DOI issue:
Artikuły
DOI article:Nędzi, Emilia: Groteskowe transformacje w filmach animowanych Jana Lenicy
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.37080#0237
ROCZNIKI HUMANISTYCZNE
Tom LIX, zeszyt 4 - 2011
EMILIA NĘDZI
GROTESKOWE TRANSFORMACJE
W FILMACH ANIMOWANYCH JANA LENICY
Animacja filmowa odznacza się wyjątkową organizacją wypowiedzi. Wyni-
ka ona głównie z formy i tworzywa plastycznego, dlatego niektórzy teoretycy
zaliczają film animowany do dziedziny sztuk plastycznych* 1 * 3. Inni, podobnie
jak Paweł Sitkiewicz, traktują go jako alternatywną formę kina, która zasadza
się na kreacyjnym charakterze obrazów. Niewątpliwie film animowany jest
sztuką, która fascynuje wciąż tak samo od przeszło stu dziesięciu lat i wciąż
urzeka możliwościami swojego artystycznego języka.
Pojęcie cinimare oznacza „tchnąć życie”, uczynić coś żywym. Animacja
jest więc ożywieniem martwej materii, wprawieniem w ruch tego, co nieru-
chome. Niezbędnym kryterium, aby film można było uznać za animowany
i tym, co odróżnia go od filmu tak zwanej żywej akcji (powstającego na dro-
dze fotografowania rzeczywistego ruchu), jest użycie kamery poklatkowej
(która eksponuje w danym momencie tylko jedną klatkę) oraz pozorne oży-
o
wienie przedmiotów". W filmie żywej akcji kamera rejestruje realny ruch,
zaś w filmie animowanym ruch kreowany jest przez artystę. Kreacja ta nastę-
puje na drodze rejestrowania „klatka po klatce” pojedynczych, statycznych
kompozycji, którym nadaje się iluzję ruchu poprzez zmiany wprowadzane
o
w ich wyglądzie i stosunku do otoczenia . Przez kreację należy również ro-
zumieć to, że w przeciwieństwie do aktorskiego, film animowany nie od-
twarza rzeczywistości, jest umowną grą form plastycznych. Spełniający te
Mgr Emilia Nędzi - adres do korespondencji: e-mail: emilia_nedzi@poczta.onet.pl
1 W. M i s c h k e, Film animowany i jego plastyczny rodowód, [w:] Od fantastyki do
komiksu. W kręgu gatunków filmowych, red. K. Sobotka, Łódź 1993, s. 96.
9.
P. W e 1 1 s, Understanding Animation, tłum. własne, London 2001, s. 10-11.
3 M i s c h k e, dz. cyt., s. 82.
Tom LIX, zeszyt 4 - 2011
EMILIA NĘDZI
GROTESKOWE TRANSFORMACJE
W FILMACH ANIMOWANYCH JANA LENICY
Animacja filmowa odznacza się wyjątkową organizacją wypowiedzi. Wyni-
ka ona głównie z formy i tworzywa plastycznego, dlatego niektórzy teoretycy
zaliczają film animowany do dziedziny sztuk plastycznych* 1 * 3. Inni, podobnie
jak Paweł Sitkiewicz, traktują go jako alternatywną formę kina, która zasadza
się na kreacyjnym charakterze obrazów. Niewątpliwie film animowany jest
sztuką, która fascynuje wciąż tak samo od przeszło stu dziesięciu lat i wciąż
urzeka możliwościami swojego artystycznego języka.
Pojęcie cinimare oznacza „tchnąć życie”, uczynić coś żywym. Animacja
jest więc ożywieniem martwej materii, wprawieniem w ruch tego, co nieru-
chome. Niezbędnym kryterium, aby film można było uznać za animowany
i tym, co odróżnia go od filmu tak zwanej żywej akcji (powstającego na dro-
dze fotografowania rzeczywistego ruchu), jest użycie kamery poklatkowej
(która eksponuje w danym momencie tylko jedną klatkę) oraz pozorne oży-
o
wienie przedmiotów". W filmie żywej akcji kamera rejestruje realny ruch,
zaś w filmie animowanym ruch kreowany jest przez artystę. Kreacja ta nastę-
puje na drodze rejestrowania „klatka po klatce” pojedynczych, statycznych
kompozycji, którym nadaje się iluzję ruchu poprzez zmiany wprowadzane
o
w ich wyglądzie i stosunku do otoczenia . Przez kreację należy również ro-
zumieć to, że w przeciwieństwie do aktorskiego, film animowany nie od-
twarza rzeczywistości, jest umowną grą form plastycznych. Spełniający te
Mgr Emilia Nędzi - adres do korespondencji: e-mail: emilia_nedzi@poczta.onet.pl
1 W. M i s c h k e, Film animowany i jego plastyczny rodowód, [w:] Od fantastyki do
komiksu. W kręgu gatunków filmowych, red. K. Sobotka, Łódź 1993, s. 96.
9.
P. W e 1 1 s, Understanding Animation, tłum. własne, London 2001, s. 10-11.
3 M i s c h k e, dz. cyt., s. 82.