprzez abstrakcję, konstruktywizm aż po malarstwo metaforyczno-surrealis-
tyczne. Założycielami ugrupowania byli Jerzy Janisch i Mieczysław Wysocki.
Wkrótce dołączyli do nich inni lwowscy artyści, m.in.: Ludwik Lille, Zdzi-
sław Radnicki, Stanisław Matusiak, Otto Hahn, Roman Sielski i Ludwik
Tyrowicz. Maria Wodzicka nie była wymieniana w gronie członków „Artesu”,
niemniej parokrotnie wystawiała w ich towarzystwie i uchodziła w środowis-
ku za ich wielką admiratorkę. Jej udział w tej awangardowej przygodzie
artystycznej został niejako sformalizowany, gdy trzy lwowskie ugrupowania
- „Nowa Generacja”49, „Artes”, „Związek Dziesięciu Plastyków” weszły
w skład założonego 20 grudnia 1932 r. we Lwowie Związku Zawodowego
46 Ugrupowanie to powstało we Lwowie w początkach roku 1929. Członkostwo było raczej
sprawą nieformalną, gdyż w poszczególnych wystawach uczestniczyli różni artyści. „Natomiast
rzeczywistą grupę twórczą, ale nie narzucającą się ekspozycyjnie był Związek Dziesięciu Ar-
tystów Plastyków, który z umiarem prezentował się na wystawach ogólnych" - pisał M. Ty-
rowicz (Wspomnienia, s. 156).
47 Polskie tycie artystyczne, s. 236; „Sztuki Piękne" 7(1931), s. 74.
48 Polskie życie artystyczne, s. 244.
49 Grupa ta powstała dopiero w połowie roku 1932.