DOI Heft:
Artikuły
DOI Artikel:Strug, Artur: Od śmiechu do ironii: wstęp do problematyki ironizowania
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37080#0031
ROCZNIKI HUMANISTYCZNE
Tom LIX, zeszyt 4 - 2011
ARTUR STRUG
OD ŚMIECHU DO IRONII*
WSTĘP DO PROBLEMATYKI IRONIZOWANIA
Problematyka ironii i ironizowania stanowi bez wątpienia rozległy obszar
badawczy, który nie został zgłębiony w całym bogactwie swych aspektów.
Zręczne posługiwanie się ironią oraz umiejętność jej odczytywania uważa się
za wskaźnik wysokiej inteligencji, a także przejaw poczucia humoru. Wydaje
się, że trafnie uchwycił istotę pojęcia ironii Kierkegaard, który jej charakte-
rystykę ubrał w następujące słowa: „Tak jak filozofia zaczyna się od wątpie-
nia, tak godne tego miana życie człowieka zaczyna się od ironii”. To zdanie
wskazuje na wysoką wartość ironizowania jako pewnego sposobu wypowie-
dzi, co jest uzasadnione faktem, że formułowanie komunikatu ironicznego
i jego odbiór wymaga bardziej zaawansowanych procesów myślowych niż
komunikat wprost. W Opus Epistolorum Erazma z Rotterdamu można z kolei
przeczytać: „[...] Nie widzę tedy, jak może być skuteczna wymowa, która się
narzuca i reklamuje. Bo z mową to nie tak jak z szatą, która może lśnić od
ozdób i mimo to nadawać się też do praktycznego użytku; natomiast mowa
nie może jednocześnie służyć reklamie talentu mówcy i oddziaływaniu na
Mgr ARTUR Strug - doktorant w Katedrze Historii Sztuki Powszechnej Średniowiecznej,
Instytut Historii Sztuki KUL, Al. Racławickie 14, 20-0950 Lublin; e-mail: artstrug@google-
mail.com.
:{«
Artykuł dotyczy teoretycznych aspektów pojęcia ironii, które zostały zebrane przez
autora w ramach badań nad elementami ironii w wybranych dziełach malarskich późnego śred-
niowiecza. Temat ten został podjęty w pracy magisterskiej pt. Różnorodne formy ironii w sztu-
ce późnego średniowiecza. Literackie tradycje i malarskie trawestacje (na wybranych przykła-
dach), napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Urszuli Małgorzaty Mazurczak w Katedrze His-
torii Sztuki Średniowiecznej Powszechnej. Prezentacja przejawów ironizowania w malarstwie
wybranej epoki jest zaplanowana jako przedmiot odrębnego artykułu.
Tom LIX, zeszyt 4 - 2011
ARTUR STRUG
OD ŚMIECHU DO IRONII*
WSTĘP DO PROBLEMATYKI IRONIZOWANIA
Problematyka ironii i ironizowania stanowi bez wątpienia rozległy obszar
badawczy, który nie został zgłębiony w całym bogactwie swych aspektów.
Zręczne posługiwanie się ironią oraz umiejętność jej odczytywania uważa się
za wskaźnik wysokiej inteligencji, a także przejaw poczucia humoru. Wydaje
się, że trafnie uchwycił istotę pojęcia ironii Kierkegaard, który jej charakte-
rystykę ubrał w następujące słowa: „Tak jak filozofia zaczyna się od wątpie-
nia, tak godne tego miana życie człowieka zaczyna się od ironii”. To zdanie
wskazuje na wysoką wartość ironizowania jako pewnego sposobu wypowie-
dzi, co jest uzasadnione faktem, że formułowanie komunikatu ironicznego
i jego odbiór wymaga bardziej zaawansowanych procesów myślowych niż
komunikat wprost. W Opus Epistolorum Erazma z Rotterdamu można z kolei
przeczytać: „[...] Nie widzę tedy, jak może być skuteczna wymowa, która się
narzuca i reklamuje. Bo z mową to nie tak jak z szatą, która może lśnić od
ozdób i mimo to nadawać się też do praktycznego użytku; natomiast mowa
nie może jednocześnie służyć reklamie talentu mówcy i oddziaływaniu na
Mgr ARTUR Strug - doktorant w Katedrze Historii Sztuki Powszechnej Średniowiecznej,
Instytut Historii Sztuki KUL, Al. Racławickie 14, 20-0950 Lublin; e-mail: artstrug@google-
mail.com.
:{«
Artykuł dotyczy teoretycznych aspektów pojęcia ironii, które zostały zebrane przez
autora w ramach badań nad elementami ironii w wybranych dziełach malarskich późnego śred-
niowiecza. Temat ten został podjęty w pracy magisterskiej pt. Różnorodne formy ironii w sztu-
ce późnego średniowiecza. Literackie tradycje i malarskie trawestacje (na wybranych przykła-
dach), napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Urszuli Małgorzaty Mazurczak w Katedrze His-
torii Sztuki Średniowiecznej Powszechnej. Prezentacja przejawów ironizowania w malarstwie
wybranej epoki jest zaplanowana jako przedmiot odrębnego artykułu.