CYKL WIELKANOCNY W OŁTARZU MARIACKIM
69
12. Dyptyk ze scenami pasyjnymi i wielkanocnymi. Lucerna, zbiory Kofler-Truniger
liturgicznej poezji greckiej, w homiliach Proklosa z Konstantynopola (zm. 446 г.), Pseudo-Euzebiusza z Aleksan-
drii (a właściwie: Jana Scholastyka, V/VI w.) i Grzegorza z Antiochii (zm. 593 r.) oraz w kanonie wielkanocnym
Jana z Damaszku. Charakterystyczne dla Ojców zachodnich ścisłe rozgraniczenie losów duszy i ciała Chrystusa
po śmierci — duszy przebywającej w Hadesie, a ciała spoczywającego w grobie — nie znajduje odpowiednika
w poglądach teologii bizantyńskiej. W homilii na Wielki Piątek Pseudo-Epifaniusza Chrystus, który zbliża
się do Adama w otchłani i wskrzesza go, jest Chrystusem już zmartwychwstałym. Według Schulza, u greckich
pisarzy kościelnych Chrystus zmartwychwstający to Chrystus opuszczający Hades z duszą i ciałem i wyprowadza-
69
12. Dyptyk ze scenami pasyjnymi i wielkanocnymi. Lucerna, zbiory Kofler-Truniger
liturgicznej poezji greckiej, w homiliach Proklosa z Konstantynopola (zm. 446 г.), Pseudo-Euzebiusza z Aleksan-
drii (a właściwie: Jana Scholastyka, V/VI w.) i Grzegorza z Antiochii (zm. 593 r.) oraz w kanonie wielkanocnym
Jana z Damaszku. Charakterystyczne dla Ojców zachodnich ścisłe rozgraniczenie losów duszy i ciała Chrystusa
po śmierci — duszy przebywającej w Hadesie, a ciała spoczywającego w grobie — nie znajduje odpowiednika
w poglądach teologii bizantyńskiej. W homilii na Wielki Piątek Pseudo-Epifaniusza Chrystus, który zbliża
się do Adama w otchłani i wskrzesza go, jest Chrystusem już zmartwychwstałym. Według Schulza, u greckich
pisarzy kościelnych Chrystus zmartwychwstający to Chrystus opuszczający Hades z duszą i ciałem i wyprowadza-