DOI Heft:
I. Rozprawy
DOI Artikel:Rzepińska, Maria: Osobliwe charty Sigismonda Malatesty: próba interpretacji fresku Piera della Francesca w Rimini
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13397#0017
OSOBLIWE CHARTY SIGISMONDA MALATESTY
11
2. Piero delia Francesca, Św. Zygmunt i Pcmdolfo Malatesta, fresk 1451, fragment. Rimini, Tempio Malatestiano
zrozumienia ezoterycznej doktryny, która wedle intencji fundatora i twórców ukryta została w całości
zespołu dekoracyjnego świątyni.
Sigismondo Pandolfo (1417—1468), nieślubny syn księcia Pandolfa Malacesty, bardzo wcześnie wy-
kazał znakomite talenty wojskowe i organizacyjne. Władzę w Rimini objął w 1431 г., mając lat czternaś-
cie. Jego panowanie to szereg bitew, utarczek, intryg politycznych, kolejnych sojuszów i ich zrywań.
Pomiędzy jego licznymi zbrodniami wymienia się spowodowanie śmierci dwóch kolejnych żon: Ginevry
d'Esté (ок. 1440) oraz Polikseny Sforza (1449). Źródła ówczesne oskarżają go też o znieważanie trupów,
herezję, zdradziecką politykę, zrywanie paktów, wreszcie chęć zasztyletowania papieża Pawła II. Poprzedni
papież, Pius II Piccolomini, rzucił na niego ekskomunikę w roku 1460, a w dwa lata później Pandolfo
został spalony in effigie w Rzymie, z oskarżeniem m. in. o herezję. Jego krewni i poddani zostali zmuszeni
do wypowiedzenia mu posłuszeństwa pod groźbą interdyktu.
W chęci pogodzenia się z papieżem Pandolfo wyruszył w 1464 r. na wyprawę przeciwko Turkom,
jako dowódca wojsk weneckich. Wyprawa jednak nie powiodła się, a Pius II w tym czasie umarł. Jego
następca Paweł II zamierzał pozbawić Pandolfa praw do Rimini. Opuszczony z kolei przez zrażonych
do niego sojuszników, pozbawiony środków pieniężnych, znienawidzony przez poddanych, znękanych
wojnan i i podatkami, Pandolfo zmarł w 1468 г., opatrzony sakramentami26.
26 W tym krótkim życiorysie opieram się głównie na studium G. Soranzo, La tragica sorte delio stato di Sigismondo Pan-
dolfo Malatesta, [w:] Studi Malatestiani, Faenza 1952 (Studi Romaglioni, 2), s. 197—212. Obszerną bibliografię do dziejów Mala-
testy podaje L. Tonini, Rimini nella Signoria dei Malatesti, t. 5, Rimini 1882. Por. też bibliografie u Yriarte, op. cit., oraz Ricci,
op. cit., a także: Enciclopedia hiografica e bibliografica „Italiana", cd. С. Argegni, Serie XIX, Condottieri, Capitani, Tribuni, Milano
1937, s. 166—168; w Studi Malatestiani (Faenza 1952, s. 5—7, 9—10) wymienieni są autorzy kronik i publikacji na temat dworu
Malatesty w Rimini. Najważniejsze źródła dawne, drukowane: Pii Secundi, Commentari Libri II, Roma 1592; Lodovico
11
2. Piero delia Francesca, Św. Zygmunt i Pcmdolfo Malatesta, fresk 1451, fragment. Rimini, Tempio Malatestiano
zrozumienia ezoterycznej doktryny, która wedle intencji fundatora i twórców ukryta została w całości
zespołu dekoracyjnego świątyni.
Sigismondo Pandolfo (1417—1468), nieślubny syn księcia Pandolfa Malacesty, bardzo wcześnie wy-
kazał znakomite talenty wojskowe i organizacyjne. Władzę w Rimini objął w 1431 г., mając lat czternaś-
cie. Jego panowanie to szereg bitew, utarczek, intryg politycznych, kolejnych sojuszów i ich zrywań.
Pomiędzy jego licznymi zbrodniami wymienia się spowodowanie śmierci dwóch kolejnych żon: Ginevry
d'Esté (ок. 1440) oraz Polikseny Sforza (1449). Źródła ówczesne oskarżają go też o znieważanie trupów,
herezję, zdradziecką politykę, zrywanie paktów, wreszcie chęć zasztyletowania papieża Pawła II. Poprzedni
papież, Pius II Piccolomini, rzucił na niego ekskomunikę w roku 1460, a w dwa lata później Pandolfo
został spalony in effigie w Rzymie, z oskarżeniem m. in. o herezję. Jego krewni i poddani zostali zmuszeni
do wypowiedzenia mu posłuszeństwa pod groźbą interdyktu.
W chęci pogodzenia się z papieżem Pandolfo wyruszył w 1464 r. na wyprawę przeciwko Turkom,
jako dowódca wojsk weneckich. Wyprawa jednak nie powiodła się, a Pius II w tym czasie umarł. Jego
następca Paweł II zamierzał pozbawić Pandolfa praw do Rimini. Opuszczony z kolei przez zrażonych
do niego sojuszników, pozbawiony środków pieniężnych, znienawidzony przez poddanych, znękanych
wojnan i i podatkami, Pandolfo zmarł w 1468 г., opatrzony sakramentami26.
26 W tym krótkim życiorysie opieram się głównie na studium G. Soranzo, La tragica sorte delio stato di Sigismondo Pan-
dolfo Malatesta, [w:] Studi Malatestiani, Faenza 1952 (Studi Romaglioni, 2), s. 197—212. Obszerną bibliografię do dziejów Mala-
testy podaje L. Tonini, Rimini nella Signoria dei Malatesti, t. 5, Rimini 1882. Por. też bibliografie u Yriarte, op. cit., oraz Ricci,
op. cit., a także: Enciclopedia hiografica e bibliografica „Italiana", cd. С. Argegni, Serie XIX, Condottieri, Capitani, Tribuni, Milano
1937, s. 166—168; w Studi Malatestiani (Faenza 1952, s. 5—7, 9—10) wymienieni są autorzy kronik i publikacji na temat dworu
Malatesty w Rimini. Najważniejsze źródła dawne, drukowane: Pii Secundi, Commentari Libri II, Roma 1592; Lodovico