DOI article:
Paszkiewicz, Mieczysław: Tematyka polska w twórczości Stefano della Belli, Część II
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.12455#0099
TEMATYKA POLSKA W TWÓRCZOŚCI STEFANO DELLA BELLI
95
136. S. delia Bella, Przewodnik słonia w ubiorze polskim, akwaforta, 1648 (de Vesme 143)
Ciartres). Stan ten nie był osobiście znany Aleksandrowi de Vesme. Opierał się tu na informacji
zaczerpniętej z katalogu Jomberta (s. 140);
III. Z adresem N. Langlois: „Stefanus delia Bella fecit/Cum priuilegio/N. Langlois ex.";
IV. Z adresem Mariette: „Stef. delia Bella fecit/Cum priuil. [na nrze 146, a „cum priuilegio" —
na nrze 143]/Mariette excud." [na nrach 143 i 147, a ..exe." — na 146].
Istnieją odwrócone kopie tej serii, wykonane przez Melchiora Kiissel (1622-1683). Na karcie ty-
tułowej artysta umieścił napis: „Melchior Kiissel excudit a Augspurg". Wymiary tych kopii są nieco
inne niż oryginałów Stefano delia Belli. Na przykład nr 142 — wymiar 70 x 97 mm. Postacie w tle
są tu rozstawione nieco szerzej.
Nr 158. Stojący mężczyzna zwrócony w prawo, z odkrytą, po polsku strzyżoną głową, w odrzu-
conej na plecy, pod szyją spiętej delii, w krótkim kubraku, a pod spodem w żupanie zapewne
z połami zatkniętymi za pas, z siekierką zatkniętą w pętlę u pasa, z kołpakiem z piórami
w lewej ręce, a z prawą wspartą na szabli, lasce lub kiju. Wymiary: 95x71 mm.
Nr 160. Młody Polak stoi w wysokim kołpaku z piórami na głowie, w krótkim odrzuconym na
plecy płaszczu, pod którym widoczna jest szamerowana delia z połami zatkniętymi za pas, a pod nią
żupan. Wszystkie te szaty mniej więcej są równej do kolan długości. Młodzieniec prawą dłonią
trzyma połę płaszcza, a lewą wspiera się pod bok. Z tyłu, u dołu, wystaje pochwa szabli. Wy-
miary: 89 x69 mm.
Nr 161. Młody Polak stoi ubrany w duży kołpak z pióropuszem, w delię podbitą futrem
i z dużym futrzanym kołnierzem, odrzuconą na plecy i w szamerowany żupan. W tle, po lewej,
mała postać jeźdźca półwidoczna za linią horyzontu, a po prawej postać jeźdźca w stroju polskim,
jadącego w lewo.
Ryciny z tej serii znane są w jednym tylko stanie, z wyjątkiem ostatniej z omówionych, tj.
nru 161. De Vesme podaje, że istnieje (w wiedeńskiej Albertinie) stan I, gdzie postać jeźdźca w tle
po prawej jest przedstawiona na pustym tle, gdy w stanie II przecina ona linię horyzontu. Autor
nie podaje wymiaru tej ryciny, a tylko określa wymiary całej serii jako wahające się od 81 do 91 mm
wysokości i 62 do 71 mm szerokości. Otóż znana mi jest ta rycina również na płycie o wysokości
99 mm. Owa dodatkowa przestrzeń występuje u dołu, poniżej nóg głównej postaci. Widoczne są
na niej lekko zaznaczone zioła. Sądzę, że jest to stan I, przed obcięciem płyty, choć jeździec
95
136. S. delia Bella, Przewodnik słonia w ubiorze polskim, akwaforta, 1648 (de Vesme 143)
Ciartres). Stan ten nie był osobiście znany Aleksandrowi de Vesme. Opierał się tu na informacji
zaczerpniętej z katalogu Jomberta (s. 140);
III. Z adresem N. Langlois: „Stefanus delia Bella fecit/Cum priuilegio/N. Langlois ex.";
IV. Z adresem Mariette: „Stef. delia Bella fecit/Cum priuil. [na nrze 146, a „cum priuilegio" —
na nrze 143]/Mariette excud." [na nrach 143 i 147, a ..exe." — na 146].
Istnieją odwrócone kopie tej serii, wykonane przez Melchiora Kiissel (1622-1683). Na karcie ty-
tułowej artysta umieścił napis: „Melchior Kiissel excudit a Augspurg". Wymiary tych kopii są nieco
inne niż oryginałów Stefano delia Belli. Na przykład nr 142 — wymiar 70 x 97 mm. Postacie w tle
są tu rozstawione nieco szerzej.
Nr 158. Stojący mężczyzna zwrócony w prawo, z odkrytą, po polsku strzyżoną głową, w odrzu-
conej na plecy, pod szyją spiętej delii, w krótkim kubraku, a pod spodem w żupanie zapewne
z połami zatkniętymi za pas, z siekierką zatkniętą w pętlę u pasa, z kołpakiem z piórami
w lewej ręce, a z prawą wspartą na szabli, lasce lub kiju. Wymiary: 95x71 mm.
Nr 160. Młody Polak stoi w wysokim kołpaku z piórami na głowie, w krótkim odrzuconym na
plecy płaszczu, pod którym widoczna jest szamerowana delia z połami zatkniętymi za pas, a pod nią
żupan. Wszystkie te szaty mniej więcej są równej do kolan długości. Młodzieniec prawą dłonią
trzyma połę płaszcza, a lewą wspiera się pod bok. Z tyłu, u dołu, wystaje pochwa szabli. Wy-
miary: 89 x69 mm.
Nr 161. Młody Polak stoi ubrany w duży kołpak z pióropuszem, w delię podbitą futrem
i z dużym futrzanym kołnierzem, odrzuconą na plecy i w szamerowany żupan. W tle, po lewej,
mała postać jeźdźca półwidoczna za linią horyzontu, a po prawej postać jeźdźca w stroju polskim,
jadącego w lewo.
Ryciny z tej serii znane są w jednym tylko stanie, z wyjątkiem ostatniej z omówionych, tj.
nru 161. De Vesme podaje, że istnieje (w wiedeńskiej Albertinie) stan I, gdzie postać jeźdźca w tle
po prawej jest przedstawiona na pustym tle, gdy w stanie II przecina ona linię horyzontu. Autor
nie podaje wymiaru tej ryciny, a tylko określa wymiary całej serii jako wahające się od 81 do 91 mm
wysokości i 62 do 71 mm szerokości. Otóż znana mi jest ta rycina również na płycie o wysokości
99 mm. Owa dodatkowa przestrzeń występuje u dołu, poniżej nóg głównej postaci. Widoczne są
na niej lekko zaznaczone zioła. Sądzę, że jest to stan I, przed obcięciem płyty, choć jeździec